Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

"Bu sana," dedi kız küçük kahverengi bir kâğıtla sarılmış bir paketi uzatırken." Daha iyi bir şeyle
paketleyemediğim için üzgünüm."
Noah paketi aldı ama gözleri hâlâ Amelia'nın gözlerindeydi. "Đyi misin"
"Ben iyiyim. Sanırım Bayan Horatio'yu biliyorsun..." Sözünü tamamlayamadı. Ağlamamak için
kendini zor tutuyordu.
Noah başını salladı. "Evet annem söyledi."
Amelia, eliyle kafasındaki sargıya dokundu. Gözlerinden yaşlar akıyordu.
"Anneni acilde gördüm. Bana çok iyi davrandı... "Sözlerini yine tamamlamadan başını çevirdi ve
arkasında birini bulmayı beklermiş gibi etrafa bakındı.
"Buraya nasıl geldin"
"Yürüdüm."
"Yürüdün mü Bu karanlıkta mı"
"Evim o kadar da uzak değil. Aslında gölün hemen öbür tarafında oturuyoruz," dedi kız ve gitmek
üzere harekete geçti.
"Bekle Amelia!"
Noah hediyeyi tutarak, "Bu ne için" diye sordu.
"Teşekkür için. Dün yaptığın şey için teşekkür etmek istedim," dedi Amelia ve tekrar arkasını
döndü. Tam karanlığa karışacaktı ki Noah seslendi:
"Amelia!"
"Efendim"
Noah durdu. Ne diyeceğini bilmiyordu. Bahçedeki yaprakların çıkardığı hışırtılar sessizliği
bozuyordu. Amelia bahçe kapısını yanında durmuş Noah'ya bakıyordu.
"Đçeri gelmek ister miydin"
Noah'ın umduğunun aksine kız içeri gelmek ister gibiydi. Bir iki saniyeliğine sanki izin almayı
umarmış gibi gene arkasına bakındı sonra başını evet anlamında salladı.
Đçeri girdiklerinde salonun ne kadar dağınık olduğunu görerek panikledi. Annesi o öğlen sadece bir
iki saat eve gelebilmişti. O da Noah'ya yemek hazırlamak ve onunla biraz ilgilenmek içindi ancak...
Daha sonra Taylor'u görmek için hastaneye gitmişti, dolayısıyla etrafı düzenleyecek kimse yoktu. Her
şey Noah'ın bıraktığı gibi kalmıştı. Çantası koltukta, giyecekleri masanın üzerinde, ayakkabıları
şöminenin önünde... Ani bir kararla salonu geçerek Amelia'yı mutfağa davet etti.
Konuşabilecekleri ortak bir dil bulmaya çalışan iki yabancı gibi sessizce oturdular. Birbirlerine
bakmıyorlardı bile...
Telefon çalmaya başladı.
"Açmayacak mısın" diye sordu Amelia.
"Hayır. Yine o gazetecilerdir. Öğlenden beri sürekli arayıp duruyorlar."
Tele sekreterin devreye girmesiyle Noah'ın haklı olduğu anlaşıldı. Konuşan bir kadındı.
"Merhaba. Ben 'Haftalık Haberci' den Damaris Horne. Noah Elliot'la dün okulda yaptığı
kahramanlıkla ilgili konuşmak istiyordum. Noah, inan bütün ülke olanları bilmek istiyor. Göl Kenarı
Otelinde kalıyorum Noah, zamanını ayırman karşılığında bir ücret alacağını temin ederim..."