Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

"Hayır evimize, Baltimore'a diyorum. Burayı sevmiyorum. Burada kalmak istemiyorum. Burada
ağaçlardan ve kamyonet süren bir grup ihtiyardan başka hiçbir şey yok."
"Burası bizim yeni evimiz Noah."
"Benim değil."
"Burayı sevmeyi denemedin bile."
"Seçeneğim var mıydı ki Taşınmak isteyip istemediğimi sormadın bile."
"Đkimiz de zamanla burayı seveceğiz. Ben de zorlanıyorum Noah."
"Öyleyse neden buraya taşındık ki"
"Nedenini biliyorsun," diye cevap verdi Clarie, direksiyonu sıkarak. Đkisi de ne demek istediğini
biliyordu. Baltimore'u Noah yüzünden terk etmişlerdi. Çünkü oğlunun Baltimore'daki geleceğine
baktığında gördükleri kadını endişelendirmişti. Belalı çocuklardan oluşan ve gittikçe genişleyen bir
arkadaş grubu. Polislerden gelen uyarılar. Davalar, avukatlar, terapistler. Oğlunun Baltimore'daki
geleceğini anladığında, onu kaptığı gibi oradan kaçmıştı. Cehennemin ta kendisinden kaçırır gibi
çocuğunu alıp kaçmıştı oradan.
"Beni buraya, bu ormana hapsederek istediğin gibi bir züppe olmamı sağlayamazsın. Đstersem
burada da her şeyi mahvederim, yani geri dönsek de olur."
Clarie arabayı durdurarak oğluna baktı. "Her şeyi bozman seni Baltimore'a götüreceğimi göstermez.
Hayatını ya bir düzene sokarsın ya da sokmazsın, bu tamamıyla kendi seçimin."
"Ne zamandan beri bir şeyler benim seçimim ki"
"Bir çok seçeneğin var Noah ve ben artık doğru olanları seçmeye başlamanı istiyorum."
"Yani senin istediğin şeyleri!" diye bağırdı Noah ve arabadan atladı.
"Noah! Noah!"
"Beni yalnız bırak!"
Clarie arkasından gitmedi. Başını direksiyona dayadı. Kendini onunla iletişim kuramayacak kadar
yorgun ve ümitsiz hissediyordu. Arabayı geri vitese alarak tekrar yola çıktı. Her ikisinin de
sakinleşmeye, duygularını kontrol altına almaya ihtiyaçları vardı. Toddy Point caddesine döndü ve
Locust Gölü istikametinde ilerlemeye başladı.
Peter hayattayken her şey ne kadar da kolaydı. Peter'in, gözlerini şaşı yaparak oğluna bir bakış
fırlatması çocuğun yüzünü güldürmeye yeterdi. Eskiden... Mutlu ve hep birlikte oldukları zamanlar...
Sen öldüğünden beri hiç mutlu olamadık Peter. Seni özlüyorum. Seni her gün, her saat özlüyorum.
Hayatımın her dakikası seni özlüyorum.
Göl kenarındaki konaklardan gelen ışıklar, yaşlarla dolu gözlerini kamaştırıyordu. Köşeyi döndü,
Boulders'ı geçti. Buradan itibaren ışıklar maviye dönüştü. Ağaçların arasında dönerek dans eden mavi
ışıklardı bunlar.
Polis arabalarının sirenleriydi ve Rachel Sorkin'in evinin önüne park etmişlerdi. Clarie arabayı sağa
çekerek durdu. Ön avluda üç araç vardı. Đki polis arabası ve beyaz bir karavan. Kapının önünde Maine
polisinden bir görevli Rachel'la konuşuyordu. Polis arabalarını ışıkları ağaçlara yansıyordu. Clarie
ağaçlıkların oradan gelen birini gördü. Projektörlerden birinin önünden geçerken onun Lincoln
olduğunu seçebildi. Çok uzun bir adam olmamasına rağmen sağlam ve dik duruşuyla kendinden emin
bir tarzda yürüyüşü onu olduğundan daha iri gösteriyordu. Tam eyalet polislerinden birisiyle
konuşmaya başlayacaktı ki Clarie'yi fark ederek pikabına doğru yürümeye başladı.