Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

olanlar hoşuna gitmiyordu tabii; kimseyi öldürmeyi planlamamıştı. Ama sonra Doreen Kelly ortaya
çıkıp adamın arabasını çalmıştı, bu durumda yapabileceği hiçbir şey yoktu artık Groome'un.
Demek ki bazen bir tek cinayet, diğer cinayetleri de gerektirebiliyordu.
Groome duvarları da benzinle iyice ıslattıktan sonra son kalan benzin kutusunu mağaranın
ortasındaki diğer benzin havuzuna boşalttı. Havuz, solucanların en yoğun olduğu kısımdaydı.
Yaratıklar, sanki yaklaşan sonlarını anlamış gibi hareketlenmeye başlamıştı. Yarasalarsa çoktan uçup
gitmiş, omurgasız dostlarını az sonra ortaya çıkacak alevlere terk etmişlerdi.
Groome bir şey unutup unutmadığını kontrol etmek için etrafına son bir kez daha baktı. Son bir
kutu solucan ve Max'in kitap ve incelemelerini barındıran arabası, mağaranın hemen girişine çekilmişti.
Tek bir kibrit aleviyle bütün bu mağara ve diğerleri yok olacaktı.
Bu solucanlar dünya üzerinden silinmiş olacaktı bir dakika kadar sonra. Anson Biyolojilerinde
beslenen örnekler ve arabasındakiler hariç tabii. Solucanların salgıladığı hormon Savunma Bakanlığıyla
yapılan anlaşma sonucunda onlara akıllarının alamayacağı bir servet kazandıracaktı; ama bunun
olabilmesi için solucanların dünyadaki tek örneklerinin Anson Biyolojilerinin elinde bulunması
gerekiyordu. Bu mağaranın ortadan kalkmasıyla tek örnekler Anson'un elinde kalacaktı ve ortaya
çıkacak olan saldırganlık salgınının sebebi dünyanın geri kalanı için bir sır olarak kalacaktı.
Groome sürünerek mağaranın giriş kısmına doğru yürüdü. Giriş mağarasının ortasında durup bir
kibrit yaktı ve yere attı. Alev şeridi tünelden hızla geçerek içeriye doğru yol almaya başladı, birkaç
saniye sonra da patlama sesi duyuldu. Groome içerideki oksijenin azaldığını hissetti ve gaz maskesini
açtı. Başındaki feneri kapattıktan sonra bir an alevleri izledi. Solucanların cansız bedenlerinin tavandan
ve duvarlardan nasıl düştüğünü hayal edebiliyordu. Sonra Max'in cesedini düşündü. O da artık
tamamen tanımlanamayacak bir kül ve kemik yığınına dönüşmüş olmalıydı.
Geri geri yürüyerek mağaradan çıktı ve mağaranın ağzını yine çalılarla kapattı. Kimse içerideki
yangını fark etmese daha iyi olurdu. Göl yatağından çıktı ve nihayet ayağını toprağa bastı. Alevlerin
görüntüsü gitmiyordu gözlerinin önünden. Dışarıdaki karanlığa alışmamıştı ve arabasını görebilmek için
başlığının fenerini yaktı.
Ancak o zaman silahlarını çekmiş bir halde karşısında duran polisleri gördü.
Onu bekliyorlardı.
Warren elini tutan eline baktı. Yıllar önce gölün kıyısında birlikte oturduklarında nasıl el ele
tutuştuklarını anımsadı. Ellerimiz ne kadar da değişmiş, diye düşündü. Ama buradayız işte, yine
birlikteyiz, sen hâlâ benim tatlı Đris'imsin.
Warren'in gözlerinden yaşlar süzülüyordu. Ona baktı ve ölmeye hiç de hazır olmadığına karar verdi.
Warren Emerson gözlerini açtı ve Demek sonunda öldüm diye düşündü. Peki ama niye cennetteydi
ki Bu keşif onu çok şaşırttı çünkü ölümden sonra hayat varsa, öldüğünde kendini karanlık ve korkunç
bir yerde bulacağını düşünürdü hep. Ona göre ölümden sonra yaşayacağı hayat dünyada çektiği
acıların biraz daha genişletilmiş bir hali olabilirdi ancak.
Buradaysa çiçekler vardı. Vazolar ve saksılar dolusu çiçekler.
Kıpkırmızı güller dolmuştu odaya. Pencerelerin kenarlarına yerleştirilmiş orkideler beyaz kelebekleri
andırıyordu. Ve leylaklar, kokuları en güzel parfümlerden bile daha güzel olan leylaklar. Hayranlıkla
karışık bir merakla etrafına bakındı. Ömründe hiç böyle şeyler görmemişti.
Warren bu düşünceler içindeydi ki yatağının yanında bir sandalye gıcırtısı duydu. Başını
çevirdiğinde ona gülümseyerek bakan bir kadın gördü.