Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

Yüzeyi, ay ışığında parıldayan binlerce elmas oluşturacak şekilde bölerek çıktığında derin bir nefes
aldı ve en yakındaki buz kütlesine tutundu. Bacaklarını hissetmiyordu. Elleri de öylesine hissizleşmişti
ki buzu kavrayamıyordu neredeyse.
Kendini sudan çıkarmaya çalıştı ama ancak omuzlarına kadar çıkabildi. Buzun üstüne çıkamayarak
tekrar suya düştü. Tutunup destek alabileceği hiç bir şey yoktu. Buz tabakasının üstü sadece karla
kaplıydı.
Tekrar denedi. Ama yeniden kafasına kadar suya gömüldü. Su da yutmuştu ve öksürmeye başladı.
Bacakları neredeyse felç olmuştu.
Yapamıyordu. Çıkamıyordu.
Defalarca denediyse de giysileri ıslak ve ağırlaşmıştı, kendini iyice aşağı çekiyorlardı. Artık öyle
şiddetli titriyordu ki buzu bile tutamıyordu. Đliklerine kadar duyumsadığı bir uyuşukluk hissi kollarını
odun gibi yapmıştı. Ölüm. Kendini dibe doğru serbest bıraktı. Karanlık onu emiyor onu soğuk bir
uykuya davet ediyordu. Tüm enerjisi tükenmişti. Hepsi gitmişti.
Battı. Vücudunu bir yorgunluk kaplamıştı. Son kez yukarı baktığında ay ışığını gördü. Altındaki
karanlıksa onu çekmeye devam ediyordu. Artık soğuğu hissetmiyordu. Sadece kaçınılmaz olan sonunu
kabul ediyordu.
Noah!
Üzerinde parlayan yuvarlak dairenin içinde oğlunun bebeklik suratını gördü. Annesini çağırıyordu.
Đhtiyaç içinde kollarını ona uzatmıştı. Işık çemberi gümüş parçalara ayrılıyordu sanki.
Noah. Noah'ı düşün!
Hiç gücü kalmadığı halde kendine uzanan hayali ele uzandı.
Çok uzaksın. Sana yetişemiyorum.
Clarie tekrar aşağı çekildiğini hissetti. Noah'ın elleri çekilmişti ama ona seslenmeye devam
ediyordu. Clarie tekrar doğrularak kendini yukarı itti. Yukarıdaki parlaklık, aslında elini uzatsa
yakalanabilecek kadar yakın görünüyordu.
Eğer ona dokunabilirsem diye düşündü gökyüzüne ulaşmış olurum. Bebeğime ulaşacağım.
Kendini aşağı çeken karanlığa rağmen her kasıyla ışığa doğru atılıyordu. Kolu suyun yüzeyine çıktı.
Sonra da kafası. Ayı gördü. O kadar güzel ve parlaktı ki gözleri acımaya başlamıştı. Elini son kez aya
uzattıktan sonra son dalışına başladı; aına nereden çıktığı belli olmayan bir el, tam o anda elini
yakaladı. Gerçek bir el. Noah diye düşündü, oğlumu buldum işte.
El onu karanlık ve soğuk mezardan yukarı çekiyordu. Clarie ışık arttıkça etrafına şaşkın gözlerle
bakıyordu. Sonunda kafası yüzeye çıktığında kendine bakan yüzü gördü. Bu Noah'ın değil, bir kızın
yüzüydü.
Uzun saçları ay ışığının gümüş parçaları kadar parlak bir kız.
Mitchell Grooine yarını kutu benzini Max Tutwiller'in bedenine döktü. Aslında adamın bedenini yok
etmek o kadar da gerekli değildi. Bu mağara yüz yıllardır keşfedilmeden durmuş olduğuna göre ceset
de bulunamazdı, ama sonuçta bütün bu solucanları yok etme görevi aldığına göre, cesetten de
kurtulabilirdi.
Kafasına bir ışık, yüzüne de bir maske taktı ve diğer üç varil benzini de mağaraya boşalttı. Kaçması
için hiç bir sebep yoktu. Doktorun kaza geçirmiş aracı sabahtan önce bulunamazdı nasıl olsa, üstelik
daha önce bile bulunsa hiç kimse Groome ile onun arasında bir bağ kuramazdı. Clarie'nin ölümünde
bir suçlu aranacak olursa en uygun kişi Max olurdu. Adam nedense aniden ortadan kaybolmuştu. Bu