Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

3
Clarie saat dörtte okula vardığında Noah'ın okulun giriş merdivenlerinde oturduğunu gördü. Elinden
geldiği kadar çabuk bir şekilde son iki hastasını da görmüş ve ofisinden çıkıp, beş mil uzaklıktaki okula
gelmişti aceleyle. Ama yine de yarım saat gecikmişti ve Noah'ın ona sinirlendiğini görebiliyordu. Çocuk
hiçbir şey söylemeden pikaba bindi ve kapıyı çarparak kapattı.
"Emniyet kemerini tak canım," dedi Clarie.
Çocuk kendine söylenileni yaptı. Bir süre hiç konuşmadan gittiler.
"Hiç gelmeyeceksin sandım. Neden bu kadar geciktin"
"Bakmam gereken hastalar vardı Noah. Sen neden ceza aldın"
"Benim hatam değildi."
"Ya kimin hatasıydı"
"Taylor'un. Tam bir bela gibiydi. Sorunu ne bilmiyorum," diyerek koltuğuna iyice gömüldü Noah.
"Arkadaş olduğumuzu sanıyordum, ama bugün sanki benden nefret ediyor gibiydi."
"Taylor Darnell'den mi bahsediyorsun"
"Evet."
"Neler oldu"
"Kaykayım kazayla ona çarptı. Sonra hatırladığım tek şey beni itmeye başlamasıydı. Ben de onu
ittim, yere düştü."
"Neden bir öğretmen çağırmadın"
"Etrafta hiçbir öğretmen yoktu. Sonra birden Bayan Cornwallis geldi ve Taylor her şeyin benim
suçum olduğunu söyleyerek bağırmaya başladı," diye cevap verdi Noah. Ardından başını cama doğru
çevirdiyse de Clarie oğlunun gözünden akan yaşları görmüştü. Yetişkin gibi görünmeye çalışıyor ama
aslında hâlâ küçük bir çocuk diye düşündü.
"Bayan Comwallis kaykayımı da aldı anne. Onu benim için geri alamaz mısın"
"Yarın onu ararım, ama ben de senden Taylor'u arayıp özür dilemeni istiyorum."
"Bana vuran oydu. Özür dilemesi gereken o."
"Noah, Taylor zor bir dönem geçiriyor. Annesi ve babası daha yeni ayrıldı."
"Nereden biliyorsun" diye atıldı Noah şaşkınlıkla, "Taylor senin hastan mı"
"Evet."
"Sana neden geliyor"
"Noah biliyorsun, bunları kimseye söyleyemem."
"Bana hiçbir şey söyleyemezsin ki zaten," diye mırıldanarak tekrar cama döndü çocuk.
Şu anda hiçbir şey söylememesi gerektiğini iyi biliyordu Clarie. Kendini kızdırmayı başarırsa
aralarındaki kavganın uzayacağını biliyordu. Noah tekrar konuştuğunda sesi duyulmayacak kadar
alçaktı.
"Eve dönmek istiyorum anne."
"Zaten eve gidiyoruz."