Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

25
Claire etrafına çöken karanlığı ve buz gibi dondurucu suyun soğuğunu hissetmeye başladığında en
korkunç kabustan daha korkunç bir gerçekliğe açtı gözlerini.
Tabutu andıran daracık bir yerde, tam bir karanlığın içine hapsolmuştu. Yön duygusu tamamen
kaybolmuştu. Aşağıda mıydı yukarıda mı Tüm bildiği, felç edecek kadar soğuk suların göğsünü de
aşıp artık çenesine doğru yükseldiğiydi. Panikle irkildi. Đçgüdüsel olarak boynunu suyun yukarısında
tutmaya çalıştıysa da bağlı olduğu için pek doğrulamadı. Đpleri çözmeye çalıştı, ama kendini
kurtaramıyordu. Hapsolmuştu. Su artık boynunu da aşmaya başlamıştı. Nefes alış verişi korku dolu
hırıltılara dönüştü.
Sonra birden bütün dünya döndü.
Kendini sağa sola savrulurken buldu. Nefes almaya vakti olmamıştı. Su kafasını kaplamış, burun
deliklerinden içeri giriyordu.
Kendini yutan karanlık deliksizdi. Zifiri karanlık olan sıvı bir dünya. Đçinde kalan son nefesi tutmaya
çalışıyordu hâlâ ama ciğerleri ağrımaya başlamıştı.
Göğsünü saran kemeri tekrar çekiştirmeye başladı, ama işe yaramıyordu. Hava! Havaya ihtiyacını
var! Nabzı kulaklarında çınlamaya, beyninde ışıklar yanıp sönmeye başlamıştı. Oksijen tükenmesinin
işaretleri. Kollarındaki güç bitmek üzereydi. Đpleri tekrar zorlamaya başladı. Clarie elindeki şeyin bir
ipten daha sert olduğunu fark etti. Elini aşağı kaydırdığında emniyet kemerinin kilidini buldu. Bu bir
emniyet kemeriydi. Arabasındaydı. Arabasına hapsolmuştu.
Bu kemeri daha önce binlerce kere açmıştı. Elleri otomatik olarak hareket etti ve kilidi açtı. Kemer
sonunda üzerinden kaydı.
Su yüzünden göremiyordu ve karanlık yüzünden yön duygusunu da kaybetmişti. Ne tarafın yukarısı
olduğunu bile bilmiyordu. Parmakları direksiyona çarptı.
HAVAYA ihtiyacım var!
Ciğerlerinin artık isyan edip suyun içinde ölümcül derin bir nefes almasına ramak kalmıştı ki yüzü
arabanın tavanına çıktı bir an. Suyla dolammış bir kaç santimlik bir yer kalmıştı. Az sonra hiç
kalmayacaktı.
Ciğerlerine dolan hava ile beyin fonksiyonları tekrar yerine gelmeye başladı. Paniği uzaklaştırmalı,
mantıklı düşünmeliydi. Kilidi bulup kapıyı açmalıydı. Derin bir nefes alarak suya daldı. Kapı kilidini
hemen bularak açtı ve kapıya bir tekme attı. Kapı açılmıyordu. Araç çamura o kadar batmıştı ki kapı
açılmıyordu.
Nefesim bitti!
Clarie tekrar kendini arabanın tavanına doğru itti. Yukarıda da suyla kaplanmamış çok az bir yer
kalmıştı. Đçine çekebileceği son nefesi çektikten sonra tekrar daldı. Cam. Camı açmayı dene.
Son nefes. Son şans.
Elleri soğuk suyun etkisiyle öylesine donmuştu ki cam kolunu kavradıktan sonra tam anlamıyla
hissedemiyordu. Cam kolunun her dönüşü sonsuzluk gibi geliyordu, ama sonunda camın aralandığını
gördü. Nefesi tükenmişti. Hava ihtiyacı delirecek gibiydi. Başını camdan çıkardı. Sonra omuzları dışarı
çıktı ama daha fazla ilerleyemiyordu.
Ceketi! Ceketi takılmıştı!
Debelenmeye başladı ama yine hapsolup kalmıştı. Bedeninin yarısı suyun içinde, yarısı da arabanın
içindeydi. Fermuarını bularak ceketini açtı. Bir anda serbest kalmış ve yukarı doğru çıkmaya
başlamıştı. Yukarıdan gelen cılız ışığı görebiliyordu.