Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

24
"Bugün sabahtan beri Dr. Elliot'u görmedik Şerif Kelly," dedi hemşire, "ve artık endişelenmeye
başladık."
"En son ne zaman konuştunuz"
"Sabahleyin aradı ve Noah'ın durumunu sordu. Bir daha aramadı; üstelik saatlerdir çağrı cihazına
mesaj yolladığımız halde. Evini aramayı da denedik, ama hep telesekreteriyle karşılaşıyoruz. Bize
geleceğini söylemişti. Çocuk da annesini soruyor."
Lincoln, Noah'ın odasına giden koridorda yürürken bir şeylerin ters gittiğini düşündü. Clarie bu
kadar zaman oğlunu ziyaret etmeden duramazdı. Üstelik telefon da açmamıştı. Sabahleyin Clarie'nin
evine gitmiş, ama kimseyi bulamayınca herhalde Noah'ın yarımdadır diye düşünmüştü.
Ama bütün gün buraya hiç gelmemişti.
Kapıda duran polisi selamladıktan sonra Noah'ın odasına girdi.
Yatağın yanındaki lamba yanıyordu ve ışığının içinde kalan çocuğun suratı soluk ve yorgun
görünüyordu. Kapının kapanma sesiyle kafasını kaldıran Noah, Lincoln'a baktı. Lincoln çocuğun
gözlerindeki hayal kırıklığını fark etti. Beklediği kendisi değildi. Öfkesi tamamen kaybolmuş, diye
düşündü Lincoln, çocuktaki değişiklik hemen fark ediliyordu. Otuz altı saat önce tamamen kontrolden
çıkmıştı. Ruhunu öfke ve saldırganlık sarmıştı, iki adam onu güçlükle tutabiliyordu. Şimdi karşısında
küçük, yorgun bir çocuk yatıyordu. Korkmuş bir çocuk.
Sorusu ağzından neredeyse bir fısıltı hakinde çıkmıştı.
"Annem nerede"
"Nerede olduğunu bilmiyorum evlat."
"Onu arar mısın"
"Ona ulaşmaya çalışıyoruz."
Çocuk gözlerini kırpıştırdı ve gözlerini tavana dikti. "Ondan özür dilemek istiyorum. Ona gerçeği..."
Çocuk gözlerini tekrar kırpıştırdıktan sonra arkasını döndü. "Ona gerçeği anlatmak istiyorum."
"Hangi gerçeği"
"O gece neler olduğunu anlatmak istiyorum."
Lincoln bir şey söylemedi. Bu itiraf zorla alınabilecek cinsten değildi; kendiliğinden gelmeliydi.
"Pikabı aldım, çünkü bir arkadaşımı eve bırakmam gerekiyordu. Bütün bir yolu beni görmek için
gelmişti ve onu eve götürmesi için annemi bekledik. Ama sonra çok geç oldu ve annem hâlâ
gelmemişti. Kar da çok hızlanmıştı..."
"Sen de kız arkadaşını kendin götürdün, öyle mi"
"Evet. Evi sadece üç kilometre uzaktaydı. Daha önce de araba kullanmıştım."
"Peki yolda neler oldu Noah"
"Hiç bir şey. Hemen gidip geldim. Yemin ederim."
"Slocum caddesine gittin mi"
"Hayır efendim. Toddy Point caddesindeydik. Babası görmesin diye arkadaşımı evinin sokağının
girişinde bıraktım."
"Saat kaçtı"