Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

Yeniden karanlığın güvenli kollarındaydı.
Ağlamış olduğunu fark etti. Yüzü ıpıslak, teri ve göz yaşları birbirine karışıyordu ama en ufak bir
inilti dahi çıkartmaya cesaret edemiyordu.
Üst katta duyulan ayak sesleri evin çıkış kısmına doğru ilerledi. Sonrası sessizlikti.
Gitti mi Gerçekten gitmiş miydi
Hâlâ kaskatıydı, parmağını oynatmaya bile cesareti yoktu. On dakika geçti. Saniyeleri aklında teker
teker sayıp dakikaları hesaplamaya çalışıyordu. On. Yirmi. Her yerine kramplar girmeye başlamıştı;
kasılmalar o kadar acı veriyordu ki bağırmamak için kendini zor tutuyordu.
Bir saat geçti.
Đki saat.
Üst kattan en ufak bir ses bile gelmiyordu.
Çok yavaş bir şekilde saklandığı delikten çıktı. Karanlıkta dikili duruyor, bacaklarını tekrar
hissetmeyi, kan dolaşımının normal seyrine dönmesini bekliyordu. Dinliyordu... yukarıdan gelecek en
ufak sesi yakalayabilmek için dikkatle dinliyordu.
Hiçbir şey yoktu.
Kilerin penceresi olmadığı için dışarısının hâlâ karanlık olup Olmadığını bilemiyordu. Yerlerdeki kırık
camların üstünden atlayarak merdivenlere ulaştı. Basamakları teker teker çıkıp, her adımdan sonra bir
süre durup yukarıyı dinlemeye koyuluyordu. Sonunda en üst basamağa varıp çıkış kapısına geldiğinde
elleri terden öyle kayganlaşmıştı ki kapıyı açabilmek için onları önce buluzüne silerek kurulamak
zorunda kaldı.
Mutfağın ışıkları açıktı. Đlk başta her şey normal gözüküyordu. Neredeyse dün gece olanların kötü
bir rüya olduğunu düşünmeye başlayacaktı. Duvardaki saat gürültülü bir şekilde çalışmaya devam
ediyordu. Saat sabahın beşiydi ve hava hâlâ karanlıktı. Parmak uçlarında mutfaktan çıkarak hole çıktı.
Parçalanmış mobilyalar ve duvardaki kan izlerini görür görmez dün gecenin sadece bir rüya olmadığını
iyice anladı. Avuç içleri tekrar terlemeye başlamıştı.
Tüm hol boyunca ortalıkta hiç kimse yoktu ve ön kapı açık duruyordu.
Bu evden hemen çıkmalıydı. Komşulara, polise kaçmalıydı.
Her bir adımla kurtuluşuna yaklaştığım bilerek kapıya doğru yürümeye başladı. Korku, duyularını
öyle hassas kılmıştı ki parçalanmış mobilyalardan halının üzerine saçılmış olan her bir kıymık parçası
sanki hafızasına kazmıyor, mutfaktaki saatten çıkan her ses beyninde yankılanıyordu. Neredeyse dış
kapıya varmıştı.
Yanından başlayıp üst kata çıkan merdiven görüş alanına girince, annesini gördü. Merdivenlerden
aşağı itilmiş, başı aşağıya doğru sarkıyordu. Cesetten; annesinin, dağlardan kıvrıla kıvrıla akan kara
nehirler gibi merdivene yayılmış siyah saçlarından gözlerini ayıramıyordu bir türlü.
Midesi ağzına gelmiş bir halde tekrar ön kapıya yöneldi.
Hemen önünde belirivermişti yeniden, elinde de bir balta vardı.
Đris, çığlık atarak merdivenlere atıldı. Yukarı çıkmaya çalışırken neredeyse annesinin kanma basarak
kayıyordu. Tırmanırken, hemen arkasından geldiğini duyabiliyordu onun. Đris eskiden ben hep ondan
hızlı olmuştu ve korkunun verdiği güç de hızına katılınca, panik halindeki bir kedinin çevikliğine
kavuştu. Đkinci katın döşemelerinde babasının cesediyle karşılaştı, yatak odasının kapı eşiğinde
yatıyordu. Bunu düşünmeye, olayın dehşetini algılamaya vakit yoktu. Çatı katına koşarak küçük odaya
girdi ve tam vaktinde kapıyı kapatarak kilitlemeyi başardı.