Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

"Elimden geleni yaparım."
Clarie telefonu kapattı. Elektrik ısıtıcısı açık olduğu halde içerisi çok soğuktu. Şömineyi yaktıktan
sonra kahvaltı edecek bir şeyler aradı. Kahve, yağlı ekmek ve bir elma bulabildi. Yemeğini bitirdiği
sırada oda o kadar ısınmıştı ki artık terliyordu. Hastaneyi arayıp Noah'ın durumunu kontrol ettikten
sonra pencerenin kenarına oturarak Max'i beklemeye koyuldu.
Sonsuza kadar saklanamazdı.
Clarie gözlerini açtığında boynu tutulmuştu. Saat üçe geliyordu. Boynunu ovalayarak kalktı ve
köşkün içinde aşağı yukarı gidip gelmeye başladı. Salondaki topografi haritasının önünden geçerken
hafifçe işaretlenmiş bir yer çarptı gözüne. Đşaretli yer Beech Hill'di. Rakım dokuz yüz seksen fit. Lois
Cuthber kasaba toplantısında ne demişti Đnsanlar Beech Hill dolaylarında geceleri ışıklar görüyor ve
satanistleri suçluyorlardı.
Lois ışıkları açıklamaya çalışmıştı. Şu çatlak biyolog Dr. Tutwiller, geceleri oralarda semender
toplayıp duruyor. Bir kaç gün önce onunla orada karşılaştığımda bana kendi anlattı.
Havanın kararmasına sadece bir saat kalmıştı. Aramaya nereden başlayacağını biliyordu ve aradığı
şeyi bulması için aydınlığa ihtiyacı vardı.
Kar araştırmasını kolaylaştıracaktı. Yola çıktı ve ilerden Beech Hill sapağına döndü. Warren
Emerson'un evinin önünden geçerken arabasını yavaşlattı ve adamın karlarla kaplı girişine baktı.
Kendinden sonra eve gelen kimse olmamıştı. Arabasını sürmeye devam etti ve Emerson'un evini geçti.
Tepede onun evinden sonra başka ev yoktu. Şimdi üzerinden geçtiği yol bir zamanlar buranın ana
yoluyken şimdi sadece avcılar ve otostopçular tarafından kullanılıyordu. Başka bir aracın izleri
görünmeye başladı yolda. Emerson'un evinden bir kaç yüz metre ileride bulunan bir öbek çam
ağacının orada sona eriyordu. Araç buraya park etmemişti; aracın sahibi herkimdiyse çoktan gitmişti.
Neyse ki arkasında bırakmış olduğu ayak izleri hâlâ duruyordu. Clarie arabasından inerek ayak izlerini
incelemeye başladı. Bunlar bir erkeğin giyebileceği kadar büyük botlarla yapılmıştı. Đzleri bırakan kişi,
görünüşe göre defalarca ağaçlıklara girip çıkmıştı.
Clarie yerdeki karın bir avcının en iyi dostu olduğunu duymuştu. Şimdi avcı olan kendisiydi ve
ormana doğru ilerleyen ayak izlerini takip ediyordu. Kaybolmaktan korkmuyordu. Karanlıkta kalması
durumunda cebinde bir fener olduğunu biliyordu, ayrıca ayak izlerini takip ederek arabasına
dönebilirdi ve cep telefonu da yanındaydı. Sağ tarafından gelen su sesini duyduğunda akıntı yatağının
yakınlarında bir yerlerde olduğunu anladı. Đzler akıntı paralelinde ilerliyor, tepeden yuvarlanmış
kocaman kaya yığınlarının orada son buluyordu.
Bir an durdu ve merakla kayalara baktı. Eriyen karlar kayaların üzerinde buzdan saçaklar
oluşturmuştu. Clarie kayaların dibinde durmuş ayak izlerinin nasıl kaybolmuş olabileceğini
düşünüyordu. Max kayalara tırmanmış olabilir miydi Esen rüzgâr donmuş karları iyice düzleştirmiş ve
pürüzsüz bir buz tabakası haline getirmişti. Buraya tırmanmak neredeyse imkânsızdı.
Akıntının sesi tekrar dikkatini çekti. Yere baktığında akan suyun kara karıştığı yerde iyice silikleşmiş
bir ökçe izi gördü. Eğer sudan geçtiyse ayak izleri neden karşı kıyıda devam etmiyordu
Suya doğru bir adım attı, sonra ilerleyerek suya girdi. Buzlu suyun botlarındaki deliklerden girip
ayaklarına işlediğini hissedebiliyordu. Bir adım daha attı. Su botlarının bileğine kadar çıkmıştı,
neredeyse pantolonun paçalarına kadar ıslanmıştı. Đşte o anda kayalardaki girişi fark etti.
Yarığın ağzı dallarla kapatılmıştı. Clarie yarığın ağzına ulaşmak için baldırlarına kadar suya girmek
zorunda kaldı. Yan taraftaki kayaya tutunarak eğildi ve içeri girdi.
Đçerisi ayağa kalkabilecek kadar yüksekti. Arkasında bıraktığı küçücük girişten çok az ışık giriyordu.
Çevresindekileri belli belirsiz görebiliyordu. Đçerideki rutubeti ve duvarlardaki suları fark edebiliyordu.