Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

23
Clarie karanlık hastane odasında Noah'ın baş ucuna oturmuş oğlunun sağa sola dönerek uyumasını
seyrediyordu. Çocuk akşamın erken saatlerinde yapılan bel kemiği sondasından beri doktorlara
hemşirelere deli gibi bağırmış, küfürler savurmuştu. Đşlem sırasında iki teknisyen Noah'ı zaptetmeyi
zor başarmıştı. Thayer sonunda hemşirelerin ısrarlarına dayanamayarak çocuğa sakinleştirici
vurulmasına izin vermişti. Sakinleştirici vurulup, ışıklar söndürüldükten sonra dahi Noah bağırıp
küfürler savurmaya devam etmişti. Oğlunu böyle görmek Clarie'nin yüreğini parçalıyordu.
Gece yarısında Clarie kapının açıldığını fark etti. Đçeri sızan ışıkla gelenin Lincoln olduğunu gördü.
Adam içeri girdi ve Clarie'nin karşısındaki sandalyeye oturdu.
"Hemşireyle konuştum. Durumu istikrarlıymış."
Đstikrarlı. Clarie bu kelimeyi düşünerek başını salladı. Anlattığı tek şey değişmezlikti. Sabitlik
durumu. Đyi ya da kötü. Umutsuzluk da istikrarlı bir durum olarak düşünülebilirdi.
"Sakinleşmiş."
"Tüm vücudunu sakinleştiriciyle doldurdular."
"Sonuçlar geldi mi"
Menenjit yok. Ensafalit yok. Oğluma neler olduğunu açıklayabilecek hiç bir şey yok. Ve şimdi
parazit teorisi de çöktü. ' Clarie arkasına yaslanıp gülmeye başladı. "Hiç kimse bana neler olduğunu
açıklayamıyor. O solucanın oğlumun vücuduna nasıl girmiş olduğunu bilmiyoruz. Hiç bir anlamı yok bu
olanların Lincoln! Toprak solucanları parlamaz. Dahası insan vücutlarına girmezler. Bir yerlerde bir
hata olmalı..."
"Eve gidip uyumaya ihtiyacın var."
"Hayır! Benim yanıtlara ihtiyacım var. Benim, babası ölmeden önceki haliyle oğlumu görmeye
ihtiyacım var. Tüm bu belalardan önceki haliyle, hâlâ beni sevdiği zamanlardaki gibi..."
"Oğlun seni hâlâ seviyor Clarie."
"Artık bundan emin değilim. Bunu o kadar zamandır hissetmedim ki... Bu yere taşındığımızdan
beri... Clarie oğluna bakmaya başladı. Noah küçük bir çocukken onun uyumasını seyretmesi aklına
geldi. O zamanlar oğluna karşı duyduğu sevgiyle dolup taştığım, onu bir tutkuyla sevdiğini hissederdi.
"Onun gerçekte nasıl bir çocuk olduğu hakkında hiçbir fikrin yok," dedi Lincoln'a dönerek. "Onu en
kötü döneminde tanıdın. Onu bir suç zanlısıyken tamdın. Küçücük bir çocukken ne kadar tatlı, ne
kadar sevecen olduğu hakkında hiçbir fikrin yok. O benim en iyi dostumdu..." Clarie elleriyle gözlerini
sildi. Oda iyi ki karanlıktı. Lincoln'un onu ağlarken görmesini istemiyordu.
Lincoln ayağa kalkıp kadının yanına gitti.
"Onun en iyi dostun olduğunu düşündüğünü biliyorum, ama tek dostun değil, inan bana."
Clarie adamın ona sarılıp alnından öpmesine izin verdi, ama Artık sana güvenemem, sana asla
güvenemem, diye düşündü. Artık kendimden ve oğlumdan başkasına güvenemem.
Lincoln, Clarie'nin aralarına örmeye başladığı duvarı hissetmiş gibiydi ve kadını yavaşça bıraktı.
Ardından sesini çıkarmadan odadan çıktı.
Clarie tüm geceyi oğlunun başucunda geçirdi. Hemşireler arada bir olağan kontroller için odaya
girip çıkıyorlardı.
Clarie sabahleyin gözlerini açtığında düşüncelerinin bir şekilde kristalleşip berraklaşmış olduğunu
fark etti. Noah sonunda sakin sakin uyumaya başlamıştı. Kendisi de uyumayı başardığı halde beyni