Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

"Oğlunuz arıyor ve sadece sizinle konuşacağını söylüyor."
"Özür dilerim Bayan Temple, hemen dönerim." Clarie ofisine gidip telefonu açtı.
"Noah"
"Okula beni almaya gelebilir misin Otobüsü kaçıracağım da!"
"Ama saat daha iki-elli, servisini kaçırmış olamazsın."
"Cezalıyım. Üçotuza kadar okulda kalmak zorundayım."
"Neden Ne oldu"
"Şimdi konuşmak istemiyorum."
"Tamam canım, halletmeye çalışırım."
"Hayır anne!"dedi Noah. Clarie oğlunun ağladığını duyabiliyordu. Hıçkırıkları çocuğun konuşmasını
engelliyordu. "Lütfen. Lütfen anne, hemen gelmeye çalış."
Telefon kesilmişti. Oğlunun ağlayan hayali gözlerinin önünde beliren Clarie telaşla okulu aradı, ama
sekreter kız Noah'ın ofisten çıktığını, Bayan Cornwallis'in de müsait olmadığını söyledi.
Clarie, Bayan Temple ve diğer iki hastası için en az bir saat daha ofisinde kalmalıydı.
Noah'ın sorunun ne olabileceği düşüncesinin verdiği sıkıntıyla muayene odasına gittiğinde. Bayan
Temple'in giyinmiş olduğunu gördü.
"Daha muayene bitmemişti ki," diye atladı telaşla.
"Evet, bitmişti."
"Ama Bayan Te..."
"Ben buraya penisilin almak için geldim. Boğazıma tüpler sokturmak için değil."
"Lütfen oturun Bayan Temple. Biliyorum, bazı şeyleri Dr. Pomeroy'dan farklı yapıyorum ama bunun
bir sebebi var. Antibiyotikler virüsler üzerinde etkisizdir, ayrıca bir sürü de yan etkileri vardır."
"Ben şimdiye kadar hiçbir yan etkilerini görmedim."
"Bakın, testin sonuçlarını almak sadece bir iki gün sürer. Eğer streptokoksa size hemen ilaç
veririm."
"Buraya kadar yürümek benim yarım günümü alıyor."
Clarie o anda asıl meselenin ne olduğunu anladı. Her yeni laboratuar testi, her yeni muayene,
dönüşüyle beraber toplam yedi kilometrelik yol demekti yaşlı kadın için. Derin bir nefes alarak reçete
kâğıdını çıkardı ve yazmaya başladı. Muayeneye geldiğinden beri ilk kez bir gülümseme belirdi
Marienad'ın yüzünde. Tatmin dolu bir gülümseyiş. Zafer dolu...
Isabel sessizce tünemişti kanepenin üzerine. Ne kımıldamaya ne de en ufak bir ses çıkarmaya
cesareti vardı.
Mary Rose çıldırmıştı. Çok çok sinirliydi. Anneleri evde değildi ve Isabel evde ablasıyla yalnızdı.
Daha önce Mary Rose'un böyle davrandığını görmemişti, kardeşine bağırıyor, hayvanat bahçesindeki
aslanların yaptığı gibi bir ileri, bir geri yürüyüp duruyordu. Mary Rose o kadar kızgındı ki yüzü çirkin ve
buruşuk olmuştu. Artık Prenses Aurora'dan çok, Kötü Kraliçeye benziyordu. Bu kesinlikle onun ablası
olamazdı. Ablasının görünümünde olan kötü biriydi.