Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

"Beni mi arıyordun"
"Evet. Evine uğradım ama yoktun."
"Çağrı cihazım açıktı ama."
"Şey biliyorum, ama haberleri telefonda vermek istemedim."
"Ne haberleri"
Floyd başını indirdi ve karla kaplı botlarına bakarak: "Üzgünüm Lincoln, kötü bir haber. Gerçekten
çok üzgünüm. Doreen hakkında."
Lincoln hiç bir şey söylemedi. Daha ilginci sanki soğuk hava beynini ve kalbini uyuşturmuş gibi hiç
bir şey de hissetmiyordu. Floyd'un sesi sanki çok uzaklarda bir yerden geliyordu.
"....cesedini Slocum caddesinde bulduk. Oraya kadar nasıl gitmiş bilmiyoruz. Dün gecenin erken
saatlerinde olduğunu düşünüyoruz; okulda çıkan olaylarla aynı saatlerde. Ama doktorlar kesin bir saat
de vereceklerdir."
"Nasıl... nasıl olmuş peki"
Pete başını kaldırmayı denedi ama ona bakamıyordu.
"Sanırım biri çarpıp kaçmış. Eyalet polisi olay yerini inceliyor."
Sessizliği uzatmasından, Lincoln onun söyleyeceği bir şeyler daha olduğunu anladı. Pete başını
kaldırıp konuşmaya başladığında sesinden üzgün olduğu belli oluyordu. "Dün gece dokuz civarında
Slocum dolaylarında alkollü bir sürücü ihbarı almış. Tam da Doreen'i bulduğumuz bölgede. O sırada
hepimiz okuldaydık o yüzden kimse işi takip edemedi."
"Şahit, arabanın plakasını almış mı"
Floyd başını salladı ve üzgün üzgün ekledi: "Evet. Araç Dr. Elliot'a aitmiş."
Lincoln suratından tüm kanın çekildiğini hissetti. Clarie'nin arabası
"Kayıtlara göre kahverengi bir pikap. Markası Chevy."
"Ama o pikabı kullanmıyordu ki! Dün gece onu okulda gördüm Subaru Sedan kullanıyordu."
"Lincoln, şahidin verdiği plaka Dr. Elliot'a ait. Yani sanırım... sanırım pikaba bir baksak iyi olur."
Lincoln altındaki şortla dışarı çıkıp kapıyı arkasından kapattı. Garajın kapısına vardıklarında
bacakları donmuştu. Eğilerek garaj kapışım bulup açtı ve ikisi içeri girdi. Clarie'nin iki arabasının da
yan yana park edilmiş olduğunu gördüler. Lincoln'un dikkatini çeken ilk şey, her iki arabanın da altında
karın erimesiyle birikmiş sular oldu; yani dün gece her iki araba da kullanılmıştı.
Đçinde giderek büyüyen bir korkuyla Pikabın ön tarafına gitti. Gözü, tampondaki kan lekelerine
takılınca dünyasının yıkıldığını, kendinin de altında kaldığını hissediyordu. Nefes almakta zorlanmaya
başlamıştı.
Tek kelime etmeden garajdan çıktı.
Diz boyundaki karların içinde dikilerek içinde Clarie'nin ve oğlunun uyuduğu eve baktı. Yapabileceği
hiçbir şey yoktu. Bizzat kendinin vermek zorunda kalacağı acıdan Clarie'yi uzak tutmanın imkânı yoktu.
Lincoln'un başka seçim hakkı yoktu. Onu anlardı herhalde. Hatta yapmak zorunda kalacakları için onu
belki bir gün affederdi.
Ama bugün, bugün ondan nefret edecekti.