Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

21
Bu gece Clarie'ye ihtiyacı vardı. Barry Knowlton'un cesedi kaldırıldıktan ve korkmuş ailelerle
görüştükten sonra bir de sorular sorarak kameralarının ışıklarını, mikrofonlarım yüzüne doğrultan
gazeteciler ve habercilerle görüşmek zorunda kalmıştı. Kameraların önünde iki kere kendini tutamayıp
patlamıştı. Ne göz yaşlarından utanıyordu ne de olayın nasıl bir kriz haline getirildiğini anlatırken
söylediği şeylerden. Bu hatalı öldürme davasıyla ilgili kendi memurunu, bir Tranquility vatandaşım
suçladığının farkındaydı, ama bu umurunda bile değildi. Tek bildiği küçük bir çocuğun bir geyik gibi,
üstelik haksız yere vurulduğu ve birinin bunu pahalıya ödeyeceğiydi.
Arabasını sürerken bu akşam eve gitmeye dayanamayacağını fark etti. Bu geceyi de diğer pek çok
gece olduğu gibi tek başına geçirmeye gücü yoktu.
Clarie'nin evine gitmeye karar verdi.
Kadının evine vardığında arabasından indi. Diz boyu karlara bata çıka kapıya vardığında kapıyı
çalmaya başladı. Kapı açılmayıp, içeriden ses de gelmeyince Lincoln birden çöktüğünü hissetti. Clarie
evde değildi, bu ev bomboştu. Bütün geceyi onsuz geçirmek zorunda kalacağı düşüncesi adamı
çıldırtıyordu.
O sırada üst kattan bir ışık yandı. Lincoln yanan ışıkla birlikte içinin ısındığını hissetti. Bir dakika
kadar sonra kapı açıldı.
Lincoln içeri girdi. Đkisi de tek kelime etmiyordu. Kadın kollarını açıp onu kabul etmişi sadece.
Lincoln'un üstü başı kar içindeydi ve kadının sıcaklığıyla karşılaştığında eriyor, geceliğinin önünü
ıslatıyordu. Eriyen karlar, çıplak ayaklarının dibinde küçük göller oluştururken bile Clarie ona sıkıca
sarılmaya devam ediyordu.
"Seni çok bekledim," dedi kadın sonunda.
"Eve gitme düşüncesine dayanamadım."
"O zaman burada kal. Benimle kal."
Birlikte üst kata çıktılar. Üstlerini çıkartarak Clarie'nin ısıtmış olduğu yatağa girdiler. Lincoln'un
gelmekteki amacı seks yapmak değildi, tek istediği huzurdu. Clarie ona her ikisini de verdi. Ona hoş
geldin heyecanını yaşattıktan sonra adamın daha rahat uyuyacağını biliyordu.
Lincoln sabahleyin gözlerini açtığında pencerede masmavi bir gökyüzüyle karşılaştı. Clarie hemen
yanına sokulmuş uyuyordu. Saçlarının güzel kıvrımları yastığa dağılmıştı. Kahverengi saçların arasında
bir kaç beyaz tel görebiliyordu ve kadının saçlarındaki bu ilk gümüşler kendisinin de anlayamadığı bir
şekilde içini burktu. Gözleri dolmuştu. Ömrümün yarısını sensiz geçirdim, diye düşündü. Koskoca bir
ömrün yarısı boyunca sensizdim. Şu ana kadar boşa harcanmış bir ömür.
Yavaşça kadının alnını öptü, ama Clarie uyanmadı.
Kıyafetlerini giyerken pencereden dışarıya bakıyordu. Geceki fırtınadan sonra yenilenmiş bir dünya
vardı dışarıda. Arabasının üzeri tamamen karlarla kaplanmıştı.
O sırada Clarie'nin evine doğru gelen bir kamyonet gördü. Araba evin önünde durup sürücü aşağı
indiğinde Lincoln sürücünün üzerinde Tranquility polis departmanına ait üniformayı gördü. Gelen Pete
Sparks'dı. Bahçeye girerken Lincoln'un arabasını gördü ve şaşkın şaşkın eve baktı.
Çok güzel, diye düşündü Lincoln. Şimdi bütün kasaba geceyi nerede geçirdiğimi öğrenecek.
Aşağı inerek kapıyı Pete'e açtı.
"Günaydın," dedi Lincoln.
"Şeyy... günaydın."