Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

Lincoln'a doğrultuyordu. Lincoln gerektiği zaman kullanabilmek için silahını el altında tutuyordu.
Barry'nin hemen arkasında olan iki kız, silahı kullanmasını daha da riskli bir hale sokmuşlardı. Lincoln
artık sadece içgüdülerine göre hareket ediyordu ve içgüdüleri de çocuğu ikna edebileceğini
söylüyordu. Çocuğun çok öfkeli olduğunu farkındaydı, ama duygularını yeniden kontrol altına almak
istediği belliydi. Tek ihtiyacı olan kendisine rehberlik edecek, sakinleştirici bir sesti. Lincoln elini
yavaşça silahından çekti ve iki elini de yana açtı. Çocuğun güvenini kazanmak istiyordu.
"Sana zarar vermeyeceğim evlat. Senin de birine zarar vermek isteyeceğini sanmıyorum. Sen böyle
biri değilsin. Bunu biliyorum."
Çocuk tereddütle silahını indirdi ve yavaşça yere eğilmeye başladı. Silahını tam yere koymak
üzereyken vazgeçti ve tekrar doğrularak duvarın önündeki çocuklara döndü.
"Ben sizin gibi değilim. Hiçbiriniz gibi değilim," diye bağırdı,
"O zaman bunu ispatla," dedi Lincoln. "O silahı indir."
Çocuk tekrar Lincoln'a döndü. Adam, çocuğun gözlerindeki öfkenin artık söndüğünü görebiliyordu,
ama öfkesi ve mantığı arasında gidip hâlâ geliyor, doğru olana demir atmaya çalışıyordu.
Lincoln çocuğa doğru ilerleyerek elini uzattı. "Şimdi o silahı alacağım," dedi.
Barry başını salladı yavaşça. Lincoln'ün gözünün içine bakarak silahı ona doğru uzattı.
Tam o sırada kapı hızla açıldı ve Lincoln, arkasından gelen seri ayak seslerini duydu. Bir anda bir
ordu adam, salonun farklı yerlerinden içeri girmeye, çocuklar da aynı anda bağırmaya başlamışlardı.
Odayı ancak hafifçe aydınlatabilen jeneratör lambasının tüm ışığı Barry'nin üzerinde toplanmıştı.
Lincoln bir anda neler olduğunu anladı.
Silah hâlâ çocuğun elindeydi ve onu Lincoln'e doğrultmuş gibi görünebilirdi. Lincoln arkasına
döndüğünde adrenalin yüklü vücutları hareket için kıvranan polisleri gördü.
"Sakın ateş etmeyin!"
Lincoln'ün sesi silah sesleri arasında yok olup gitti.
Bir anda patlayan silahların sesleri karşısında sokaktaki insanlar da donmuştu. Sonra herkes anında
farklı tepkiler vermeye başladı. Kimi ağlamaya kimi bağırmaya başladı. Dışarıdaki polislerde hızla içeri
koşuşturdu.
"Hemen bir ambulans çağırın," diye bağırdı, spor salonundan dışarıya fırlayan bir öğretmen.
Clarie binaya girmek için atılınca, dışarı çıkmaya çalışırken kapılara akın etmiş onlarca çocuğun
arasında kaldı ve düşmemek için elinden geleni yapmak zorunda kaldı. Sonunda içeri girmeye
başardığında, çevresinde olanları net olarak fark edemiyordu artık. Hâlâ sağa sola koşuşturup duran
karanlık gölgeler vardı ve karanlık salon ter ve korku kokuyordu.
Ve kan.
Clarie polislerin yanına gitmeye çalışırken az kalsın bir kan göletine dalıyordu. Polislerin ortasında
yerde oturmuş Lincoln'ü gördü. Adamın kollarında gevşek bir yığın vardı.
"Emri kim verdi" diye bağırdı öfke içinde.
"Memur Dolan içeri girmemizin..."
Lincoln, Dolan'a döndü: "Mark"
"Çok kritik bir karardı," dedi Dolan. "Şef Orbison ve ben... biz çocuğun silahlı olduğunu biliyorduk
ve..."
"Silahını bana vermek üzereydi!"