Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

Etraftaki koşuşturmaca hâlâ sürüyordu. Solgun ışıkta Fern'i gördü. Bir grup çocuğu daha dışarı
çıkarmaya çalışıyordu, ama duvarın kenarında sıkışmış onlarca çocuk daha vardı.
Lincoln, çocuğa doğru bir adım daha attı. Tam o anda tekrar çocukla göz göze geldi.
"Söyleyeceğin şeyleri söyledin Barry. Eminim seni anlamışlardır. Şimdi neden yan odaya gidip
orada dostça konuşmuyoruz"
"Benimle koca kıçlı diye alay ediyordu," diye bağırdı Barry. Sesinde yoğun bir acı vardı artık.
Dışlanmış olmanın acısı.
"Konuşalım Barry. Sadece sen ve ben, oturup konuşalım."
"Hayır!" diye bağırdı Barry ve duvarın önünde sıkışmış kalmış çocuklara dönerek; "Artık benim
sıram geldi," diye ekledi.
Clarie radyosunu kapatarak arabasını sürmeye devam etti. Duyulan tek ses cama düşen kar
taneleri ve onları temizleyen cam silecekleriydi. Bangor'dan Tranquility'ye tüm yolu düşünerek
geçirmişti. Tüm parçaları birleştirdiğindeyse teorisinin Warren Emerson üzerinde odaklandığını fark
etti.
Warren Emerson'un çiftliği Beech Hill'in aşağı etekleri dolaylarında ve gölden sadece bir kilometre
kadar uzaktaydı. Aynı zamanda kendi fosseptik tankının olmasını gerektirecek kadar da uzaktaydı.
Eğer adamın bağırsaklarında bir parazit olgunlaşmışsa, adam parazit yumurtaları kaynağı haline
gelmiş olabilirdi. Gerekli olan tek şey ise yıllanmış olan fosseptik tankında bir sızdırma ve bir su
taşkınıydı, böylece fosseptiği kolaylıkla Meegawki akıntısına karışabilirdi.
Yani göle.
Mükemmel ve çok mantıklı bir açıklama, diye düşündü Clarie. Kasabada olanlar bir delilik salgını,
yüzyılları kapsayan bir lanet filan değildi. Sebep bir mikroorganizmaydı. Sebep, insan beynine
yerleşerek sinir sistemini tahribe ve öfkeyi motive eden bir larva parazitiydi. Şu anda yapılması
gereken tek şey, bu teşhisi pozitif bir Eliza testiyle teyit ettirmekti. Tek bir gün daha. Đşte her şey o
zaman bitecekti.
Clarie, yanından hızla geçen bir polis arabasıyla irkildi. Two Hills'e ait bir arabaydı bu. Bir dakika
sonra dikiz aynasına bakınca, yaklaşmakta olan bir polis arabası daha gördü. Bu araç da aynı yönde
ilerliyordu üstelik arkasından bir de ambulans da geliyordu. Az ileriden üç araç da lise yoluna
döndüler.
Clarie arkalarından gitmeye başladı.
Bir ay kadar önce olan manzaranın bir tekrarıydı, ama bu sefer ana binada değil de spor salonunun
önünde yaşanıyordu. Binanın önünde bir sürü polis arabası ve ambulans hazır duruyor, düzinelerce
çocuk birbirlerine korkuyla sarılmış ağlaşıyorlardı. Bu sefer kar yağıyordu karanlık gökyüzünden, polis
arabalarının ışığı, kar taneleriyle silikleşmiş, etkilerini kaybetmişe benziyordu.
Clarie, doktor çantasını kaparak aracından indi ve binanın kapısına doğru hızla ilerledi. Tam kapıda
memur Mark Dolan tarafından durduruldu. Adamın kendine bakışındaki ifade Clarie'nin merak ettiği
şeyi doğruluyordu: Evet adama karşı hissettiği antipati karşılıklıydı.
"Đçeri hiç kimse giremez," dedi Dolan. "Silahla rehin alma durumu var."
"Yaralı var mı"
"Şimdilik yok ve böyle devam etmesini istiyoruz."
"Lincoln nerede"
"Çocuğu ikna ermeye çalışıyor. Şimdi lütfen binadan uzaklasın Dr. Elliot."