Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

"Dansı şimdiden iki kere iptal ettik Lincoln. Bu korkunç ayı atlatabilmeleri için bunun gibi bir ödüle
çok ihtiyaçları var."
"Kar kalınlığının on ikim ya da on beş santime kadar çıkması bekleniyormuş ve gece yarısı daha da
şiddetlenecekmiş."
"Dans o zamana bitmiş, çocuklar evlerine dönmüş olur."
Lincoln onaylarcasına başını salladı, ama mavi-beyaz süsler ve gümüş rengi balonlarla süslenmiş
spor salonunda göz gezdirirken oldukça huzursuz gözüküyordu tam da kışın soğuk renkleri. Etrafta bir
düzine kız işleri neden hep kızlar yapardı ki zaten servis masasıyla ilgileniyor, punç kavanozunu,
kurabiye tepsilerini, kâğıt tabakları ve peçeteleri son kez gözden geçiriyordu. Salaş giyinmiş bir oğlan,
salonun bir köşesin de durup ses düzenini kontrol ediyor, kulak tırmalayıcı bir ses yayıyordu odaya.
"Sessiz ol biraz!" diye bağırdı Fern elini başına götürerek. "Bu çocuklar beni sağır edecek."
"Dinledikleri müziği düşünürsek sağu olmak en iyisi galiba."
"Evet. Ormanda şehir sokaklarının rap müziği."
"Kaç kişi olacak bu gece"
"Bu, bu yılın ilk dansı olacak. Sanırım hepsi gelecektir. Otuz sekiz cezalı öğrenciyi çıkar, dört sınıf."
"Otuz sekiz kişi ha, biraz fazla değil mi"
"Caydırıcı olmaya çalışıyorum Lincoln. Yanlış tarafa doğru tek bir adım atan bir hafta
uzaklaştırılıyor. Ve bu süre içinde okulun bahçesine girmeleri dahi yasak."
"Neyse, bu benim işimi kolaylaştırır herhalde. Dolan ve Pete Sparks da vardiyalı olarak buraya göz
kulak olacaklar."
Yere düşen bir tepsinin çıkardığı sesle her ikisi de arkalarını döndüklerinde, yerlere saçılmış
yiyecekleri gördüler. Sarışın bir kız, inanmak istemeyen gözlerle yerdeki kurabiyelere bakıyordu. Hızla
dönüp hemen arkasında duran esmer bir kızı gözüne kestirdi. "Beni ittin!"
"Hayır itmedim."
"Bütün gün boyunca bana çarpıp durdun."
"Bak Donna, eğer yürümeyi bilmiyorsan bu benim suçum değil."
"Bu kadar yeter!" diye bağırdı Fern. "Şu pisliği hemen temizleyin yoksa ikiniz de ceza alacaksınız."
Đki kızgın surat Fern'e bakakaldı. Neredeyse eş zamanlı bir şekilde atıldılar; "Ama Bayan CornWallis,
o..."
"Beni duydunuz. Hemen!"
Kızlar öfkeyle birbirlerine baktılar ve Donna koşarak salondan çıktı.
"Đşte görüyorsun," dedi Fern. "Böyle şeylerle uğraşıyorum."
Başını kaldırarak salonun yüksek pencerelerinden dışarı baktı. Havanın kararmasıyla ilk karlar
serpiştirmeye başlamıştı.
Gece, Doreen Kelly'nin en korktuğu zamandı. Gece olunca, gün içinde sıkıca bağlı durmuş korkuları
iplerini çözer, kadının etrafına yayılmaya başlarlardı acımasızca. Gündüzleri o kadar umutsuz olmazdı;
kendisini tekrar genç, eskisi kadar güzel ve çekici, daha önce defalarca yaptığı gibi Lincoln'u kolaylıkla
evine döndürebilecek kadar harika hisseder, ikisiyle ilgili romantik senaryolar yazardı.