Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

Warren ona bakmadı, ve Clarie, adamın kendisini duyup duymadığım merak etti.
"Bay Emerson"
Warren hâlâ cama bakıyordu.
"Beni ziyaret etmeniz büyük incelik," diye mırıldandı. "Ama bana yalan söylemenize gerek yok. Ben
ne yaptığımı gayet iyi biliyorum." Warren derin bir nefes alarak sözlerine devam etti. "Artık çok
yoruldum. Her gece yatağa bir daha uyanmama dileğiyle giriyorum. Bir daha uyanmama umuduyla.
Ve her sabah gözlerimi açtığımda tek hissettiğim hayal kırıklığı oluyor. Đnsanlar hayatı sürdürmenin
çok zor bir şey olduğunu düşünüyorlar. Ama biliyor musun, aslında kolay kısım o. Zor olan ölümdür."
Clarie söyleyebilecek hiçbir şeyi olmadığını biliyordu. Pencerenin yanında duran yemek tepsisini
gördü. Bir parça tavuk göğsü, biraz pirinç pilavı ve ekmek. Hayatin kaynakları. Warren Emerson'un
artık sürdürmek istemediği bir yaşamın kaynakları. Seni zorla yaşatamam, diye düşündü. Sıvı besinleri
bir tüpe doldurup burnuna soktuğum bir hortum yardımıyla midene gönderebilirim, ama kalbini yaşam
sevgisiyle dolduramam.
"Dr. Elliot"
Clarie arkasını döndüğünde kapıda bir hemşire duruyordu.
"Patoloji servisinden Dr. Clevenger sizinle konuşmak istiyor. Hat üçte bekliyor."
Clarie, Warren Emerson'un odasından çıkarak Hemşirelerin masasına gidip telefonu açtı.
"Ben Clarie Elliot."
"Sizi yakalayabildiğime sevindim doktor," dedi Clevenger. "Dr. Rothstein bugün buraya geleceğinizi
haber vermişti ve ben de patolojiye uğrayıp lamlara bir göz atmanızı isteyecektim. Rothstein da
gelmek üzeredir."
"Hangi lamlar"
"Kranotomi hastanızın beyin kitlesinin lamları. Hücreleri sabitlemek bir haftamızı aldı. Ramları da
ancak bugün alabildik."
"Menenjioma mı"
"Hayır, ilgisi bile yok."
" O zaman ne"
Clarie adamın sesinde bastırmaya çalıştığı bir heyecan olduğunu hissetmişti. "Đnanmanız için
buraya gelip onu kendi gözlerinizle görmelisiniz."
Fern Comwallis, spor salonunun girişinde asılı olan yazıyı okuduktan sonra derin bir nefes alıp
kafasını salladı.
KNOX ÜSESĐDĐR BĐR NUMARA!!!
Öğrencilerin bu pankartı yazmak için bu kadar çaba harcamaları, upuzun merdivenlere çıkarak
zorlukla tavana asmaları, ama yazıyı doğru yazıp yazmadıklarını kontrol etmemeleri çok komikti.
Okulu, öğretmenleri ve Fern'i pek iyi temsil edemiyordu, ama yazıyı bin bir güçlükle aşağı indirip
düzeltmeye, sonra yeniden asmaya değmezdi. Işıklar söndürülüp, müzik bangır bangır çalmaya, genç
hormonlar çalışmaya başladığında, zaten kimsenin dikkatini çekmeyecekti.
"Bu akşam kar bekleniyormuş," dedi Lincoln. "Dansı iptal etmek istemediğinden emin misin"
Hormonlardan söz etmişken. Fern dönüp Lincoln'e baktığında her zaman olduğu gibi midesi
sancımaya başlamıştı. Bu adam, nasıl olurdu da gözlerindeki arzuyu göremezdi. Erkekler her zaman
kördür zaten.