Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

Çok derinlere itilmiş ve bastırılmış bir özlem duygusuyla gözlerini kapayıp derin bir şekilde iç çekti.
Lincoln onu öperken hafifçe inledi ve birbirlerine sarıldılar.
Kanepeye vardıklarında hâlâ öpüşüyorlardı. Şöminedeki kütüklerden biri çatırdayıp etrafa kıvılcımlar
saçtı. Uzun süre beklemiş odun en sıcak ateşi oluşturur. Đçlerindeki ateşe hiçbir şey direnç
gösteremezdi. Birbirlerine sıkıca sarılarak kanepeye uzandılar. Elleri birbirlerini keşfetmeye çalışıyordu.
Clarie adamın gömleğini çekiştirip ellerini sırtında gezdirmeye başladı. Lincoln'un teni inanılmaz
serindi, sanki barındırdığı tüm ısıyı Clarie'nin bedenine yolluyormuş gibi. Clarie adamın kokusunu iyice
içine çekerek gömleğinin düğmelerini açmaya başladı. Şu anda dokunduğu şeyler sanki haftalardır
beynine kazınmış gibi tanıdık geliyordu.
"Eğer duracaksak sanırım şimdi durmamız iyi olur," diye homurdandı Lincoln.
"Ben durmak istemiyorum."
"Ben hazır değilim... yani daha doğrusu hazırlıklı değilim..."
"Önemi yok. Önemi yok," diye mırıldandı Clarie. Önemi olup olmadığını bilecek veya umursayacak
durumda değildi. Tek bildiği adamın dokunuşlarına ihtiyacı olduğuydu.
"Noah," dedi Lincoln, "ya Noah uyanırsa"
Clarie birden gözlerini açtı ve Lincoln'le göz göze geldiler. Daha önce onu hiç böyle görmemişti.
Adamın gözleri ateşin ışığında parlıyor, bakışlarından ona olan ihtiyacı okunuyordu.
"Yukarı, benim odama çıkalım," dedi Clarie.
Lincoln yavaşça gülümsedi. "Kapının kilidi var mı"
O gece üç kere seviştiler. Birincisi arzu içinde yanan bedenlerin birbirine sıkıca sarılmış
birleşmeleriydi. Đkincisi daha yavaş, bakışları birbirine kilitlenmiş halde iki kişinin artık tanıdıklaşan
dokunuş ve kokular eşliğinde olmuştu.
Üçüncü kez seviştiklerindeyse birbirlerine hoşça kal demek içindi.
Gün doğmadan birkaç saat önce uyandılar. Her ikisi de uzandığında yanında kimi bulacağını
bilmenin zevkiyle uyanmıştı. Hiçbir şey konuşmadan vücutları tekrar birleşti. Lincoln onun içine
boşalırken sanki hem mutluluk hem de acı göz yaşları döküyordu. Onu bulmuş olmanın mutluluğu.
Onları bekleyen problemlerin hüznü. Doreen'in öfkesi, Noah'ın karşı koyması ve Clarie'yi hiçbir zaman
kabul etmeyebilecek bir kasabayı düşünüyordu.
Lincoln, Noah'ın sabahleyin onu evde bulmasını istemiyordu. Clarie de kendisi de bununla baş
edebilecek bir durumda değildi. Giyinip evden çıktığında hava hâlâ tam aydınlanmamıştı.
Clarie yatak odası penceresinden Lincoln'un arabasının gidişini izledi. Yollar buzlanmıştı. Anlaşılan
geceleyin hava daha da soğumuştu ve bugün açık havada nefes almak bile acı verecekti. Clarie, araba
gittikten sonra da bir süre daha camın önünde durarak ay ışığının buzların üzerinde oluşturduğu
parıltısını seyretti. Şimdiden özlemişti Lincoln'u. Aynı anda birden içini başka bir his daha kapladı;
sadece kendi istek ve ihtiyaçlarını önemseyen bir anne olduğu düşüncesinin yarattığı suçluluk.
Koridora çıkarak Noah'ın odasına gitti. Kapının önünde durdu ve içeriyi dinledi. Hiçbir ses yoktu.
Oğlunun uykusunun ne kadar ağır olduğunu bilirdi. Dün gece annesinin odasından gelen sesleri
duymamıştı. Clarie karanlık odaya girdi ve oğlunun yatağının yanına diz çöktü.
Oğlu daha küçük bir çocukken hep yatağının yanına oturur, oğlunun saçlarını okşar, mis kokusunu
içine çekerdi. Artık aralarında çok az temasa izin veriyordu çocuk; Clarie geri itilmeden ona
dokunmanın nasıl bir şey olduğunu bile neredeyse unutmuştu. Onu tekrar kazanmak için her şeyi