Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

"Konuştuklarımızı düşündün mü" diye sordu adam. "Kalıp kalmaman konusunda
konuştuklarımızı"
"Hâlâ kalmamı istiyor musun"
"Evet."
Lincoln hiç tereddüt etmeden cevap vermişti. "Bilmiyorum Lincoln. Bu kasabayı terk etmemi
gerektiren sebepler o kadar çok ki."
"Peki ya kalmanı gerektiren şeyler"
"Senin haricinde burada kalmamı gerektiren bir sebep yok."
"Bence bunu konuşmalıyız. Hemen oraya gelebilirim."
Clarie, Lincoln'un gelmesini istiyordu, ama gelirse olabilecek şeyler onu korkutuyordu. Onun
buradan gitmesini gerektirecek bu kadar sebep varken, burada kalması için başlı başına bir sebep
haline gelmişti bu adam. Sırf pencereden dışarıya bakıp bu zifiri karanlık Kasım gecesinde havanın
insanı öldürebilecek kadar soğuk olduğunu görmek bile onun gitmesi için bir sebepti.
"On dakika içinde oradayım."
"Clarie yutkundu ve boş odada başını salladı.
"Tamam." Telefonu kapadığı anda bir telaş dalgası sardı tüm vücudunu. Đyi görünüyor muydu
Saçları düzgün müydü Ev dağınık mıydı Birden, bu duyguların sevgilisini etkilemek isteyen
tecrübesiz kadınlara ait olduğunu kavradı ve kendisi bunu hayatının geç bir döneminde tekrar
yaşamasına çok şaşırdı. Artık orta yaştayım, ama yine de saçmalayabiliyorum, diye düşündü.
Aynaya bakmamaya özen göstererek aşağı kata indi ve ateşi yakmaya çalıştı. Eğer Lincoln ısrarla
bu saatte gelmeyi istiyorsa bulduğuyla yetinmek zorundaydı. Elleri isli ve saçları duman kokan bir
kadın. Sıradan ve gösterişsiz gerçek Clarie Elliot. Beni bir de böyle görsün bakalım diye düşündü asi
bir tavırla. Acaba hâlâ isteyecek mi beni
Odunları ve çalı çırpıyı şömineye yerleştirdikten sonra ve tutuşturduğu bir gazete parçasını üstlerine
attı. Ateş harlı bir şekilde yanmaya başladı.
Kapının çaldığını duydu. Birden sinirlerinin gerildiğini hissetti. Ellerindeki isi çırparak pantolonuna
sildi.
Gerçek Clarie'yi görmesine izin ver. Đstediği kadın gerçekten bu mu değil mi karar versin.
Hole çıkarak derin bir nefes aldı, kapıyı açtı.
"Đçeri gel."
"Merhaba Clarie."
Đkisi de ne söyleyeceklerini bilmiyordu. Birkaç saniye kadar bakıştıktan sonra gözlerini kaçırdılar.
Lincoln içeri girdi. Üstü başı kar içindeydi.
Clarie kapıyı kapattı.
"Oturma odasındaki şömineyi yaktım. Ceketini alabilir miyim"
Lincoln ceketini çıkararak Clarie'ye verdi. Ceketi vestiyere asarken, Lincoln'ün cekete sinen varlığım
hissetti. Daha önce de defalarca karşılaşmış, konuşmuşlardı, ama Clarie ilk defa fark etti adamı ne
kadar düşünmüş olduğunu. Ceketten yayılan eriyen kar kokusunda bile Lincoln'a ait bir şeyler vardı.
Arkası ona dönük olduğu halde adamın bakışlarının kendi üzerine olduğunun farkındaydı.
Lincoln'a yolu gösterdi.