Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

"Ama anlamıyor musunuz Bu dans onlar için değerli. Đyi bir davranış için çikolata misali: Ben
dansı iptal etme taraftan değilim. Onları motive eden başka ne bulabiliriz ki"
"Ölümle tehdit edelim," diye mırıldandı Đngilizce öğretmeni.
"Olumlu olmalıyız," dedi Lieberman. "Her zaman teşvik edici olmalıyız. Aklımızda tutmamız gereken
en önemli şey budur. Olumluluk."
"Dans bir felâket olabilir," dedi Fern. "Bir salona doluşmuş iki yüz çocuk. Bir iki dakika içinde
bağırmaya, yumruklaşmaya başlayacaklardır."
"O zaman sorun çıkaranlara karşı ceza uygulayalım. Bu diğerleri için de caydırıcı olacaktır. Mesela
bugün kavga eden iki çocuk. Kimdi onlar"
"Noah Elliot ve J.D Reid."
"Onlarla başlayın mesela."
"Hafta sonuna kadar uzaklaştırma cezası aldılar," dedi Fern. "Ailelerini çağırdım. Yolda olmalılar."
"Ben sizin yelinizde olsam bu iki çocuğun dansa gelemeyeceğini duyururdum bütün okulun önünde.
Şu andan itibaren bela çıkaran kişilerin de gelemeyeceğini eklerdim tabii. Onları, yapılmayacak
hareketleri belirtmek için örnek olarak kullanırdım."
Uzun bir sessizlik oldu. Herkes Fern’in vereceği kararı bekliyordu. Fern artık sorumluluk almaktan
ve işler ters gittiği zaman suçlanan kişi olmaktan yorulmuştu. Şimdi bu psikolog bir şey öneriyordu.
Fern birden sorumluluğu başka birine vermek istediğini hissetti.
"Tamam," dedi. "Dansı tekrar programa koyacağım."
O sırada kapı çalındı. Lincoln Kelly kapıdan içeri girerken Fern nabzının hızlandığını hissetti. Bugün
üniformasını giymemişti. Üzerinde kot pantolon ve eski avcı montu, saçlarındaysa hâlâ tek tük kar
taneleri vardı. Yorgun görünüyordu ama bu yorgun ifadesi adamın albenisini arttırıyordu. Seninle
ilgilenecek bir kadına ihtiyacın var.
"Üzgünüm, geciktim," dedi Lincoln, "kasabada değildim. Az önce geldim."
"Biz de toplantıyı bitiriyorduk," dedi Fern. "Ama vaktin varsa seninle biraz konuşmak istiyorum."
Fern ayağa kalktığında, üzerindeki gösterişli kıyafetinin Lincoln'u hayrete düşürmüş olduğunu fark
edince utandı. "Sonu yerde biten bir kavgayı ayırmak zorunda kaldım da," dedi. Sonra bulüzünü
göstererek, "Acil kıyafet değişimi işte. Favori renklerim değil tabii."
"iyisin değil mi"
"Bir şeyim yok. Tabii yeni bir çift Đtalyan ayakkabısının mahvolması acı veriyor, ama neyse."
Lincoln gülümsedi. Fern,yataktan kalkmış gibi perişan göründüğü halde hâlâ çekici ve esprili
olduğunu, ve bu adamın bundan hoşlandığını düşündü.
"Seni diğer odada beklerim," diye seslendi Lincoln dışarı çıkarken.
Fern onunla birlikte odadan çıkmayı çok isterdi ama toplantıyı kapatması gerekiyordu önce. Beş
dakika sonra toplantı odasından çıktığında Lincoln diğer ofiste yalnız değildi artık. Clarie Elliot da
onunlaydı.
Đkisi dikkatlerini birbirleri üzerinde o kadar yoğunlaştırmıştı ki Fern'in geldiğini fark etmediler bile.
Birbirlerine dokunmuyorlardı ama Fern Lincoln'un suratında şimdiye kadar görmediği bir huzur
görüyordu. Adamın son derece yoğun bir şeyler hissettiği belliydi. Sanki uzun süren bir uykudan
uyanarak yaşamdan yeniden zevk almaya başlamıştı.