Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

"Eğer olayda incinecek başka bir kişi daha varsa, sadece kendini düşünüp, bencilce hareket etmek
o kadar kolay olmuyor. Aslında bir şey yapmayıp işlerin aynı şekilde devam etmesini sağlamak daha
kolay. Sadece bir katman daha hissizlik."
Lincoln susmuştu. Clarie cam sileceklerini çalıştırdı. Sokak bir an göründükten sonra hızla yağan
karın camı örtmeye başlamasıyla görüntü kayboldu.
"Eğer sana soğuk davrandıysam özür dilerim Clarie, ama inan öyle davranabilmek için kendimi çok
zorlamam gerekti."
Tekrar kapıya uzandı. Clarie bir kere daha dokundu koluna.
Adam dönüp Clarie'ye baktı, gözleri buluştu. Bu sefer ikisi de gözlerini kaçırmamıştı. Gözlerini
kırpmadan birbirlerine baktılar.
Lincoln, Clarie'nin yüzünü ellerinin arasına alarak dudaklarını öptü. Clarie, adamın gerilemesene,
veya hareketinden dolayı pişmanlık duymaya başlamasına fırsat vermeden ona doğru uzandı.
Adamın dudakları, ağzının tadı Clarie'ye yeni ve çok farklı geldi. Bir yabancının dudakları. Çok uzun
zamandır kendini dizginlemeye çalışmış, ama şu anda onun için yanan bir adamın öpücüğü. Clarie de
aynı duyguların içindeydi. Lincoln onu kendine doğru çektiğinde yanaklarındaki yanma tüm vücuduna
dağılmıştı. Adam, kollarındakinin gerçekten Clarie olup olmadığından emin olmak istermiş gibi birkaç
kere onun adını fısıldadı.
Birden camlarla kaplı ön camdan yansıyan araba farlarını fark ettiler. Birbirlerinden ayrılarak
kendilerine doğru gelen ayak seslerini dinlediler. Suç işlemiş çocuklar gibi sessiz sessiz oturuyorlardı.
Biri Lincoln'un oturduğu camı tıklattı. Lincoln camı açtığında memur Mark Dolan'ı gördüler. Bir
Clarie'ye bir de Lincoln'a baktıktan sonra "Ah," dedi. Okyanuslar derinliğinde bir anlam içeren tek bir
kelime.
"Şeyy... eee, ben motorun çalıştığını gördüm de gelip her şey yolunda mı diye bir bakayım dedim,"
diye geveledi. "Bilirsiniz, karbon monoksit zehirlenmesi falan..."
"Her şey yolunda Mark," dedi Lincoln.
"Evet. Tamam," dedi Mark camdan uzaklaşarak. "Đyi geceler Lincoln."
"Đyi geceler."
Dolan gittikten sonra ikisi bir süre konuşmadan oturdu. Bir süre sonra konuşan Lincoln oldu.
"Yarın herkes bunu konuşuyor olacak," dedi.
"Biliyorum. Üzgünüm."
"Ben değilim," Lincoln bir yandan kapıyı açarak aşağı inerken gülmeye başladı.
"Doğrusunu istersen Clarie, zerre kadar umurumda değil. Hayatımda her şeyin kötü gidiyor olması
bir halk sorunu olmuştu neredeyse. Hayatımda artık iyi bir şeyler oluyorsa bunu da bilmeye hakları var
galiba."
Gülüştüler. Lincoln uzaklaşırken tekrar arkasını döndü ve bir birlerine el salladılar. Lincoln, az ilerde
park etmiş olan Mark Dolan'ın arabasına doğru ilerleyerek onunla bir şeyler konuştu.
Clarie arabasını evine doğru sürmeye başladığında birden Mitchell Groome'un, Damaris Horne'un
köstebeği hakkında söylediği sözleri hatırladı.
Siyah saçlı, orta boylu, gece devriyesi.
Mark Dolan, diye düşündü.