Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

"Burası küçük bir kasaba Clarie. Đnsanlar birbirlerini tanıdıklarını düşünüyorlar, ama işin aslı öyle
değil. Herkes sırlarını kendine saklıyor. Kendi özel sınırlarımızı çiziyor ve başkalarının içeri girmelerini
engelliyoruz. Bir kasaba toplantısında konuşmak, kendini diğerlerine açmak demektir. Eminim çoğu
sana katıldığı halde bir şey söylemedi."
"Bütün bu sessiz destek geçimimi sağlamama yardımcı olmuyor ama."
"Doğru, olmuyor."
"Artık herhangi birinin benim muayenehaneme geleceğinin garantisi yok."
"Var demek kumar olurdu herhalde."
"O halde neden burada kalayım. Bana bir tek neden göster."
"Çünkü ben gitmeni istemiyorum."
Bu Clarie'nin beklediği bir cevap değildi. Lincoln'un gözlerine bakarak ne demek istediğini anlamaya
çalıştı.
"Bu kasabanın senin gibi birine ihtiyacı var. Ortaya çıkıp işleri karıştıran birine. Kendimize sormaya
cesaret edemeyeceğimiz şeyleri soran birine. Seni kaybetmek bir kayıp olur Clarie. Seni kaybetmek
hepimiz için bir kayıp olur."
"Yani kasabanın iyiliği adına konuşuyorsun."
"Evet," dedi Lincoln ve ardından usulca ekledi; "Ve de kendi adıma."
"Ne demek istediğini anladığımdan emin değilim."
"Ben de ne demek istediğimi tam bilmiyorum. Neden böyle konuştuğumu da bilmiyorum."
Lincoln birden kapıyı açmak için kapı koluna uzandı. Clarie eğilerek onun koluna dokundu. Lincoln
hiç hareket etmiyordu.
"Benden hoşlanmadığını sanıyordum," dedi Clarie.
Lincoln ona şaşkın şaşkın baktı. "Öyle bir izlenim mi verdim sana"
"Söylediğin bir şey değildi."
"Ya neydi peki"
"Bana kişisel hiçbir şey sormazdın. Sanki benim de sormamı istemiyormuş gibi bir halin vardı.
Aslında buna pek de o kadar şaşırmamıştım çünkü burada işlerin böyle yürüdüğünü anlamıştım.
Diğerleri gibi sen de kendini saklıyordun sadece. Ama birbirimizi tanımaya, bazı zorluklara karşı birlikte
mücadele etmeye başladıktan sonra dahi o duvarı aramızda tutmaya devam ettin. Ve ben de belki de
sorun yabancı olmam değildir diye düşünmeye başladım, belki de gerçek sorun benimdir. Belki de
sevmediği benimdir diye düşündüm."
"Evet, gerçek sorun sendin Clarie."
Clarie durakladı.
"Anlıyorum."
"Aramızda bir duvar olmazsa neler olabileceğini biliyordum çünkü." Lincoln omuzlarının ağırlaştığını
hissediyordu. Sanki mutsuzluğunun tüm yükünü onlar çekiyorlardı. "Bir insan her şeye alışır. Eğer
yeteri kadar uzun bir süre olmuşsa mutsuzluğa bile alışır. Doreen'le çok uzun bir süredir evliyim ve
sanırım işlerin hep böyle gideceğini kabullenmiştim artık. Zamanında yanlış bir karar verdim, onun
sorumluluğunu yerine getirmek zorundaydım."
"Tek bir hatanın hayatını mahvetmesine izin veremezsin."