Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

"Đnan bana Clarie. Đnsanlar sadece gölü korumaya çalışıyorlar."
"Gölü kapatmayacaklar değil mi Zor durumda kalırlar. Onun yerine gelip benim çenemi kapamayı
çalışıyorlar. Beni buradan göndermek daha kolay tabii."
Clarie muayenehanesine baktı. "Görünüşe göre amaçlarına ulaştılar."
"Buraya geleli daha bir yıl bile olmadı. Zamanla..."
"Bu kasabanın beni kabul etmesi ne kadar zaman alacak dersin ha Beş yıl mı On yıl Bir ömür
mü"
Clarie aşağı eğilerek kaloriferi açtı.
"Ofisini onarabilirsin."
"Evet binalar kolayca onarılır."
"Her şeyi yoluna sokarsın. Pencereler, bilgisayarın."
"Peki ya hastalarım Bu geceden sonra artık tek bir hastamın kaldığını sanmıyorum."
"Bunu bilemezsin. Tranquility'ye hiç şans vermiyorsun."
"Vermiyor muyum!"
Clarie doğrularak Lincoln'a öfkeyle baktı.
"Buraya hayatımın dokuz ayını verdim. Bu dokuz ayın her dakikasında mesleğim ve hastalarımla
ilgilendim, bir de randevu defterimin yarısının neden hâlâ boş olduğuyla. Neden biri hastalarıma nefret
dolu mektuplar gönderecek kadar nefret ediyor benden. Beni buradan göndermeye çalışan insanlar
var ve amaçlarına ulaşmak için her şeyi yapabilirler. Đşlerin asla düzelmeyeceğini anlamam biraz
zaman aldı sanırım. Tranquility beni istemiyor Lincoln. Başka bir Dr. Pomeroy ya da Marcus Welby
istiyor olabilirler, ama kesinlikle beni değil."
"Đnan bana sadece biraz zaman istiyor Clarie. Sen dışarıdan gelen birisin. Đnsanların sana
güvenmesi ve onları terk etmeyeceğine inanmaları gerekiyor. Adam DelRay'ın avantajı bu mesela.
Burada büyümüş biri olarak insanlar onun buradan gitmeyeceğini biliyorlar. Buraya gelen son doktor
sekiz ay sonra kasabayı terk etti. Kimse kışlara dayanamıyor. Ondan önceki doktor bir yıldan biraz az
kalmıştı. Kasaba yakında senin de gideceğini inanıyor. Şu anda geri çekilmiş, kışın etkisini ne olacağını
görmek için bekliyorlar. Burada mı kalacaksın yoksa diğer ikisi gibi kaçacak mısın emin olmak
istiyorlar."
"Beni buradan uzaklaştıran kış değil. Soğuğa da karanlığa da dayanabilirim. Dayanamadığını şey
buraya ait olmadığım hissi. Ve asla ait olmayacağımı bilmek..."
Clarie derin bir nefes aldı. Sinirinin yavaş yavaş azalarak yoğun bir yorgunluğa dönüştüğünü
hissediyordu.
"Bunun işe yarayacağını nereden çıkardım bilmiyorum. Noah buraya taşınmak istememişti, ama
ben onu yine de zorladım. Şimdi bunun ne kadar aptalca bir fikir..."
"Buraya neden geldin Clarie"
Lincoln'un sesi o kadar yumuşak çıkmıştı ki neredeyse havada dağılıp yok olmuştu.
Bu Lincoln'un daha önce hiç sormadığı bir şeydi. Clarie'nin kendiyle bile doğru dürüst hiç
paylaşmadığı konularla ilgiliydi. Neden gelmişti buraya
Şimdi Lincoln onun cevabını beklerken oluşan sessizlik, aralarında garip bir çekim oluşturuyordu.
Lincoln, Clarie'nin çok gergin olduğunu hissedebiliyordu ve tekrar konuşmaya başladığında sanki
sözleri direk olarak ona yöneltmiyor da daha çok sesli düşünüyor gibiydi.