Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

Lincoln doğrulmuştu. Kadının ne söylemeye çalıştığını anlamaya başlamıştı.
"Sen de gördün değil mi"
"Evet."
"Ne zaman"
Đris konuşmaya başlayınca bakışlarını bir kere olsun ellerinden kaldırmadı. "Yaz sonlarına doğruydu.
On dört yaşındaydım ve Boulders'ın orada bir evimiz vardı. Artık orada değil, yıkılalı yıllar oldu."
Gözlerini şömineye çevirdi ve ateşe bakarak devam etti: "O geceyi çok iyi hatırlıyorum. Çok yağmur
yağıyordu. Geceleyin uyandım. Şimşek çakıyordu. Camdan dışarı baktığımda suyun üzerinde bir şey
gördüm. Bir ışık. Bir parıltı. Birkaç dakika öylece parladı, sonra..." Đris biraz durakladı, "sonra
annemleri kaldırmaya gittim fakat döndüğümde kaybolmuştu." Kafasını salladı. "Tabii ki bana
inanmadılar."
"O ışığı başka zaman tekrar gördün mü peki"
"Bir kere daha gördüm. Yine yağmur sonrasıydı. Öylece parlayıp tekrar kayboldu."
"Clarie'yle ben gördüğümüzde de şiddetli bir yağmur yağmıştı."
Đris yüzünü kaldırdı ve Lincoln'un gözlerinin içine baktı.
"Tüm bu yıllar boyunca önemsiz, sıradan bir ışık ya da bir göz aldanması olduğunu düşünmüştüm,
ama bu gece onu görenin bir tek ben olmadığımı öğrendim."
"Peki neden hiçbir şey söylemedin Đnsanlar seni dinlerdi."
"Ve yine sorular sormaya başlarlardı. Onu ne zaman gördüğümü... hangi yıldı..."
"Hangi yıldı Yargıç Keating"
Đris başını çevirmişti, ama Lincoln kadının gözünden akan yaşlan görmüştü.
"1946." dedi.
"46 yazında görmüştüm."
Yani Đris Keating'in anne babasının onun on beş yaşındaki ağabeyi tarafında öldürüldüğü yıl. Aynı
yıl Đris ile birini öldürmüştü, ama nefsi müdafaaydı. Kendi ağabeyini camdan itmek zorunda kalmış,
onun yere çakılmasına şahit olmuştu.
"Neden konuşmadığımı anlıyor musun"
"Konıışsaydınız bir şeyleri değiştirebilirdiniz."
"Kimse artık bunları dinlemek istemiyor. Ve doğrusunu istersen iten de konuşmak istemiyorum."
"Üzerinden çok uzun zaman geçmiş. Elli iki yıl..."
"Elli iki yıl hiçbir şey değil. Warren Emerson'a nasıl davrandıklarına baksana. Biz çocukken onunla
çok yakındık. Hep hayal ederdik; bir gün ikimiz..." Đris birden sustu. Artık sönmeye yüz tutmuş olan
şömineye baktı tekrar.
"Bütün bu yıllar boyunca ondan kaçtım. Sanki yaşamıyormuş gibi davrandım. Ama şimdi olanların
onun hatası olmayabileceğini öğreniyorum. Bir hastalık, bir beyin enfeksiyonu... herhalde artık çok geç
kalmışımdır nasıl olsa..."
"Geç kalmadınız ki. Warren geçen hafta bir ameliyat geçirdi ve şu anda çok iyi. Onu ziyaret
edebilirsiniz."
"Ona bunca yıl sonra ne söyleyebilirim bilmiyorum. Beni görmek istediğinden bile emin değilim."