Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

"Adını bilmiyorum ne yazık ki. Ama onları şeyy... yakın temas halinde gördüm diyelim. Koyu saçlı,
orta boylu bir adam. Gece devriyesinde çalışıyor."
Clarie başını salladı. "Kim olduğunu bulacağım."
Lincoln, görkemli Viktoryan merdivenlerinden çıkmaya başladı. Her basamakta biraz daha atıyordu
yorgunluğu. Gece yarısını geçmişti ve son birkaç saatini Glen Ryder'ın evindeki acil komite
toplantısında geçirmişti. Lincoln'u, görevi konusunda uyarmışlardı; üstü kapalı bir biçimde tabii. Onu
işe alan komiteydi ve istedikleri anda onu koyabilirlerdi. Tranquility'nin bir çalışanı olarak bunu
anlayışla karşılamalı, kasabanın iyiliğini düşünmeliymiş. Şu doktor Elliot'un teklifini nasıl desteklermiş
ve saire ve saire...
Ben sadece dürüstçe kendi düşüncemi söyledim diye cevap vermişti Lincoln.
Ama böyle bir durumda dürüstlük iyi bir politika değilmiş.
Bunun ardından kasabanın incisi hakkında beyin ütüleyici bir dizi ekonomik durum ortaya attılar.
Her yaz kasabaya gelen turistlerden akan para; bunun sonucunda ortaya çıkan iş imkanları; sadece bu
turizm sektörüne hizmet eden onlarca yerel iş...
Hatta Lincoln'un maaşı.
Kasabanın ölmesi ya da yaşamaya devam etmesi bu göle bağlıydı. Hayat kaynaklarını kapatmak
için hiçbir adım atılmayacaktı. Ne sağlık alarmı ne de halk toplantısı.
Lincoln aralarından ayrılırken artık bir işi olduğundan emin olmadığı gibi, o işi isteyip
istemediğinden de emin değildi artık. Arabasına binmiş evine giderken, birisinin onu görmek istediğine
dair bir mesaj almıştı telsizden.
Zili çaldı. Kapını açılmasını beklerken sokağa bir kez daha baktı. Bütün evlerin pencereleri karanlıktı
ve kalın perdelerle örtülmüştü.
Kapı açıldı. "Geldiğin için sağ ol Lincoln," dedi Yargıç Đris Keating.
"Acil bir durum olduğunu söylemişsin," dedi Lincoln içeri girerek.
"Yönetim kuruluyla konuştun mu"
"Evet. Az önce onlarla birlikteydim."
"Gölü kapatmayı düşünmüyorlar. Değil mi"
Lincoln buruk bir şekil de gülümsedi: "Şüphen mi vardı"
"Bu kasabayı iyi tanırım. Đnsanlarının ne düşündüğünü, nelerden korktuğunu çok iyi bilirim.
Kendilerine ait olanı korumak için ne kadar ileri gidebileceklerini de."
"O zaman neyle baş etmeye çalıştığımı biliyorsun herhalde."
Đris kütüphaneyi işaret etti. "Oturalım Lincoln. Sana anlatmam gereken bir şey var."
Karşılıklı olarak şöminenin başına oturdular. Lincoln daha ne kadar uyanık kalabileceğini
düşünüyordu. Kadının yüzü şöminenin ateşinde parlıyordu. Loş ışık yüz hatlarına güzellik katıyordu,
gözlerini derinleştiriyor, altmış altı yıllık çizgilerini satenden bir gölgeye saklıyordu. Bir tek elleri, soluk
ve kırışık olan elleri gerçek yaşını hatırlatıyordu insana.
"Bugün toplantıda söylemem gereken bir şey vardı, ama yeterince cesaretim olmadığı için sesimi
çıkaramadım."
"Neyi söylemek için cesaret"
"Clarie gölden bahsettiğinde gölde gördüğü o parıltıyı anlattığında sesimi sizinkilere katmalıydım."