Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

15
Kasaba toplantısı saat yedi buçukta başlayacaktı. Saat yediyi çeyrek geçe herkes lise
kafeteryasındaki yerlerini almıştı. Đnsanlar koridorlara kadar taşmışlar, duvarın kenarında sıra
oluşturmuşlardı. Clarie oturduğu yerden konuşmacıların masasını çok iyi görebiliyordu. Lincoln, Fern
CornWallis ve kasaba seçim komitesinden Glen Ryder vardı masada. Komitenin diğer beş üyesi de ön
sırada oturuyordu.
Clarie seyircilerin bir çoğunu tanıyordu. Çoğu, okul faaliyetlerinde karşılaştığı diğer ebeveynlerdi.
Knox Hastanesinden bazı meslektaşları da oradaydı. Kafeteryanın bir ucunda da, sanki büyükleri
kendilerine saldıracakmış da savunmaya geçmeye hazırlarmış gibi birbirlerine sokulmuş halde
düzinelerce genç oturuyordu.
Glen Ryder tokmağını kürsüye vurduysa da kalabalığın çıkardığı ses tokmağın sesini bastırdı. Đyice
öfkelenen Ryder bir sandalyenin üzerine çıkarak bağırmak zorunda kaldı.
"Salonda sessizlik istiyorum. Hemen!"
Salon sonunda sessizleşti ve Ryder devam etti: "Herkese yetecek kadar sandalye olmadığını
biliyorum. Dışarıda, sekiz derecelik soğukta dikilmek zorunda kaldıkları için sinirli insanlar olduğunu da
biliyorum. Ama itfaiye yetkililerinin söylediğine göre kafeteryanın kapasitesini çoktan aşmış
bulunuyoruz. Salondan birileri çıkmadıkça içeri başka kimseleri almamız mümkün gözükmüyor."
"Arkada duran şu gençler dışarı çıkıp büyüklerin içeri girmesine izin vermeliler bence," diye
homurdandı bir adam.
"Bizim de burada bulunmaya hakkımız var," diye itiraz etti gençlerden biri.
"Bu toplantıyı yapmamızın nedeni sizsiniz zaten!"
"Bizim hakkımızda konuşacağınıza göre bizim de burada bulunmamız gerekiyor o halde!"
Bir anda onlarca insan konuşmaya başlamıştı.
"Hiç kimse salondan atılmıyor!" diye bağırdı Ryder. "Bu bir kasaba toplantısı ve herkesin burada
bulunma hakkı var. Artık başlayalım."
Ryder, Lincoln'a baktı. "Şerif Kelly, kasabadaki problemleri dinlemeye sizden başlayalım."
Lincoln ayağa kalktı. Son birkaç gün, onu ruhsal olduğu kadar, fiziksel olarak da çökertmişti.
Omuzları düşmüş, yüzü solmuştu.
"Pek iyi bir ay geçirmedik," diyerek söze başladı, "herkesin üzerinde yoğunlaştığı konunun işlenen
cinayetler olduğunu biliyorum. Đki Kasımda lisede, on beş Kasımdaysa Braxton'larda işlenen cinayetleri
kastediyorum. Bu iki haftada iki cinayet demektir. Beni daha çok korkutan şey ise her şeyin daha da
kötüye gidiyor olması. Örnek vermek gerekirse, sırf dün akşam bile kasabamızın farklı yerlerinden
gelen tam sekiz ihbar üzerine memurlarım yola çıktı. Đhbarların hepsi yetişme çağında olan
gençlerimizin çıkardığı olaylarla ilgiliydi. Daha önce böyle bir şeyle hiç karşılaşmamıştım. Tam yirmi iki
yıldır bu kasabada polislik yapıyorum. Daha önce de küçük suç dalgalarının ara ara yoğunlaşıp sonra
kaybolduğunu gördüm, ama şu anda gördüğüm şey şu; çocuklar birbirlerini incitmeye birbirlerini
öldürmeye sevdikleri insanları öldürmeye çalışıyorlar." Daha fazla bir şey söylemeden yerine oturdu.
"Bayan CornWallis" dedi Ryder.
Lise müdiresi ayağa kalktı. Fern CornWallis güzel bir kadındı ve bugün özellikle kendiyle uğraştığı
belli oluyordu. Sarı saçlarını Fransız topuzu şeklinde toplamıştı. Ayrıca salonda makyaj yapma
zahmetine katlanmış birkaç kadından birisiydi. Ne var ki bu makyaj sadece yüzündeki gergin ifadeyi
iyice vurgulamaya yaramıştı.