Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

sesleniyordu. Đkinci katta dört tane oda vardı ve sadece birisinin kapısı açıktı. Kedi gerçekten de bu
kata çıkmışsa bu odada olmalıydı.
Clarie kapıdan girerek odanın ışığını yaktı.
Gözüne ister istemez çarpan ilk şey her yere asılmış olan siyah beyaz fotoğraflar oldu. Duvarlara,
yatağın baş ucuna, dolabın üstüne asılı onlarca fotoğraf. Oda Warren Emerson anılarının bir galerisi
gibiydi. Odada ilerlediğinde resimlerden birinden kendine gülümseyerek bakan orta yaşlı bir çift ve
ortalarındaki küçük çocuğu gördü. Kadının yuvarlak, sade bir suratı vardı ve kafasına komik bir şapka
takmıştı. Yanında duran adam da onunla aynı şakayı paylaşıyormuş gibi gülen parlak gözlerle
bakıyordu fotoğraftan. Her ikisinin de birer elleri, ortalarında duran erkek çocuğunun omuzlarındaydı.
Tamamen ikisinin ortak bir ürünü... Saçları iyice taranarak yandan ayrılmış, bir dişi eksik
gülümsemesiyle çok şirin görünen bu küçük çocuk Warren olmalıydı.
Clarie çevresindeki diğer fotoğraflara baktığında aynı yüzleri gördü. Farklı yerlerde, farklı
mevsimlerde... Đşte anne yaptığı kekle gururla poz veriyor, bir diğerinde ise babayla oğul balık
tutarken gülümsemişler objektife. Diğerlerinden farklı olarak okul kıyafetleri giymiş genç bir kızın
fotoğrafı vardı... Görünüşe göre Warren'in sevgilisiymiş. Resmin altında, 'Sonsuza kadar Warren ve
Đris' yazıyordu. Clarie gözlerinden akan yaşlara rağmen yatağın yanında yarısı dolu olan bardağı
gördü. Üzerine beyaz saçların dökülmüş olduğu yastığa baktı. Warren'in yatağı...
Yaşlı adam her sabah bu odada tek başına uyanıyor, ailesinin resimlerine bakıyordu. Her gece
beyninde canlanan son görüntüler anne ve babasının gülümseyen yüzleri oluyordu.
Clarie artık o çocuk için ağlıyordu. Yaşlı bir adamın bedenine hapsolmuş o küçük çocuk için...
Odadan çıkarak mutfağa indi. Yakalanmak istemeyen bir kediyi kovalamanın hiçbir gereği yoktu.
Yemeği tabağa bırakıp ertesi gün yine gelecekti. Mutfak dolabını açtığında düzinelerce kedi maması
konservesiyle karşılaştı. Mutfakta bir insanın yiyebileceği doğru düzgün bir şey yoktu, ama kedinin iyi
beslendiği ortadaydı.
Bugün ton balığı bekliyor.
Đşte, ton balıklı konserveyi raftan indirip içindekileri kedinin kabına döktü. Başka bir kaba da su
kodu, üçüncü bir kaba ise günlerce yetebilecek kuru kedi maması doldurdu. Đşini tamamladıktan sonra
ışıkları söndürerek dışarı çıktı.
Arabasına binecekken arkasına dönüp eve son bir kere daha baktı. Warren hayatının çok büyük bir
kısmını bu duvarların arasında arkadaşsız, sevgisiz bir şekilde geçirmişti. Büyük bir ihtimalle de
varlığına şahit tek canlı olan kedinin gözleri önünde bu evde ölecekti.
Göz yaşlarını silerek arabasını çalıştırdı ve karanlık yolda evine doğru ilerlemeye başladı.
O gece Lincoln onu tekrar aradı.
"Wanda Darnell ile konuştum. Oğlunun davranışının biyolojik bir sebebi olabileceğini söyledim.
Kasabada aynı şekilde davranan başka çocukların da olduğunu ve bizim bunun sebebini bulmaya
çalıştığımızı anlattım ona."
"Nasıl tepki verdi"
"Sanırım biraz rahatladı. Yani artık suçlayabileceği dış bir etken var. Aileden veya kendisinden
kaynaklanmayan bir etken."
"Bunu anlayabiliyorum."
"Oğlunu görmene izin verdi."