Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

Lincoln ayağa kalktı. "Kasaba toplantısından önce bir şeyler bulmamız lazım. O veya bu şekilde
çocuğu görmeni sağlayacağım."
Clarie, salonunun penceresinden Lincoln'un gidişini seyretti. Asla merhametli davranmayan bu
iklimde yaşayan bir adamın dengesine sahip biri olarak, her adımını sağlam bir şekilde basıyordu yere.
Arabasına vardığında kapıyı açarak direksiyonun başına oturdu ve Clarie'nin anlamadığı bir sebeple
dönüp eve baktı son bir kez.
Gözleri bir anlığına buluştu.
Ne zamandan beri bana çekici gelmeye başladı bu adam Ne zaman başladı bu Đlginç ama
hatırlayamıyorum, diye düşündü Clarie garip bir merak duygusuyla. Hayatında bir karışıklığın daha
oluşmak üzere olduğunu hissetti.
Lincoln gittikten sonra uzun bir süre boyunca pencerenin önünden ayrılmadı. Orada öylece durarak
dışarıya bakmaya devam etti. Her yer kar ve buzla kaplıydı.
Üst katta Noah'ın müziği yeniden başlamıştı.
Clarie ışığı kapatarak salondan çıktı. Tam o anda Warren Emerson'a verdiği sözü hatırlayıp inledi.
Kedi.
Clarie, Warren Emerson'un Beech Hill'deki evine vardığında hava çoktan kararmıştı. Arabasını
odunluğun yanına park etti. Yaşlı adam, yüzlerce odunu mükemmel bir simetriyle üst üste dizmişti.
Odunların bu denli muntazam dizilmesi için harcanmış olması gereken saatleri düşündü Clarie.
Mükemmel bir şekilde dizmek, sonra kış ilerledikçe sanat yapıtını yavaş yavaş yok etmek.
Motoru kapatarak eski çiftlik evine baktı. Đçeriden hiç ışık gelmiyordu. Verandadaki buzlu
merdivenlerden çıkarken el fenerini kullandı. Warren kapının açık olacağını söylemişti ve bunun doğru
olduğu ortaya çıkmıştı. Clarie içeri girerek ışıkları yaktı. Mutfağa girdiğinde yerde yatan küçük gri bir
kedi gördü. Hayvan onu görür görmez ayağa kalktı ve bir an birbirlerine baktılar. Đkisi de donup
kalmıştı.
Kedi birden odadan fırlayarak evin içinde bir yerlere kaçtı.
"Gel buraya pisicik. Mona Yemek istemiyor musun"
Clarie, Mona'yı bir hayvan bakım merkezine bırakmayı düşünmüştü. Warren çoktan Doğu Maine
Sağlık Merkezine transfer edilmişti ve en azından bir hafta orada kalacaktı. Kediyi beslemek için her
gün buralara gelme düşüncesi sıkıntı vericiydi; ama görünüşe göre kedinin planları farklıydı.
Odadan odaya geçerek yabani kediyi aradıkça Clarie'nin öfkesi artıyordu. Çevredeki diğer çiftlik
evleri gibi bu ev de çok geniş aileler için inşa edilmişti. Bir sürü küçük odası vardı. Her odada eski
gazete ve dergiler, boş alışveriş çantaları duruyordu, koridor ise, her iki yana koyulmuş kitap kutuları
ile iyice daralmıştı. Bu yığıntılar psikolojik bir bozukluğun belirtileri olabilirdi, ama Warren yine de
işlerini gayet iyi yürütebilmişe benziyordu. Gazeteler ve dergiler planlı bir şekilde ayrılarak sıraya
dizilmişti. Belki de sadece biraz abartılmış klasik bir Amerikalı tutumluluğuydu.
Bütün bunlar kaçak bir kedi için saklanacak daha fazla yer sağlıyordu. Clarie alt katı defalarca
dolaştığı halde Mona'yı bulamamış en sonunda pes etmişti. Belki de üst kattadır diye düşündü.
Merdivenleri çıkmaya başladığı sırada birden Dejâ vu duygusuyla terlemeye başladığını hissetti.
Daha önce de bunu yaşadım diye düşündü. Garip bir ev, garip merdivenler. Çatıda kendini bekleyen
korkunç bir şey...
Saçmalıyordu, burası Scotty Braxton'un evi değildi ve peşinde olduğu tek şey de korkmuş küçük bir
hayvandı. Kendini zorlayarak merdivenleri çıkarken bir yandan da, "Gel buraya pisicik," diye