Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

Yukarıdan gelen silah seslerini, Süper Nintendo cehennemindeki kurbanlar ölürken çıkarttıkları inilti
ve çığlıklarının seslerini dinleyerek oturmaya devam ettiler.
Louise masaya baktı. Hayatında ilk defa tabağını iterek yemeğini yarım bıraktı.
Clarie eve geldiğinde Noah müziğin sesini sonuna kadar açmıştı. Kadına öğleden beri musallat olan
baş ağrısı şakaklarının zonklamasına sebep oluyordu artık. Montunu astıktan sonra merdivenlere
giderek alt basamakta durdu ve yukarıdan gelen bangır bangır müziğe kulak kesildi. Şarkılardan tek
bir kelime bile anlayamıyordu. Daha dinlediği şarkıların sözünü bile anlayamazken çocuğumu nasıl
anlayacağım ki
Bu böyle devam edemezdi. Daha fazla gürültü kaldıramayacaktı; en azından bu gece değil. Üst
kata doğru bağırdı: "Noah şunu kapatır mısın"
Müzik azıcık dahi kısılmadan çalmaya devam ediyordu. Tek kelimeyle dayanılmazdı.
Clarie merdivenleri çıkmaya başladı. Yorgunluğu öfkeye dönüşüyordu. Oğlunun odasına geldiğinde
kapının kilitli olduğunu fark etti. Kapıyı çalarak içeri seslendi, "Noah!"
Kapı açılana kadar bir dakika geçti ve açıldığındaysa müzik setinden çıkan ses Clarie'nin
dayanamayacağı kadar artmıştı. Noah kapının eşiğinde durarak aımesine baktı. Üzerindeki tişört ve
pantolon o kadar boldu ki tören kıyafetleri giymiş bir rahibe benziyordu.
"Müziğin sesini kıs," diye bağırdı Clarie.
Noah setin yanına giderek müziği kapattı. Clarie'nin kulakları hâlâ çınlıyordu.
"Ne yapıyorsun sen Kendini sağu etmeye mi çalışıyorsun Ya da beni delirtmeye"
"Sen evde değildin."
"Evdeydim. Ve sana bağırıyordum ama beni duymadın."
"Şu anda duyuyorum ve artık bağırmana gerek yok, tamam mı"
"Eğer bu şekilde müzik dinlemeye devam edersen on yıl içinde sağır olacaksın. Ayrıca bu çatının
altında senden başkalarının da yaşadığını unutma."
"Bunu bana sürekli hatırlattığına göre nasıl unutabilirim ki zaten"
Noah arkasını dönerek bir sandalyeye oturdu, başını ellerinin arasına alarak masaya yaslandı.
Clarie kapı eşiğinde durarak oğlunu izledi. Noah bir dergiyi karıştırdığı halde Clarie oğlunun
omuzlarının titrediğini görüyor, hiçbir şey okumadığım biliyordu. Annesinin orada kendini izlediğinin ve
kızgınlığının farkındaydı.
Clarie odaya girerek oğlunun yatağına oturdu yavaşça.
"Sana bağırdığım için özür dilerim," dedi bir an durduktan sonra.
"Her zaman bağırıyorsun zaten."
"Bağırıyor muyum"
"Evet," dedi oğlu ve tekrar dergiyi karıştırmaya başladı.
"Noah, sana bağırmak istemiyorum aslında. Şu aralar her şey kötü gidiyor ve ben de baş etmekte
zorlanıyorum sanırım."
"Buraya taşındığımızdan beri her şey darmadağın oldu anne. Her şey..."
Dergiyi kapattı, başı önüne düşmüştü. Fısıltı denecek kadar kısık bir sesle konuşuyordu.
"Keşke babam burada olsaydı."