Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

"Ama bu sadece yaşlı Warren," dedi bir kadın. Clarie marketin kasiyerini tanımıştı. "Daha önce
ambulansa ihtiyacı olmamıştı hiç."
"Ama şimdi var!" diye bağırdı Clarie. "Hemen hastaneyi arayın."
"Kasılmaları azalıyor," dedi kasiyer. "Bir dakikaya kadar kendine gelir."
Adamın kasılmaları yavaşlamıştı gerçekten de. Bir dakika sonra yerde hareketsiz bir şekilde
yatıyordu. Clarie nabzını kontrol ettiğinde nabzı hâlâ güçlüydü ve hızı artık normaldi.
"Gördünüz mü, düzeldi işte," dedi kasiyer. "Her zaman düzelir."
"Yarasına dikiş atılması gerekiyor. Ayrıca nörolojik değerlendirme de yapılmalı. Doktorunun kim
olduğunu biliyor musunuz"
"Pomeroy'du."
"Đlaç kullanıyor mu Tedavi geçmişi nedir Bilen yok mu"
"Neden Warren'e sormuyorsun Baksana kendine geliyor"
Clarie, Warren'e baktığında adamın yavaş yavaş gözlerini açtığını gördü. Çevresinde bir sürü insan
olmasına rağmen yaşlı adam sanki ilk defa görüyormuş gibi gözlerini gökyüzüne dikti.
"Bay Emerson," dedi Clarie, "bana bakar mısınız"
Adam tepki vermedi. Gözlerini üzerlerinden geçen buluta dikmişti merakla.
"Warren"
Sonunda gözlerini Clarie'ye çevirdi. Kaşları, sanki bu kadının neden kendisiyle konuştuğunu
anlamaya çalışırmış gibi çatılmıştı.
"Bir tane daha oldu," diye fısıldadı, "değil mi"
"Ben Dr. Elliot. Ambulans yolda, sizi hastaneye götüreceğim."
"Eve gitmem lazım..."
"Alnınız yarılmış, dikiş atılacak."
"Ama kedim... kedim evde."
"Kedin iyidir. Doktorun kim Warren"
Warren hatırlamak için kendini biraz zorladı, sonra: "Dr. Pomeroy,"dedi.
"Dr. Pomeroy öldü. Şu andaki doktorun kim"
Warren başını sallayarak gözlerini kapadı. "Önemi yok. Artık bir önemi yok."
Clarie, gelen ambulansın sirenini duydu. Ambulans yanlarında durduğunda dışarı iki acil servis
görevlisi çıktı.
"Ah sadece Warren Emerson'muş," dedi görevlilerden biri, sanki her gün karşılaştığı bir hastaymış
gibi "Bir havale daha mı geçirdi"
"Oldukça derin bir de yarası var."
"Tamam. Warren, seni koca oğlan, haydi sanırım biraz dolaşacağız."
Ambulans gittiğinde Clarie sinirden delirmek üzereydi. Karların üstünde göl haline gelmiş kanlara
baktı.
"Sizlere inanamıyorum. Ona yardım etmeye çalışan olmadı mı Nasıl kılınızı bile kıpırdatmazsınız"