Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

12
Noah elindeki iki dilim ekmeğe yağ sürerek onları ekmek kızartma makinesinin içine koydu.
"Akşamleyin burada kaldı değil mi"
"Evi gece çok soğuktu, adam da grip. Bugün dönecek ama."
"Yani şöminesini yakmayı beceremeyen herkesi bu eve alacak mıyız"
"Lütfen biraz yavaş konuş. Hâlâ uyuyor."
"Burası benim de evim. Neden fısıldamak zorundaymışım!"
Clarie sandalyeye oturarak oğluna baktı. Noah annesine arkasını dönmüş tost makinesiyle
uğraşıyordu. Tüm konsantresini tost makinesine vermesi gerekiyormuş gibi gözlerini ondan ayırmıyor,
annesine bakmıyordu.
"Yani akşam bir konuğumuz olduğu için mi bu kadar öfkelisin"
"Bu garip adamı daha tanımadığın halde geceyi geçirmesi için buraya getiriyorsun."
"O garip bir adam değil. O bir bilim adamı."
"Bilim adamları garip olamaz mı"
"Baban da bir bilim adamıydı."
"Bunun için o adamı sevmem mi gerekiyor yani" Ekmekler makineden fırladı. Noah dilimleri alıp
bir tabağa koyduktan sonra masaya oturdu. Oğlu, eline bir bıçak alarak tostları küçük küçük parçalara
bölmeye başladığında Clarie çok şaşırdı. Çocuk, ekmekleri sert darbelerle küçük küçük parçalara
ayırıyordu. Çok garip bir davranıştı ve Clarie ilk defa görüyordu böyle bir şeyi. Öfkesini başka bir şeye
yönlendiriyor diye düşündü. Hırsını ekmekten alıyor.
"Annem de aslında o kadar mükemmel biri değilmiş herhalde," dedi ve Clarie kızardığını hissetti. Bu
acımasız yorum karşısında bir an donup kalmıştı.
"Bana hep pislikten uzak durmamı söylüyordun; ben en azından kimseyle yatmıyorum."
"Noah, o sadece bir arkadaş. Arkadaşlarım olabilir değil mi Erkek olsalar dahi."
"Đyi! Böyle devam et öyleyse!"
"Dört yıl sonra üniversiteye başlayacaksın. Kendine ait bir hayatın olacak. Neden benim de bir
hayatım olmasın"
Noah lavabonun yanına geri döndü. "Benim bir hayatımın olduğunu düşünüyorsun öyle mi"
Kahkaha attı. "Şartlı tahliye mahkumu gibiyim. Sürekli izleniyorum. Hem de herkes tarafından."
"Ne demek istiyorsun"
"Öğretmenlerim bana bir suçlu gözüyle bakıyorlar."
"Onların dikkatini çekecek bir şey mi yaptın" Noah öfkeyle annesinin yüzüne haykırdı; "Evet! Bu
da benim hatam değil mi Her zaman suçlu olan benimdir zaten!"
"Noah senin bana anlatmadığın bir şey mi var"
"Çoktan yoldan çıktığımı düşünüyorsun! Seni asla memnun edemiyorum. Mükemmel olmaya ne
kadar gayret göstersem de hiçbir anlamı yok!"
"Bana mükemmellikten bahsetme. Biraz rahatlamaya bile izin yok. Ne anne olarak, ne doktor
olarak rahat var bana. Artık bundan sıkılmaya başladım. Özellikle de en çok çaba gösterdiğim
dönemlerde beni sürekli bir şeylerle suçlamandan bıktım."