Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

Bakteri diye düşündü Clarie. Suyun yüzeyini kaplayan bir grup bakteri.
"Scotty Braxton'un yastığı bu parlak maddeyle lekelenmişti, ilk başta oyun boyası filan olduğunu
düşünmüştüm, ama şimdi acaba bakterilerle ilgili bir şey olabilir mi diye düşünmeye başladım."
"Test ettirdin mi"
"Çocuğun geniz akıntılarını test ettirdim. Laboratuardan bulabildikleri her organizmayı
tanımlamalarını istedim, bu yüzden sonuçlar biraz zaman alacak. Senin göl testinin sonuçları geldi
mi"
"Hayır, sonuçlar daha gelmedi. Herhalde birkaç örnek daha gönderirim gitmeden."
"Ne zaman gidiyorsun"
"Köşkü bu ay sonuna kadar kiralamıştım, ama havaların bu kadar soğumasıyla işimi daha kısa kesip
Boston'a dönebilirim. Isının merkezine yani. Elimde yeterince bilgi var zaten. Bir düzine farklı Maine
gölünden farklı örnekler."
Pencereden dışarı baktı. Etrafı perde gibi kaplayan karlara...
"Burayı senin gibi çetin ruhlara bırakıyorum."
Şöminedeki ateş sönmeye yüz tutmuştu. Clarie kalkarak korların üzerine bir parça odun attı sonra
ateşin yeniden harlanmasını seyretti. Isının yanaklarım kızarttığını hissedebiliyordu. "Ben de o çetin
ruhlardan değilim," dedi usulca. "Buraya ait olduğumdan pek emin değilim aslında."
Max kadehini tekrar doldurdu. "Evet. Burası hakkında alışılması gereken çok şey var. Ücralık.
Đnsanlar. Anlaşılması çok zor. Tam bir aydır buradayım ve beni evine davet eden tek kişi sensin.
Clarie yerine oturdu ve adama yeni bir sempatiyle bakmaya başladı. Tranquility'ye kendi gelişini
hatırladı. Üstelik bugün, yani taşınmasından tam tamına, sekiz ay sonra kaç kişiyi gerçekten
tanıyordu Aslında ona böyle olacağını, küçük kasabaların yabancıları sevmediğini anlatmışlardı.
Dışarıdan Maine'e gelenler burada bir iki ay geçirdikten sonra tekrar rüzgârın önüne düşer, giderdi.
Burada kökleri, anıları yoktu hiç birinin. Hiç birisi sürekli değildi. Maine'liler bunu bilirdi. Buraya
yerleşmeye kararlı gözüken yabancıyı ise neyin buraya getirdiğini merak ederlerdi. Kim bilir neler
yaşamıştı; geçmişinde ne sırlar yatıyordu ki buralara kadar kaçmıştı.
Maine'liler, olayların bu şekilde gelişmesinin her adımını görebiliyordu. Đlk başta şu yeni evler. Çok
güzel inşa edilmiş, şık bir biçimde döşenmiş evler. Özenle ekilmiş çiçek yatağı bahçeler, kar botları ve
L.L. Bean ceketleri. Bir ya da ikinci kışta evler bakımsızlaşır, çiçekler solar, ısınma faturası dağ gibi
gelir. Bu durumdayken yabancılar etrafta asık suratlarla dolaşarak özlemle Florida'dan bahsetmeye
başlarlar. Çamurlu mevsimlerin ya da kar göllerinin olmadığı kentin güneşli güzel kumsalları...Ve
sonunda bu kadar özenle döşenmiş eve bir süs daha eklenir: SATILIKTIR' yazısı.
Dışarıdan gelenlerin hiçbir zaman süreklilikleri yoktur. Clarie kendisinin bile burada kalabileceğinden
emin değildi.
"Peki neden buraya taşındın o zaman"
Sandalyesinde doğrularak gözünü ateşe dikti.
"Buraya benim yüzümden taşınmadık. Noah yüzündendi."
"Clarie ikinci kata, Noah'ın odasının olduğu tarafa doğru baktı. Yukarıdan hiç ses gelmiyordu. Noah
tüm akşam boyunca çok sessiz durmuştu zaten. Yemekte misafirlerine zorla bir iki şey söylemiş sonra
odasına çıkarak kapısını örtmüştü.
"Çok yakışıklı bir çocuk," dedi Max.
"Babası çok çekici biriydi."