E.Ü. Hemşirelik Fakültesi Dergisi Cilt 29 - Sayı 1 - 2013

EGE ÜNİVERSİTESİ 

HEMŞİRELİK FAKÜLTESİ DERGİSİ 

JOURNAL OF EGE UNIVERSITY 

NURSING FACULTY 

Cilt/Volume: 29 Sayı/Number: 1 Yıl/Year: 2013

AÇIKLAMALAR 

Bu dergi 22 Ekim 1984 gün ve 18553 sayılı Resmi Gazetede yayınlanan "Üniversitelerde 

Ders Aracı Olarak Kullanılan Kitaplar, Teksirler ve Yardımcı Ders Kitapları Dışındaki 

Yayınlarla İlgili Yönetmelik" bağlamında yayınlanmaktadır. 

Yayın Türleri 

Adı geçen yönetmeliğin 2. ve 3. maddeleri uyarınca dergide eğitim ve araştırma 

çalışmalarına paralel olarak orjinal araştırma raporları, bilimsel tarama yazıları, yeni bir 

yöntem veya teknik tanımlayan kısa bildiri yazıları ve çok önemli bilimsel çeviriler 

yayınlanabilir. 

Yayın Hakları 

Yayınlanacak yazıların bilim dil bakımından sorumluluğu yazarlara aittir. Yayın Kurulu 

gerekli değişiklik veya kısaltmaları yazardan isteyebilir veya yazarın izni alınarak içeriği 

bozmayacak değişiklikler yapabilir. Basılmayacak yazılar için bir ay içinde yazara bilgi 

verilir.

ISSN – 2147 – 3463 

EGE ÜNİVERSİTESİ 


Cilt 29, Sayı 1 2013 

Yayın Sahibi 

Prof. Dr. Çiçek FADILOĞLU Hemşirelik Fakültesi Adına 

Sorumlu Müdür 

Prof. Dr. Olcay ÇAM 

Yayın Alt Komisyonu 

Prof. Dr. Çiçek FADILOĞLU (Başkan) Prof. Dr. Gülümser ARGON 

Prof. Dr. Ayla BAYIK TEMEL 

Prof. Dr. Zümrüt BAŞBAKKAL 

Doç. Dr. Meryem YAVUZ 

Dergi Yayın Kurulu 

Prof. Dr. Olcay ÇAM (Editör) 

Prof. Dr. Leyla KHORSHID (Editör Yrd.) 

Prof. Dr. Ümran SEVİL 

Prof. Dr. Aynur ESEN 

Prof. Dr. Süheyla ÖZSOY 

Prof. Dr. Zümrüt BAŞBAKKAL 

Doç. Dr. Meryem YAVUZ 

Basım Yeri 

Ege Üniversitesi Basımevi, Bornova - İzmir 

Baskı Tarihi 

15.04.2013 

Yönetim Yeri 

Ege Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi 

Ege Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi (EÜHF) tarafından 

yılda üç sayı/bir cilt hakemli dergi olarak yayınlanır. 

Türkiye Atıf Dizini’nde yer almaktadır. Indexed in Türkiye Citation Index. 

Yazışma Adresi 

Özen DURAKOĞLU: ozen.durakoglu@gmail.com 

Ege Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi, Yayın İşleri 35100 Bornova/İZMİR


DERGİ HAKEM KURULU 

PROFESÖRLER 

AKBAYRAK Nalan 

AKYOLCU Neriman 

ARGON Gülümser 

ARSLAN Hediye 

AŞTI Nesrin 

AŞTI Türkinaz 

BAHAR Zuhal 

BAŞBAKKAL Zümrüt 

BAYIK TEMEL Ayla 

BAYRAKTAR Nurhan 

BEDÜK Tülin 

BULDUKOĞLU Kadriye 

BUZLU Sevim 

ÇAM Olcay 

ÇAVUŞOĞLU Hicran 

ÇİMETE Güler 

ECEVİT ALPAR Şule 

EMİROĞLU Oya Nuran 

ENÇ Nuray 

ERCİ Behice 

ERDEMİR Firdevs 

ERDEM Yurdagül 

ERDOĞAN Semra 

EROĞLU Kafiye 

ESEN Aynur 

EŞER İsmet 

ETİ ASLAN Fatma 

FADILOĞLU Çiçek 

GÖKDOĞAN Feray 

GÖRGÜLÜ Selma 

GÖZÜM Sebahat 

HATİPOĞLU Sevgi 

KANAN Nevin 

KARADAĞ Ayişe 

KARADAKOVAN Ayfer 

KARANİSOĞLU Hacer 

KARATAŞ Nimet 

KHORSHID Leyla 

KOCAMAN Gülseren 

KÖMÜRCÜ Nuran 

NAHÇİVAN Nursen 

OCAKÇI Ayşe 

OLGUN Nermin 

ÖZ Fatma 

ÖZBAŞARAN Ferda 

ÖZHAN ELBAŞ Nalan 

ÖZSOY Süheyla 

PINAR Rukiye 

SABUNCU Necmiye 

SAVAŞER Sevim 

SEVİĞ Ümit 

SEVİL Ümran 

ŞENOL ÇELİK Sevilay 

ŞİRİN Ahsen 

TAŞOCAK Gülsün 

UZUN Özge 

ÜSTÜN Besti 

YILDIRIM Aytolon 

YILDIZ Suzan 

DOÇENTLER 

ABAAN Süheyla 

ARDAHAN Melek 

ARSLANTAŞ Hülya 

ACAROĞLU Rengin 

AKYOL Asiye 

AKYÜZ Aygül 

AKTOLUN BALKAYA Nevin 

AKPINAR BALCI Reva 

ALTUN İnsaf 

BAL YILMAZ Hatice 

BAYKAL Ülkü 

BİLGE Ayşegül 

ÇEBER Esin 

ÇİÇEK Hatice 

ÇETİNKAYA DUMAN Zekiye 

DEMİRKIRAN Fatma 

DEMİR KORKMAZ Fatma 

DİNÇ Leyla 

EKTİ GENÇ Rabia 

ENGİN Esra 

ERGÜL Şafak 

ERTEM Gül 

GÜNER Perihan 

GÜNEŞ Ülkü 

GÜMÜŞ Aysun 

İYİGÜN Emine 

KAPTAN Gülten 

KARACA SAYDAM Birsen 

KARAÇAM Zekiye 

KAVLAK Oya 

KELLECİ Meral 

KOCAMAN YILDIRIM Nazmiye 

KUTLU Yasemin 

KULAKAÇ Özen 

KUKULU Kamile 

METE Samiye 

OFLAZ Fahriye 

OKANLI Ayşe 

ÖĞCE Filiz 

ÖZBAYIR Türkan 

ÖZEL EFE Emine 

ÖZER Nadiye 

ÖZKAN Özlem 

ÖZMEN Dilek 

ÖZTÜRK Candan 

ÖZTÜRK CAN Hafize 

POLAT Sevinç 

UÇAR Hülya 

UYSAL TORAMAN Aynur 

SAN TURGAY Ayşe 

SOĞUKPINAR Neriman 

SEREN İNTEPELER Şeyda 

ŞAHİN Nevin 

ŞENDİR Merdiye 

ŞENUZUN Fisun 

TANRIVERDİ Gülbu 

TEL Hatice 

TEL Havva 

TERZİOĞLU Füsun 

YAVA Ayla 

YAVUZ Meryem 

YEŞİLBALKAN Öznur 

YILDIRIM Yasemin 

ZAYBAK Ayten

İÇİNDEKİLER 

Editörden 

Araştırmalar 

- İyi Ölüm Ölçeğinin Geçerlilik ve Güvenirliği 

Validity and Reliability of Good Death Scale 

Tuğba AKSU, Çiçek FADILOĞLU….…....………………...................................................1-15 

- İki Farklı Eğitim Sisteminde Öğrenim Gören Öğrenci Hemşirelerin 

Epistemolojik İnançlarının İncelenmesi 

Studying The Epistemologic Beliefs of the Nurse Students Being Educated 

in Two Distinct Education Systems 

Fatma ORGUN, Leyla KHORSHID, İsmet EŞER…………………………………..16-29 

- Klasik Eğitim ve Entegre Eğitim Modeli İle Öğrenim Gören Hemşire 

Öğrencilerin Kişisel Değerlerinin Karşılaştırılması 

Comparison of Personal Values Nursing Students Trained by Classical and 

Integrated Teaching Models 

Renginar ÖZTÜRK DÖNMEZ, Ayla BAYIK TEMEL ……………………………….30-44 

- Üniversite Çalışanlarında Kafein Tüketimi 

Cafeine Consumption in Staff in University 

Leyla KHORSHID, Dilek SARI ...…...………………….…………………………....45-59 

Derleme Yazılar 

- Hemşirelik Eğitiminde ve Uygulamalarında Kültür 

The Culture in the Nursing Education and in the Nursing Practices 

Nurten TERKEŞ, Hicran BEKTAŞ…………………………………………………60-67 

- Etik Boyutu Tartışılan Yardımcı Üreme Teknikleri ve Yasal Düzenlemeler 

Discussed in the Legal Regulations and the Ethical Dimension of Assisted 

Reproductive Tecnologies 

Keziban AMANAK, Oya KAVLAK…………………………………….…………...68-75

Editörden Okura, 

Değerli Okuyucularımız, 

Dergimizin 2013 yılının bu ilk sayısında dört araştırma makale, iki derleme 

makalesi olmak üzere altı bilimsel makale yer almaktadır. Her makale özgün ve 

özgün olduğu kadar da güncel konuları içermektedir. Bu bilimsel bilgilerin 

mesleğimizin bilimsel bilgi birikimini arttıracağı inancındayım. 

Hakem kurulumuzun genişlemesi nedeniyle hakemlerimizin makaleleri hızlı 

okuyabilmeleri nedeniyle yayınların dergiye kabul süreci de hızlanmıştır. Hakemlerimizin 

özeniyle birlikte dergimizin kaynak olarak gösterilmesine önem verdiğimizi 

tüm yazarlarımıza tekrar bildirmek isterim. 

Dergimizin yayınlanma sürecinde emeği geçen yazarlarımıza, hakemlerimize 

ve siz okurlarımıza teşekkür eder, sağlıklı ve verimli günler dileyerek sevgi ve 

saygılarımı sunarım. 

Prof. Dr. Olcay ÇAM 

EDİTÖR 

m.olcay.cam@ege.edu.tr 

olcaycam@yahoo.com 

İletişim Mail Adresi: 

Özen DURAKOĞLU 

ozen.durakoglu@gmail.com

Ege Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Dergisi 29: (1-15), 2013 

İYİ ÖLÜM ÖLÇEĞİNİN GEÇERLİLİK VE GÜVENİRLİĞİ 

VALIDITY AND RELIABILITY OF GOOD DEATH SCALE 

Prof. Dr. Çiçek FADILOĞLU* Araş. Gör. Tuğba AKSU** 

*E.Ü. Hemşirelik Fakültesi Dekanı 

**E.Ü. Hemşirelik Fakültesi İç Hastalıkları Hemşireliği AD. 

Bu araştırma 16-19 Şubat 2012 2.Hemşirelik Sempozyumunda sözel bildiri olarak sunulmuştur. 

ÖZET 

Giriş: Ölüme karşı verilen tepkiler toplumda yaşama ve ölüme yüklenen anlamlar, kültür, 

inanç sistemi, yaş ve gelişimsel seviye ve bireysel değerlerden etkilenmektedir. Ancak tüm 

toplumlarda iyi ölüm önem taşımaktadır. İyi bir ölüm aynı zamanda temel bir insan hakkıdır. Bu 

nedenle terminal dönem hastaları için en temel ihtiyaç rahat, huzurlu ve ağrısız bir şekilde 

yaşamlarının sona ermesidir. 

Amaç: Bu çalışmanın amacı, hemşirelerin iyi ölüm kavramına ilişkin özelliklerini saptamak 

üzere Schwartz ve arkadaşları tarafından 2003 yılında geliştirilen İyi Ölüm Ölçeği’nin Türkiye’de 

geçerlik ve güvenirliğini değerlendirmektir. 

Yöntem: Araştırmanın örneklemeni, Mart-Aralık 2010 tarihleri arasında Ege Üniversitesi Tıp 

Fakültesi Tülay Aktaş Onkoloji Hastanesi’nde, Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Dahili ve 

Cerrahi yoğun bakım kliniklerinde ve Anesteziyoloji-Reanimasyon Anabilim Dalında çalışan 170 

hemşire oluşturmuştur. Araştırmada veri toplama aracı olarak hasta tanıtıcı bilgi formu ve İyi 

Ölüm Ölçeği kullanılmıştır. Araştırmada ölçek sahibinden, kurumdan ve hemşirelerden yazılı izin ve 

etik kurul onayı alınmıştır. İyi Ölüm Ölçeği toplam 17 soru ve üç alt boyuttan oluşmaktadır; birinci 

alt boyutu ölümün psikososyal ve manevi yönlerini tanımlar (9 soru), ikinci alt boyut zihinsel dikkati, 

iletişim yeteneği ve fiziksel fonksiyonların kontrolünü tanımlar ve kişisel kontrol alt boyutu olarak 

adlandırılır (3 soru), üçüncü alt boyut ölümün klinik veya biyomedikal yönlerini tanımlar ve klinik 

kontrol alt boyutu olarak adlandırılır (5 soru). Verilerin değerlendirilmesinde yüzdelik dağılımı, 

faktör analizi, madde toplam puan korelasyonu ve Cronbach alfa katsayısı, test-tekrar test, 

madde analizi kullanılmıştır. 

Bulgular: Ölçeğin dil geçerliğinde, 6 uzman tarafından İngilizce’ye çevirisi ve 6 uzman 

tarafından da Türkçe’ye geri çevirisi yapılmıştır. İçerik geçerliği için 15 uzmandan görüş alınmış, 

yapılan analizde uzman puanlarının uyumlu olduğu görülmüştür (KW=0.138, p=0.08). İyi Ölüm 

Ölçeği’nin korelasyon katsayısı test-tekrar test güvenirliği; 0.89’dur ve test-tekrar test puan 

ortalamaları arasında istatistiksel olarak fark yoktur (p>0.05). Faktör yüklerinin ise 0.516-0.813 

arasında olduğu, 3 faktör grubuna ayrıldığı, toplam varyansın %81.24’ünü açıkladığı ve genel 

Cronbach Alpha katsayısının 0.92, ölçeğin alt boyutları olan klinik kontrol için 0.88, kişisel kontrol 

için 0.79 ve psikososyal-ruhsal kontrol boyutu için 0.82 olduğu bulunmuştur. 

Sonuç: İyi Ölüm Ölçeği, Türk toplumu için güvenirliği ve geçerliği yüksek bir ölçektir. 

Anahtar kelimeler: İyi ölüm, ölçek, geçerlik, güvenirlik.

Akgül A, Çevik O. “Faktör Analizi, İstatistiksel Analiz Teknikleri” SPSS‖de İşletme Yönetimi ve 

Uygulamaları, Yeni Mustafa Kitabevi, Ankara. 2003;5-9. 

Aksayan S, Bahar Z, Bayık A. “Hemşirelikte Araştırma İlke, Süreç ve Yöntemleri, Hemşirelikte Araştırma 

ve Geliştirme Derneği, 1 Basım, Odak Ofset, İstanbul, 2002; 114-210. 

Anton JL, Van H. Ancient euthanasia: ―good death‖ and the doctor in the graeco-Roman world. Soc Sci 

Med. 2004; 58: 975–985.

Baykul Y. “Geçerlik, Güvenirlik, Eğitimde ve Psikolojide Ölçme, Klasik Test Teorisi ve Uygulaması”, 

ÖSYM Yayınları, Ankara, 2000;141-233. 

Büyüköztürk Ş. “Geçerlik, Güvenirlik”. Veri Analizi El Kitabı, Pegem A Yayıncılık,6. Basım, Ankara, 

2006, 167-169. 

Chen CY, Chiu TY, Bhikkhuni TT, et al. Influencing factors of death fear in terminal cancer patients. 

Taiwan J Hospice Palliat Care; 200;, 8(2):134–142. 

Cohen LM, Poppel DM, Cohn GM, Reiter GS. A very good death: Measuring quality of dying in end-stage 

renal disease. J Palliat Med. 2001; 4:167–172. 

Depaola J, Griffin M, Young JR, et al. Death anxiety and attitudes toward the elderly among older adults: 

The role of gender and ethnicity. Death Studies. 2003; 27(4):335–354. 

Ercan İ, Kan İ. Ölçeklerde güvenirlik ve geçerlik. Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 2004; 30 (3): 

211-216. 

Erefe İ. “Veri Toplama Araçlarının Niteliği”. içinden Erefe İ. (Ed.), Hemşirelikte Araştırma İlke Süreç ve 

Yöntemleri, Odak Ofset, İstanbul, 2002, 169-188. 

Ergin DY. Ölçeklerde Geçerlik ve Güvenirlik. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi. 

1995; 4: 125-148. 

Gözüm S, Aksayan S. Kültürlerarası ölçek uyarlaması için rehber II: psikometrik özellikler ve kültürlerarası 

karşılaştırma. Hemşirelikte Araştırma Geliştirme Dergisi. 2002; 4(2): 9-20. 

Grant E, Murray SA, Grant A, Brown JA. Good death in rural Kenya Listening to Meru patients and 

their families talk about care needs at the end of life. J Palliat Care. 2003; 19(3): 159–167. 

Han NY, Yoon HJ, Park IH, Chung YS, Yoo SM. The elderly‖s perception of good death. Korean Journal 

of Family Medicine, 2002; 23: 769–777. 

Harrington D. Confirmatory factor analysis (pp. 21–99). New York: Oxford University Press. 

Jo KH, Lee HJ, Le YJ. (2005) Types of students‖ death attitudes majoring in human services area: Q- 

methodological approach. Journal of Korean Academy of Nursing, 2009;35(5):829–841. 

Johnston B, Smith LN. Nurses‖ and patients‖ perceptions of expert palliative nursing care. Journal of 

Advanced Nursing 2006;54(6), 700-709. 

Kan A. Ölçme araçlarında bulunması gereken nitelikler. Atılgan, H. (Ed.), Eğitimde ölçme ve 

değerlendirme. Ankara: Anı Yayıncılık. 2006:88-138.Karasar N. Bilimsel Araştırma Yöntemi. 10. 

Baskı, Nobel Yayın Dağıtım Ltd. Şti. Ankara. 2000;136-153. 

Keser ÖN. “Ölüm ve Ölümü Yaklaşan Bireyin Bakımı”, Temel Hemşirelik, Kavramlar, İlkeler, 

Uygulamalar, Ed: Fatma Akça Ay, Medikal Yayıncılık, İstanbul. 2007. 

Keskin ÜG. “Ölmekte Olan Hastaya Kognitif Davranışsal Hemşirelik Yaklaşımı”, Ege Üniversitesi 

Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 2005; 21(2): 125-134. 

Öner N. Güvenirliği ve/veya geçerliği sınanmış psikolojik testler. Türk Psikoloji Dergisi Özel Sayı, 

Psikolojik Testler: 1994; 6 (33):9-18. 

Özdamar K. Paket Programlar İle İstatistiksel Veri Analizi. Genişletilmiş 5. Baskı, Kaan Kitabevi. 

Eskişehir; 2004; 661-673. 

Özgüroğlu M. “Terminal Dönemdeki Kanser Hastasına Yaklaşım: “Hospice” ve Palyatif Bakım”, Klinik 

Gelişim, 2004; 17(1-2): 1-2. 

Patrick DL, Engelberg RA, Curtis JR. Evaluating the quality of dying and death. J Pain Symptom Manage; 

2001; 22(3): 717–726. 

Peykerli G. “Ölümcül Hastalıklara Psikolojik Yaklaşım”, Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 

25(4 Özel ek): 2003; 62-65. 

Schwartz CE, Mazor K, Rogers J, Yunsheng MA, Reed G. Validation of a New Measure of Concept of a 

Good Death. Journal of palliative medicine. 2003;6(4):4-7.

Steinhauser KE, Clipp EC, Bosworth HB et al. Measuring quality of life at the end of life: validation of the 

QUAL-E. Palliat Support Care. 2004; 2: 3–14. 

Sümbüloğlu V, Sümbüloğlu K. Sağlık Bilimlerinde Araştırma Yöntemleri, 4. Baskı, Hatipoğlu Basım ve 

Yayım San. Tic. Ltd. Şti, Ankara. 2002;9-12. 

Toscani F, Borreani C, Boeri P, Miccinesi G. Life at the end of life: Beliefs about individual life after death 

and ――good death‖‖ models—a qualitative study. Health and Quality of Life Outcomes, 2003; 1: 1–10. 

Van der Geest S. Dying peacefully: Considering good death and bad death in Kwahu-Tafo, Ghana. Social 

Science & Medicine. 2004; 58: 899–911. 

Wood GL, Haber J. Reliability and validity. İn: Wood G.b., Haber J. Nursing Research. Methods, 

Appraisal, and Utilization.Mosby. St. Louis, 2002; 311-330. 

Yao CA, Hu WY, Lai YF, Cheng SY, Chen CY, Chiu TY. Does dying at home influence the good death of 

terminal cancer patients J Pain Symptom Manage. 2007; (2):3-6.

Öğrenci Hemşirelerin Eğitim Sistemine 

Göre Dağılımları 

Öğrenci Hemşirelerin Kendilerini 

Akademik Olarak Algılama Durumları 

Klasik 

47% 

Entegre 

53% 

Orta 

43% 

İyi 

57%

↑

. Bu

KAYNAKLAR 

Basavanthappa B T. Nursing Education. Second Edution. New Delhi: Jaypee Brothers Medical Publishers 

(P) Ltd, 2009; 152 

Brownlee J, Purdie N and Boulton-Lewis G. Changing epistemological beliefs in pre-service teacher 

education students. Teaching in Higher Education 2001; 6 (2): 247-268 

Cano F. Epistemological beliefs and approaches to learning: their change through secondary schooll and 

their influence on academic performance. Br J Educ Psychol. Jun 2005; 75 (2): 203-221 

Deryakulu D ve Büyüköztürk Ş. Epistemolojik inanç ölçeği’nin faktör yapısının incelenmesi: Cinsiyet ve 

öğrenim görülen program türüne göre epistemolojik inançların karşılaştırılması. Eğitim Araştırmaları 

Dergisi 2005;18 (1): 57-70 

Deryakulu D ve Büyüköztürk Ş. Epistemolojik inanç ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışması. Eğitim 

Araştırmaları 2002; 2(8): 111-125 

Deryakulu D. Denetim odağı ve epistemolojik inançların öğretim materyalini kavramayı denetleme türü ve 

düzeyi ile ilişkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 2002; 22:55-61 

Deryakulu D. Epistemolojik inançlar. (içinde) Kuzgun Y ve Deryakulu D (ed). Eğitimde Bireysel 

Farklılıklar. Ankara: Nobel Yayınevi; 2004: 259-288 

Doğan Ö (2009). Ege Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu İntörn Öğrencilerinin Klinik Uygulamalarda 

Karşılaştıkları Güçlüklerin Belirlenmesi, Yayınlanmamış Lisans Tezi, İzmir: Ege Üniversitesi 

Hemşirelik Fakültesi, 1-65. 

Eroğlu E ve Güven K. Üniversite öğrencilerinin epistemolojik inançlarının bazı değişkenler açısından 

incelenmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 2005; 16: 295-312 

Hofer B K and Pintrich P R. The development of epistemological theories: beliefs about knowledge and 

knowing and their relation to learning. Review of Educational Research Spring 1997, 67: 88-140 

Hofer B K. Introduction: paradicmatic approaches to personal epistemology. Educational Psychologist 

2004; 39(1): 1-3

Izgar H ve Dilmaç B. Yönetici adayı öğretmenlerin özyeterlik algıları ve epistemolojik inançlarının 

incelenmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 2008; 20: 437-446. 

Karagönlü H. Öğrenci hemşirelerin düşünme stillerinin akademik başarı düzeyine etkisinin incelenmesi. 

Yayınlanmamış Lisans Tezi. İzmir: Ege Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu, 2006, 41 

Karagözoğlu Ş. Bilim, bilimsel araştırma süreci ve hemşirelik. Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri 

Fakültesi Hemşirelik Dergisi 2006; 13 (2): 64-71. 

Karabulut S. Öğrencilerin Hemşirelik Esasları Dersinin Klinik Uygulamasına İlişkin Görüşleri, 

Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü 2005; 1-90. 

Kılınç A. Probleme Dayalı Öğrenme Kastamonu Eğitim Dergisi 2007; 15(2):561-578. 

Kocaman Z. Ege Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Öğrencilerinin Klinik Öğrenim Çevrelerinin 

Değerlendirmelerinin İncelenmesi, Yayınlanmamış Lisans Tezi, İzmir: Ege Üniversitesi Hemşirelik 

Fakültesi 2010; 1-55. 

Koç Erdamar G ve Bangir Alpan G. Öğretmen adaylarının epistemolojik inançları. e-Journal of New World 

Sciences Academy 2011; 6 (4): 2689-2698. 

Mango C. Exploring the relationship between epistemological beliefs and self-determination. The 

International Journal of Research and Review 2011; 7 (1): 1-23. 

Oğuz A. Investigation of Turkish trainee teachers’epistemological beliefs. Social Behavior and Personality 

2008; 36(3):709-720. 

Özkütük N, Çavuş H. Ege Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Öğrencilerinin Klinik Öğrenim 

Çevrelerini Değerlendirmelerinin İncelenmesi 12. Ulusal Uluslar Arası Katılımlı Hemşirelik Kongresi, 

(Özet Kitabı). Sivas 2009;169. 

Phan H P. Predicting change in epistemological beliefs, reflective thinking and learning styles: A 

Longitudinal Study. Br j Educ Psychol. Jun 2008; 78 (1): 75-93 

Sabancıoğullar S, Kelleci M, Doğan S, Gölbaşı Z. Entegre Eğitim Programında Öğrenim Gören Hemşirelik 

Öğrencilerinin Empatik Eğilim Düzeylerinin Yıllara Göre İncelenmesi. Cumhuriyet Üniversitesi 

Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi 2007;11(2):1-6. 

Schommer Aikins M, Duell O K and Barker S. Epistemological beliefs across domains using biglan’s 

classification of academic disciplines. Research in Higher Education 2003; 44 (3):347-366. 

Schommer Aikins M. Explaining the epistemological belief system: ıntroducing the embedded systemic 

model and coordinated research approach. Educational Psychologist 2004; 39(1): 19-29, 

Schommer M. Effects of beliefs about the nature of knowledge on comprehension. Journal of Educational 

Psychology 1990; 82 (3):498-504. 

Sözer M A. Üniversite öğrencilerinin epistemolojik inançları ile problem çözme becerileri arasındaki ilişki. 

Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Çanakkale: Çanakkale On Sekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler 

Enstitüsü. 2006, 29-33, 46-58 

Şengül F. Hemşirelik Eğitim Modellerinin Öğrencilerin Eleştirel Düşünme Eğilimlerine Etkisi: Çok 

Merkezli Çalışma, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Adana: Çukurova Üniversitesi Sağlık Bilimi 

Ensititüsü. 2010;1-48. 

Taşkın L, Eroğlu K, Terzioğlu F, Koç G, Ergöl Ş, Zeyneloğlu S, Yılmaz D, Gülen-Savaş H, Gözükara F, 

Türk R, Yücel Ç. Kadın Sağlığı Hemşireliği Dersinde Denetleme Listesi Kullanılarak Uygulanan Eğitim 

Modelinin Öğrencilerin Anksiyeteleri Üzerine Etkisi, Hemşirelikte Araştırma Ve Geliştirme Dergisi 

2010; 2:51-58. 

Terzi A R. Üniversite öğrencilerinin bilimsel epistemolojik inançları üzerine bir araştırma. Afyon Kocatepe 

Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 2005; 7(2): 298-311 

Tolhurst D. The influence of learning environments on students’ epistemological beliefs and learning 

outcomes Teaching in Higher Education Vol 2007; 12, (2): 219-233 

Yılmaz A (). Hemşirelik öğrencilerinin epistemolojik inançları ile denetim odağı arasındaki ilişki. 

Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 2007, 4- 

21, 53-57 

Yiğit B. Education information society and teachers’ changing roles. 2. International Balkan Education 

Congress. Edirne; 2004: 404-407

COMPARISON OF PERSONAL VALUES OF NURSING STUDENTS TRAINED BY 

CLASSICAL AND INTEGRATED TEACHING MODELS 

di.

Personal values, nursing student, educational model

Bilgin N (1999) Sosyal psikolojide yöntem ve pratik çalışmalar. İzmir. Sf:122-123’den alındı.

KAYNAKLAR 

Acaroğlu R. Değerler ve hemşirelik eğitimi. VI. Ulusal Hemşirelik Eğitimi Kongresi, 23-25 Ekim 2008. 

Erişim: 20 Ekim 2011,http://www.istanbul.edu.tr/yuksekokullar/floren/egitim_kongresi.htm. 

Altun İ. Burnout and nurses’ personal and professional values. Nurs Ethics 2002; 9 (3): 575–584. 

Altun İ. The percieved problem solving and values of student nurse and midwives. Nurs Educ Today 

2003; 23: 575-584. 

American Nurses’ Association (2008). The essentials of baccaluarate education for professional nursing 

practice. Retrieved May 14, 2012, from https://www.aacn.nche.edu/educationresources/BaccEssentials08.pdf. 

Bahçecik N & Pek H. Hemşirelerin değer kavramı ile ilgili görüşleri ve sahip olduğu değerler. Şişli Etfal 

Hastanesi Hemşirelik Dergisi 1998;5(3): 25-28. 

Başer G. Hemşirelik yüksekokullarında öğrenim gören öğrencilerin sosyal özellikleri, okulu tercih sıralaması 

ver seçme nedenleri. Hacettepe Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi 1995; 2(1): 11-20. 

Bilgin N. Değer ölçekleri. Sosyal psikolojide yöntem ve pratik çalışmalar. İzmir: Ege Üniversitesi Basımevi, 

1999; 122-123.Çalışkur A, Demirhan A, Bozkurt S. Değerlerin belirli meslek alanları ve demografik 

değişkenlere göre incelenmesi. Süleyman DemirelÜniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi 

Dergisi 2012; 17(1): 219-236. 

Coşkun Y & Yıldırım A. Üniversite öğrencilerinin değer düzeylerinin bazı değişkenler açısından 

incelenmesi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 2009; 6(1): 311-328. 

Dinç L & Ulusoy FM. How nurses approach ethical problems in Turkey. Int Nurs Rev 1998; 45(5): 137- 

139. 

Doğan S. Hemşirelik eğitiminde entegrasyon çalışmaları. VI. Ulusal Hemşirelik Eğitimi Kongresi, 23-25 

Ekim 2008, Erişim: 20 Ekim 

2011,http://www.istanbul.edu.tr/yuksekokullar/floren/egitim_kongresi.htm. 

Duran EM. The power of values.A question of professionalism. Rev Enferm 2004; 27(3): 31-37. 

Ege Üniversitesi Bologna Sistemi. Erişim:10 Mart 2013, http://www.ebys.ege.edu.tr/login.aspx. 

International Council of Nursing (2007). The ICN codeof ethics for nurses. Retrieved December 1,2011, 

from http://www.icn.ch/images/stories/documents/about/icncode_english.pdf.

Fogerman MS. Professional identity: Values embedded in meaningful nursing practice. J Adv Nurs 1997; 

25: 434-441. 

Friedman MM, Bowden VR, Jones EG. Family values, family nursing research, theory, and practice. 5th 

ed. New Jersey: Prentice Hall,2003; 351-376. 

Güven K. Hastanelerde çalışan doktor, hemşire ve bu meslekleri seçen öğrencilerin tutum ve değerlerinin 

analizi. Yayınlanmamış DoktoraTezi. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. 1990. 

Halstead J & Taylor J. Learning and teaching about values: A review of recent research. Cambridge 

Journal of Education 2000; 30(2):169202. 

Hitchock JE, Schubert PE, Thomas SA. Care of young, middle and older adults, Chapter 23. Community 

Health Nursing Caring in Action.2nd ed. New York: Thomson/Delmar Learning, 2000; 557-580. 

İmamoğlu EO, Aygün ZK. 1970’lerden 1990’lara değerler: Üniversite düzeyinde gözlenen zaman, kuşak ve 

cinsiyet farklılıkları. Türk Psikoloji Dergisi 1999; 14(44): 1-22. 

Kasapoğlu A. Sosyoloji öğrencilerinin sosyal değer ve tutumları. Ankara Üniversitesi D.T.C.F. Dergisi 

1992; 35(1): 141-158. 

Kaya H, Işık B, Şenyuva E, Kaya N . Hemşirelik öğrencilerinin bireysel ve profesyonel değerleri. Anadolu 

Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi 2012a; 15(1):18-26. 

Kaya H, Kaya N, Şenyuva E, Işık B . Personal values of baccalaureate nursing students in Turkey. Int J 

Nurs Pract 2012b;18:527-536. 

Keskin G & Yıldırım GÖ. Hemşirelerin kişisel değerlerinin ve iş doyumlarının incelenmesi. Ege 

Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi 2006; 22(1): 119-133. 

Kocaman G. Entegrasyon. VI. Ulusal Hemşirelik Eğitimi Kongresi, 23-25 Ekim 2008. Erişim: 20 Ekim 

2011, http://www.istanbul.edu.tr/yuksekokullar/floren/egitim_kongresi.htm. 

Kutay N, Tükenmez NM, Akkaya GC. Türk muhasebe meslek mensuplarının kişisel değerlerinin 

belirlenmesine yönelik bir araştırma. İİFDergisi 2008; 23(268): 119-132. 

Lamsa A, Sakkinen A. Turjanmaa P. Values and their change during the business education- a gender 

perspective. International Journal of Value-Based Management 2000; 13: 203-213. 

Martin P, Yarbrough S, Alfred D. Professonal values held by baccalaureate and associate degree nursing 

students. J Nurs Scholarshp 2003; Third Quarter: 291-296. 

McNeese-Smith DK & Crook M. Nursing values and a changing nurse workforce. Values, age and job 

stages. J Nurs Adm 2003; 33(5): 260-269. 

Myyry L & Helkama K. University students’ value priporities and emonotial empathy. Education 

Psychology 2001; 21(1): 25-40. 

Özensel E. Sosyolojik bir olgu olarak değer. Değerler Eğitimi Dergisi 2003; 1(3): 217-239. 

Özsoy SA & Vatan F. Bir yüksekokulu çalışanlarının kişisel değerlerinin incelenmesi. Ege Üniversitesi 

Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi2007; 23(2): 1-11. 

Özsoy SA, Uysal A, Bayık A ve ark. Hemşire öğrencilerin mesleğe ilişkin görüşlerinin ileriye dönük 

incelenmesi. VII. Ulusal Hemşirelik Kongresi Kitabı, Erzurum, 1999: 345-350. 

Rassin M. Nurses’ professional and personal values. Nurs Ethics 2008; 15(5): 614–630. 

Rokeach M. The nature of human values. NewYork: The Free Press, 1973; 110-118.

Sabancıoğulları S & Doğan S. Bir entegre eğitim programından yeni mezun olan hemşirelerin meslek ve 

okul eğitimine ilişkin düşünceleri ve profesyonel kimlik düzeyleri. İ.Ü.F.N. Hemşirelik Dergisi 2012; 

20(3): 184-192. 

Sagive L & Schwartz SH. Value priorities and subjective well being: direct relations and congruity effects. 

Eur J Soc Psychol 2000; 30: 177 198. 

Schank MJ & Weis D. Exploring commonality of professional values among nurse educators in the United 

States and England. J Nurs Educ 2000; 39(1): 41-45. 

School of Nursing Handbook and Policy Manual for RN- BSN Students. Erişim: 14 Mayıs 2012, 

http://www.kysu.edu/NR/rdonlyres/913F6493-A3AB-46F4-95CE- 

F4E68AEACAA0/0/BSNStudentHandbook1011.pd f . 

Şirin A. Gençlerin değer sıralaması üzerine bir araştırma. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: 

Marmara Üniversitesi SosyalBilimler Enstitüsü. 1986. 

Thorpe K & Loo R. The values profile of nursing undergraduate students: Implications for education and 

professional development. J Nurs Educ 2003; 42(2): 83-90. 

Tüfekci FG, Yıldız A. Öğrencilerin hemşireliği tercih etme gerekçeleri ve gelecekleri ile ilgili görüşleri. 

Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi 2009; 12 (1): 31-37. 

Uyguç N. Cinsiyet, mesleki değerler ve meslek seçimi. DEFİİF Dergisi 2003; 18(1): 93-103. 

Ünlü HS, Özgür G, Gümüş AB. Hemşirelik yüksekokulundaki öğrencilerin hemşirelik mesleği ve eğitimi 

ile ilgili görüş ve beklentileri. Ege Üniversitesi Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi 2008; 24(1): 43-56. 

Yazıcı K. (2011). Değerler eğitimine genel bir bakış. Erişim: 20 Ekim 2011, 

http://www.sosyalbilgiler.gazi.edu.tr/articles/article20.pdf. 

Yıldız S, Taşkıran E, Çiçek M. Üniversite öğrencilerinin bireysel değerleri ile girişimcilik eğilimleri 

arasındaki ilişki: Kafkas Üniversitesi’nde bir araştırma. Erişim: 20 Ekim 2011, 

http://abs.kafkas.edu.tr/upload/344/kongregirisimcilik.pdf.2011. 

Yiğit R, Esenay IF, Derebent E. Türkiye’de hemşirelik son sınıf öğrencilerinin profili. Cumhuriyet 

Üniversitesi HYO Dergisi 2007; 11(3):1-12.

Farklı cinsiyetteki ve gelir-gider düzeyindeki bireylerin tükettikleri 

günlük kafein miktarı arasında fark olmadığı belirlenmiştir. 

Akademisyen ya da idari personel olarak çalışanların tükettikleri günlük 

kafein miktarı arasında bir fark olmadığı bulunmuştur. Günlük 

tüketilen kafein miktarından daha fazla miktarda kafein alındığında 

gelişen belirti sayısı arttıkça, alınan toplam günlük kafein miktarının da 

arttığı, hiç belirti gelişmeyenlerde ise tüketilen kafein miktarının az 

olduğu bulunmuştur. Günlük tüketilen kafein miktarından daha az 

miktarda kafein alındığında gelişen belirti sayısı arttıkça, alınan toplam 

günlük kafein miktarının da arttığı, hiç belirti gelişmeyenlerde ise 

tüketilen kafein miktarının az olduğu bulunmuştur. Çocukken çikolata 

alışkanlığı olan bireylerin tükettikleri günlük kafein miktarlarının 

alışkanlığı olmayan bireylere oranla daha yüksek olduğu bulunmuştur 

(Tablo 3). 

Tablo 4: Bireylerin Cinsiyetlerine Göre Tükettikleri Günlük Kafein Miktarından Daha 

Fazla Miktarda Kafein Alındığında Gelişen Belirti Sayısına Göre Dağılımı 

Cinsiyet 

n 

Belirti 

sayısı 

ortalaması SD t p 

Kadın 

236 

2.30 

1.46 

3.65 0.000 

Erkek 

126 

1.72 

1.41 

Kadınlarda günlük tüketilen kafein miktarından daha fazla miktarda 

kafein alındığında 2.3 belirti gelişirken erkeklerde 1.72 belirti 

gelişmektedir. Yapılan analizde bu farkın anlamlı olduğu bulunmuştur 

(p

Barrett-Connor E, Chang JC, Edelstein SL. (1994). Coffee-associated osteoporosis offset by daily milk 

consumption-the rancho bernardo study. JAMA, 271: 4, 280-283. 

Başaran A, Sarıbay GF, Korkusuz F (2005). Kafein ve Kemik Mineral Yoğunluğu İlişkisi. Türk Geriatri 

Dergisi, 8: 2, 61-68. 

Bolton S, Null G (1981) Caffeine: Psychological Effects, Use and Abuse. Orthomolecular Psychiatry, 10: 3, 

202-211. 

Conlisk AJ, Galuska DA. Is caffeine associated with bone mineral density in young adult women. Prev 

Med 2000; 31: 562-568. 

Dökmeci İ (2002). Farmakoloji-temel kavramlar. İstanbul: Nobel tıp kitabevi, 319-322. 

Finnegan D The health effects of stimulan drinks. British nutrition foundation Nutrition bulletin 2003; 

28: 147-155. 

Gilbert RM (1984). Caffeine Consumption. Prog Clin Biol Res, 158, 85-213. 

Harris SS. And Dowson-Hughes B. Caffeine and bone loss in healthy postmenopaussal women. AJCN, 

1994, 60;573-578 

Jarvis MJ (1993). Does caffeine intake enhance absolute levels of cognitive performance Biomedical and 

life sciences and medicine, 110: 1, 45-52. 

Köroğlu E (1994) Mental bozuklukların tanısal ve sayımsal el kitabı DSM-IV. Amerikan Psikiyatri Birliği, 

Hekimler Yayın Birliği, 262-266. 

Küçer N (2010). The relationship between daily caffeine consumption and withdrawal symptoms: a 

questionnaire-based study. Turk J Med Sci, 40: 1, 105-108. 

Loyacano SL (1999). The relationship between caffeine consumption and study habits. School 

Administrator, 56: 3, 6-12. 

Luciano M, Kirk KM, Heath AC, Martin NG. (2005). The genetics of tea and coffee drinking and 

preference for source of caffeine in a large community sample of Australian twins. Addiction, 100, 

1510–1517. 

McKim EM, McKim WA (1993) Caffeine: how much is too much Can. Nurse, 89: 11, 19-22. 

Maia L,de Mendonça A (2002) Does Caffeine intake protects from alzheimer’s disease. European Journal 

of Neurology, 9, 377-382. 

Nussberger J, Mooser V. Maridor G. et al. (1990) Caffeine induced diuresis and atrial natriuretic peptides. 

J. Cardiovascular. Pharmacol, 15, 685-691. 

Orbeta RL, Overpeck MD, Ramcharran D, et al. (2006). High caffeine intake in adolescents: associations 

with difficulty sleeping and feeling tired in the morning. Journal of Adolescent Health, 38: 4, 451-453. 

Packard PT, Recker RR (1996). Caffeine does not affect the rate of gain in spine bone in young women. 

Osteoporosis Int, 6: 2, 149-152. 

Passmore AP, Kondowe GP, Johnston GD (1987). Renal and cardiovascular effects of caffeine: a dose 

response study. Clin.Sci, 72, 749-756.

Pollak C P, Bright D (2003). Caffeine Consumption and Weekly Sleep Patterns in US Seventh-, Eighth-, 

and Ninth-Graders. Pediatrics, 111: 1, 42-46. 

Shiriow MJ, Mathers CD (1985). A study of caffeine consumption and symptoms: indigestion, palpitations, 

tremor, headache and insomnia. Int. J. Epidemiol, 14, 239–248. 

Shirlow M J, Berry G, Stokes G (2008). Caffeine consumption and blood pressure: an epidemiological 

study. Vasc Health Risk Manag, 4: 5, 963–970. 

Swanson DL, Barnes SA, Mengden Koon SJ, El-Azhary RA (2007). Caffeine consumption and 

methotrexate dosing requirement in psoriasis and psoriatic arthritis. Int J Dermatol, 46: 2, 157-159. 

Silverman K, Evans SM, Strain EC, and Griffiths RR (1992). Withdrawal syndrome after the double-blind 

cessation of caffeine consumption. NEJM, 327: 16, 1109-1114. 

Tot Acar Ş, Yazıcı K, Köksal R, Sanberk S, Yazıcı A (2011). Hocam, bir kahve daha alır mıydınız Bir tıp 

fakültesinde öğrenciler, asistanlar ve öğretim üyeleri arasında kafein, alkol ve sigara tüketimi. 

New/Yeni Symposium Journal, 49: 2, 121-124.



























KAYNAKLAR 

Akın H. Çukurova Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Ve Eğitim Fakültesi Öğrencilerinin Temel Biyoetik 

Konuları Hakkındaki Görüşleri. Yüksek Lisans Tezi. Adana: Çukurova Üniversitesi Sağlık Bilimleri 

Enstitüsü. 2007:39-44. 

Anderson ES. Why commercial surrogate motherhood unethically commodifies women and children: reply 

to mclachlan and swales. Health Care Analysis 2000; 8: 19–26. 

Arslan H, Cingi EM. Yardımcı üreme tekniklerinde etik sorunlar ve yasal düzenlemeler Kızılkaya BN (ed). 

İnfertilite Hemşireliği Kitabı. 1. Baskı. Acar Basım ve Cilt San. Tic. A.Ş. İstanbul; 2009: p.243-252.

Australian Goverment National Health and Medical Research Council (2007). Ethical guidelines on the 

use of assisted reproductive technology in clinical practice and research. 

http://www.nhmrc.gov.au/guidelines/publications/e78 (erişim: 14.05.2012). 

Aydın E. Taşıyıcı Annelikle ilgili etik sorunlar. J Turk Soc Obstet Gynecol 2006; 3(1):19-25. 

Berger BM. Üçüncü tarafın bulunduğu üreme: Oosit donasyonu ve taşıyıcı annelik. Bayer S.R, Alper M.M, 

Penzias A.S. (ed). Işık A.Z, Vicdan K (Çeviri ed.), İnfertilite El Kitabı. İkinci baskı. Nobel Tıp 

Kitapevleri; 2008: p. 121-135. 

Boone WR (2012). The ethics of assisted reproductive technology. www.eolss.net/Sample.../E6-183-12- 

00.pdf (erişim: 14.05.2012). 

Dıckens BM (2012). Ethical issues arising from the use of assisted reproductive Technologies. 

www.faculty.umb.edu/.../Moral%20Issues... (erişim: 14.05.2012). 

Erdinç O (2012). Yardımcı üreme teknikleri. http://halksagligi.uludag.edu.tr/Seminerler/yardimci ureme 

teknikleri.pdf. (erişim: 14.05.2012). 

Figo Komitesi. Tıbbi olmayan amaçlar için cinsiyet seçimi. Dölen İ (çev. ed.). Obstetrik ve Jinekolojide Etik 

Konular, Ankara, 2008: p. 8-10. 

Harper JC, Bui T. Pre-implantation genetic diagnosis. Best Practica & Research Clinical Obstetrics and 

Gynaecology, 2002; 16(59):659-670. 

Karanisaoğlu H, Yazıcı S. Yardımcı üreme tekniklerinde ve hemşirelik yaklaşımı. Kızılkaya BN (ed). 

İnfertilite Hemşireliği Kitabı. 1. Baskı. Acar Basım ve Cilt San. Tic. A.Ş. İstanbul; 2009: p.69-86. 

Liao SM. The ethics of using genetic engineering for sex selection. J Med Ethics 2005; (31):116–118. 

Meinke SA (2012). Surrogate motherhood: Ethical and legal ıssues. National Reference Center for 

Bioethics Literature. http://bioethics.georgetown.edu/publications/scopenotes/sn6.pdf (erişim: 

14.05.2012). 

Ohl J, Partisami M, Wittemer C ve ark. (2003). Assisted reproduction techniques for HIV serodiscordant 

couples: 18 months of experience. Human Reproduction. 18(6): 1244-1249. 

Özçelik B. Over kanserlerinde fertilite koruyucu yaklaşımlar. Erciyes Tıp Dergisi 2008; 30(2):100-106. 

Özdeğirmenci Ö, Dölen İ. Yardımcı üreme teknikleri ve etik. Çiçek N, Mollamahmutoğlu L (ed.), A’dan 

Z’ye Yardımcı Üreme Teknikleri, Palme Yayıncılık, 2009; p. 397-405. 

Üremeye Yardımcı Tedavi (ÜYTE) Merkezleri Yönetmeliği (2010). 

http//www.ttb.org.tr/mevzuat/index.phpoption=com... (erişim: 14.05.2012). 

Pennings G, Wert G. Evolving ethics in medically assisted reproduction. Human Reproduction Update 

2003; 9(4): 397-404. 

Sakai RR, Tamashiro KLK, Yamazaki Y ve ark. Cloning and assisted reproductive techniques: ınfluence on 

early development and adult phenotype. Birth Defects Research (Part C) 2005; 75:151–162. 

Seyalıoğlu İ, Erarslan Şenel B, Hot İ ve ark. Klonlamaya genetik, etik ve hukuksal açıdan yaklaşım. Adli 

Tıp Dergisi 2007;21(29):31-45. 

Schnorr JA, Muasher SJ, Jones HW, Jr. Evaluation of the clinical efficacy of embryo cryopreservation. Mol 

Cell Endocrinol 2000; 169:85-89. 

The Ethics Committee of the American Society for Reproductive Medicine. Financial compensation of 

oocyte donors. Fertil Steril 2007; 88(2) 305-309. 

Uysal P. İn Vitro Fertilizasyon- Embriyo Transferi (IVF-ET) ve Etik. T Klin Tıp Etigi-Hukuku-Tarihi 

2003; 11: 41-44. 

Vayena E, Rowe P, Griffin P. Current Practices and Controversies in Assisted Reproduction. Report of a 

meeting on Medical , Ethical and Social Aspects of Assisted Reproduction held at WHO Headquarters 

In; 2002 17-21 September 2001; Geneva, Switzerland.

EGE ÜNİVERSİTESİ HEMŞİRELİK FAKÜLTESİ DERGİSİ 

SON KONTROL LİSTESİ 

1. Makalenin Türü 

Araştırma 

Derleme 

Olgu sunumu 

Başlık Sayfası 

2. Makalenin Türkçe ve İngilizce başlığı büyük harf ile yazıldı. 

3. Yazarlar ve kurumları belirtildi. 

4. Tüm yazarların yazışma adresleri, iş tel, gsm, e-posta belirtildi. 

5. Makale bir kongrede sunulmuş ise, sunulduğu toplantı ve yılı belirtildi. 

Özet Sayfası 

6. Türkçe ve İngilizce yapılandırılmış özet yazıldı (250-300 sözcük). 

7. Türkçe ve İngilizce özet birbiriyle uyumlu. 

8. Türkçe ve İngilizce anahtar sözcükler yazıldı. 

9. Özetler sayfası metnin 1. sayfası olacak şekilde numaralandırıldı. 

Ana Metin 

10. Açık, güncel ve rahat anlaşılır Türkçe kullanıldı. 

11. Gramer ve yazım kurallarına uyuldu. 

12. Yeni, alışılmadık ve yabancı terimler kullanılmışsa yanlarına Türkçe 

eşanlamlılarına yer verildi. 

13. Kısaltmalar kullanılmışsa ilk kullanımda terimin yanında parantez içinde 

kısaltması belirtildi. 

14. Araştırma makalelerinde alt bölüm başlıkları istenen şekilde yazıldı. 

15. Derleme makaleler giriş anlatımını izleyen alt başlıklarda toplanarak uygun 

bir sonuç anlatımıyla bağlantılı bir şekilde sunuldu. 

16. Bilimsel etik ilkelere uyulduğu belirtildi. Etik kurul izin yazısı eklendi.

Kaynaklar 

17. Kaynak gösterimi metin içinde belirtilen kurallara (yazar soyadı ve yayın 

tarihi) uygun olarak yapıldı. 

18. Kaynaklar alfabetik sıra ile dizildi ve kaynak gösterimi kurallara uygun olarak 

yapıldı. 

19. Doğrudan yararlanılmayan herhangi bir kaynak kullanılmadı (Elimde 

kaynakların tümü mevcut ve gerektiğinde dergi yayın kuruluna bunu ispat 

edebilirim.) 

Tablo ve Resimler 

20. Belirtilen kurallara uygun olarak hazırlandı. 

21. Başka kaynaklarda alınan şekil, resim, tablolarda kaynak gösterildi. 

Tüm Makale 

22. Makalenin sayfa kenar boşlukları kontrol edildi. 

23. Makalenin satır aralıkları uygun. 

24. Makalenin ilgili bölümlerinde uygun yazı karakteri kullanıldı. 

25. Makalenin ilgili bölümleri uygun puntoda yazıldı. 

26. Makale sayfa sınırlarını aşmayacak şekilde yazıldı. 

27. Makalede uygun şekilde sayfa numarası verildi.

EGE ÜNİVERSİTESİ HEMŞİRELİK 

FAKÜLTESİ DERGİSİ 

Yazarlık/Yayın Hakkı Onay Formu 

…………………………………………………………………………………… 

…………………………………………………………………………………… 

…………………………………………………………………………………… 

Başlıklı makalenin yazar / yazarları olarak yayın hakkını Ege Üniversitesi 

Hemşirelik Fakültesi Dergisi’ne vermeyi kabul ediyorum/ ediyoruz. Yayınlanmasını 

istediğimiz bu makalenin Türkçe ve yabancı dilde herhangi bir dergiye yayınlanmak 

üzere gönderilmediğini ve daha önce hiçbir dergide yayınlanmadığını bildirip, 

yazının içeriği ile ilgili etik ve bilimsel sorumluluğu üstlendiğimi/ üstlendiğimizi kabul 

ederim/ederiz. 

Yazar/ Yazarlar İmza Tarih

DERGİ YAZIM KURALLARI 

Yayının Kabulü: Basılması istenen yazılar, aşağıda belirtildiği şekilde, dergi 

editörlüğüne gönderilecektir. (E-mail: ozen.durakoglu@gmail.com.) Makaleler üç 

bağımsız hakem tarafından incelenip, onayları alındıktan sonra yayınlanabilir. 

Hakemler, gerekli gördükleri yazılara değişiklik önerebilirler. Makalenin yayınlanmasında 

son karar, editör görüşü ile Dergi Yayın Kuruluna aittir. Dergide 

yayınlanan yazılar için, herhangi bir ücret ya da karşılık ödenmez. Gönderilen yazıların 

kabul edilip edilemeyeceği yazarlara bildirilir. Makalenin kabulü halinde, başlıkların 

altına yazar ad(lar)ı kurum adresleri ve e-mail adresleri eklenip 

ozen.durakoglu@gmail.com. adresine gönderilecektir. 

Makalenin Hazırlanışı: Makale, Microsoft Word programında A4 kağıt 

boyutunda yazılmalıdır. Başlık 10 punto Times New Roman, Özet 9 punto Times New 

Roman, ana metin 10 punto, tablo ve kaynaklar 8 punto olacak şekilde yazılmalıdır. 

Araştırma raporları 16 sayfa, derleme ve olgu sunumları 10 sayfayı (kaynaklar dahil) 

geçmemelidir. 

Makalenin Yazılışı şu sırayı izlemelidir. 

BAŞLIK SAYFASI 

• Türkçe Başlık (Büyük harf ile), 

• İngilizce Başlık (Büyük harf ile), 

• Yazarların adları ve soyadları (soyadı büyük harf ile) 

• Yazarların Yazışma adresleri, kurum adresleri, e-mail adresleri 

• Makale bir kongrede bildiri olarak sunulmuş ise, sunulduğu toplantı ve yılı 

belirtilmelidir. 

ÖZET SAYFASI 

Özetler Türkçe ve İngilizce Olmak üzere iki dilde olmalı, yazının Türkçe ve 

İngilizce başlıklarını taşımalı, araştırmanın temel anlamını metne bakmayı 

gerektirmeyecek şekilde 250-300 sözcük ile yansıtmalıdır. 

Araştırma makalelerinin özetleri; “Amaç”, “Gereç ve Yöntem”, “Bulgular ve 

Sonuç” bölümleri ile anahtar sözcükleri içermelidir. Anahtar kelimelerin “Türkiye Bilim 

Terimleri”nden seçilmesi gerekmektedir. Bilgi için adresten yararlanılmalıdır. 

(http://www.bilimterimleri.com). 

Araştırma makalelerinin İngilizce özetleri; “Objective”, “Methods”, “Results”, 

“Conclusion” ve “Key Words” bölümlerini içermelidir. İngilizce anahtar kelimeler 

“Medical subject Headings (MESH”e uygun olarak verilmelidir. 

(http://www.nlm.nih.gov/mesh/MBrowser.html)

Derleme Makalelerinin özetleri; Giriş, amaç, gelişme ve sonuç anlamı taşıyacak 

şekilde içeriği tam olarak yansıtmalıdır. Anahtar Sözcükler yer almalıdır. Derleme 

makalelerinin İngilizce özetleri; aynı şekilde olmalıdır. 

Olgu Sunumu özetleri olguyu kısaca tanımlamalı ve hemşirelik süreçlerini 

içermelidir. İngilizce özetleri de aynı şekilde olmalıdır. 

Özetler sayfası metnin birinci sayfası olacak şekilde numaralandırılmalıdır. 

DERGİNİN YAYIN DİLİ 

Derginin yayın dili Türkçe’ dir. Ancak Yurtdışından gelen çok önemli İngilizce 

makalelere de yer verilebilir. 

METİN: 

Dil ve biçim (üslup) açısından aşağıdaki özellikleri taşımalıdır. 

• Açık, güncel ve rahat anlaşılır olmalıdır. 

• Gramer ve yazım kurallarına uyulmalıdır. 

• Yeni, alışılmadık ve yabancı terimler kullanılmışsa yanlarında Türkçe 

eşanlamlarına yer verilmelidir 

• Kısaltmalar kullanılmışsa ilk kullanımda terimin yanında parantez içinde 

kısaltması belirtilmiş olmalıdır. 

• Bilimsel etik ilkelere uyulduğu belirtilmiş olmalı ve etik kurul izin yazısı 

eklenmelidir. 

• Makale bir kongrede bildiri olarak sunulmuş ise, sunulduğu toplantı ve yılı 


Araştırma Raporları: Giriş, Amaç, Gereç ve Yöntem, Bulgular ve Tartışma, Sonuç 

ve Öneriler, Kaynaklar başlıklarını taşıyan bölümlerden oluşmalıdır. Araştırmaya 

katılmamış, ancak destek sağlamış olan kişi ve kuruluşlara teşekkür başlığı altında 

teşekkür edilebilir. Verilerin toplanmasında, örneklem gruplarının haklarının korunması 

açısından etik kurallara uyulduğu açıkça belirtilmeli, kritik gruplarla yürütülen 

çalışmalarda etik kurul veya kurum izin belgelerinin fotokopileri eklenmelidir. 

Tablo ve Şekiller: Grafik, fotoğraf ve çizimlere sıra numarası verilmelidir. Her 

tablonun üstünde ve şekillerin altında sıra numarası ve şekilleri kısaca açıklayan bir 

anlatım bulunmalıdır. Araştırma raporları derleme ve olgu sunumları için en çok 

4 şekil kabul edilmektedir. Tablo, şekil ve grafikler, bilgisayarda çizilip metin içinde 

olması gereken yere yerleştirilmelidir. Net baskı elde edilebilmesi için, şekil, 

resim/fotoğraflar ayrı birer .jpg veya .gif dosyası olarak (pixel boyutu yaklaşık 

500x400, 8 cm eninde ve 300 çözünürlükte taranarak), dergiye ayrıca iletilmelidir. 

Resim/fotoğraflar renkli, ayrıntıları görülecek derecede kontrast ve net 

olmalıdır. Başka bir kaynaktan alınan tablo ve şekillerin altına, alındığı kaynak şu 

şekilde belirtilmelidir.

Güvenç B (1970) Kültür kuramında bütüncülük sorunu üzerine bir deneme. 

Ankara, s.51’den alındı. 

Fotoğrafların eni 11 cm. boyu 15 cm.’i aşmamalı, metin içinde fotoğrafın 

yerleştirileceği yer boş bırakılıp fotoğraf altına gerekli açıklama yapılmalıdır. 

Derlemeler: Konuyu yeterince irdeleyen kapsamlı literatür taramasına 

dayandırılmış olmalı; giriş anlatımını izleyen alt başlıklarda toplanarak gelişme ve 

sonuç anlatımıyla sunulmuş olmalıdır. Kaynakça kullanım kurallarına uyulmalıdır. 

Olgu Sunumları: Giriş, Olgu Sunumu, Tartışma ve Kaynaklar verilerek 

yazılmalıdır. Olgu sunumu fotoğraf ve akış şemaları ile desteklenebilir. Fotoğraf ve 

akış şemaları için gerekli izinler alınmalıdır. 

Son Kontrol Listesi: Son Kontrol listesi gözden geçirilip, imzalandıktan sonra 

gönderilen yayına eklenerek gönderilmelidir. (ayrı bir sayfa olarak) 

Yazarlık/Yayın Hakkı Onay Formu: Tüm yazarlar tarafından imzalanmış 

olarak gönderilmelidir. 

KAYNAK KULLANIMI 

Metin içinde: Yazarın soyadı ve yazının yayın tarihi ile birlikte belirtilmeli, 

yazar ve tarih arasına virgül konmamalıdır. İki yazarlı kaynaklarda, yazarların her 

ikisinin soyadı, ikiden fazla yazarlılarda ise, birinci yazarın soyadı ve “ve ark.” Şeklinde 


Örnekler 

(Graydon 1988), depresyonun… 

(Sarna ve Mc Corkle 1996), araştırmalarında…… 

(Lasry ve ark. 1987), yaptıkları çalışmada…… 

………saptanmıştır (Graydon 1998). 

………ortaya çıkarılmışlardır (Bard ve Sutherland 1955). 

Ancak cümle başlangıcında kullanırken kullanım şekli aşağıdaki gibi; 

Sarma ve Mc Corkle araştırmalarında ……………………..(1996). olacaktır. 

Aynı yazarın, aynı yıldaki değişik yayınları (Bayık 1996 a, Bayık 1996 b) şeklinde 


Birden çok yazar aynı anda gösterileceği zaman, aynı parantez içinde virgülle 

ayrılarak gösterilmelidir. Kaynaklar tarih sırasına göre sıralanmalıdır. 

Örnek: 

(Argon 1992 , Karadakovan 1992).

Kaynakçada: Kaynaklar, alfabetik sıra ile dizilmelidir. Yazar ad (lar) ının baş 

Harfleri arasına noktalama işaretleri konulmamalıdır. Üç Yazara kadar çoğul yazarlı 

kaynaklarda, yazar soyadı ve adının baş harfini izleyerek aralarına virgül konulmalıdır. 

Üçten fazla yazarlı kaynaklar, ilk üç isimden sonra “ve ark.” Şeklinde belirtilmelidir. 

Kongre bildirileri, kişisel deneyimler kaynak olarak gösterilmemelidir. 

Dergi isimleri, Index Medicus’a uygun olarak kısaltılmalıdır. Dergi makalesi, 

kitap isimleri yazılırken, ilk kelimenin baş harfi büyük, diğerleri küçük harfle 

yazılmalıdır. 

Kaynakların Yazılışı İle İlgili Örnekler 

Dergi Makalesi 

Yazar(lar)ın soyadları ve isimlerinin baş harfleri, makale ismi, dergi ismi, yıl, cilt, 

sayı, sayfa no’su belirtilmeledir. 

• Stephane A. Management of congenital cholesteatoma with otoendoscopic 

surgery: Case Report., JMed Sci, 2010; 30(2): 803-807. 

• Lorig K, Gonzales VM, Ritter P & et al. Comparison of three methods of data 

collection in an urban Spanish-speaking population. Nurse Res. 1997; 46(4): 

230-234. 

Dergi Eki (Supplement) 

• Kocaman N, Kutlu Y, Ozkan S. Predictors of psychosocial adjustment in 

people with physical disease. J Clin Nurs 2007; 16(3A Suppl.): 6-16. 

Kitap: 

Yazar(lar)ın soyad(lar)ı ve isim(ler) inin baş harfleri, bölüm başlığı, editör(lerin) 

ismi, kitap ismi, kaçıncı baskı olduğu, sehir, yayınevi, yıl ve sayfalar belirtilmelidir. 

• Karasar N. Araştırmalarda rapor hazırlama. 8.basım, Ankara: 3A Araştırma 

Eğitim danışmanlık Ltd., 1995; 101-112. 

• Terakye G. Hemşirelikte iletişim ve hasta hemşire ilişkileri. 2.baskı. Ankara: 

T.C.Sağlık Bakanlığı Sağlık Projesi Genel Koordinatörlüğü; 1994. 

Yabancı Dilde Yayınlanan Kitaplar için: 

• Gorman LM, Raines ML, Sultan DF. Psychosocial nursing for general patient 

care. 2nd ed. USA: F.A. Davis Company; 2002. 

• Solcia E, Capella C, Kloppel G. Tumors of the exocrine pancreas. Tumors of 

the Pancreas. 2 nd ed. Washington: Armed Forces Institute of Pathology; 

1997: 145-210.

Kitap Bölümü: 

• Kaufman CA, Wyatt RJ. Neuroleptic Malignant Syndrome. (içinde). Melszer 

HY (ed). Psychopharmacology. New York: Raven Pres; 1987. 

• Underwood LE, Van Wyk JJ. Normal and aberrant growth. In: Wilson JD, 

Foster DW, eds. Viliams’ Textbook of Endocrinology. 1 st ed. Philadelphia: 

WB Saunders; 1992: 1079-138. 

Kitap Çevirisi: 

• Wise MG, Rundell JR. (1994) Konsültasyon Psikiyatrisi. (Çevri: TT Tüzer, V 

Tüzer). Ankara: Compos Mentis Yayınları; 1997. 

Metin içinde “(Wise ve Rundell 1994)” şeklinde gösterilir. 

• Hofling CK, Leininger MM. Hemşirelikte ana psikiyatrik kavramlar (Kumral A, 

Çeviri Editörü). İstanbul: Vehbi Koç Vakfı Yayınları; 1960. (orijinal çalışma 

basım tarihi 1983). 

Yazar ve Editörün Aynı Olduğu Kitaplar 

• Uyer G. Yeni bir birimin planlanması ve organizasyonu. (içinde). Hemşirelik 

Hizmetleri Yönetimi El Kitabı. (Uyer G, editör). 1.basım. İstanbul: Birlik ofset 

Ltd. Sti; 1986: 56-61. 

• Eken A. Kozmesötikler: Kozmetiklerle İlaçlar Arası Ürünler. Eken A, editör. 

Kozmesötik Etken Maddeler. 1.Baskı. Ankara: Türkiye Klinikleri; 2006: 1-7. 

Yazar Adı Olmayan Yayınlar 

(Sık kullanılan Çeviri Kaynaklara Örnekler): 

American Psikiyatri birliği (1994) Mental Bozukluklarının Tanısal ve Sayımsal El 

Kitabı, dördüncü baskı (DSM-IV) ( Çev.ed.: E Köroğlu) Hekimler Yayın Birliği, Ankara, 

1995. 

Metin içinde “American Psikiyatri Birliği (1994)” şeklinde gösterilir. 

Dünya Sağlık Örgütü (1992) ICD-10 Ruhsal ve Davranışsal Bozukluklar Sınıflandırılması. 

(Çev. Ed.;MO Öztürk, B Uluğ, Çev.: F.Çuhadaroğlu, İ.Kaplan, G. Özgen, MO 

Öztürk, M rezaki, B Uluğ). Türkiye Sinir ve Ruh Sağlığı Derneği Yayını, Ankara: 1993. 

Metin içinde “Dünya Sağlık Örgütü (1992)” şeklinde gösterilir. 

Yayınlanmamış Tez 

Yavaş O. Bir üniversite hastanesinde çalışan hemşirelerin iş doyumu ve 

örgütsel gereksinimlerine ilişkin bir inceleme. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. 

İzmir: Ege Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.1993: 53-55.

Basılmamış Yayınlar 

Gordes G, Cole JO, Haskell D.&. et al. The naturel history of tardive dyskinesia. 

J.Clin Psychophormacol. (Baskıda). 

İnternet üzerinden alınan belgeler kaynak Olarak Kullanılıyorsa: 

Yararlanılan yazının yazarı, yazarı yoksa kurum adı UNICEF gibi kurum adı 

yoksa kaynak gösterilmemelidir. Yayının internet kaynağı varsa Yayının başlığı, 

internet adresi ve son erişim tarihi belirtilerek gösterilebilir. 

• Lee DS, Austin PC, Rouleau JL, Liu PP, Naimark D, Tu JV. (November 19, 

2003). Predicting mortality among patients hospitalized for heart failure. 

The Journal of the American Medical Association, 290(19): 2581-2587. 

Retrieved November 23, 2003, from http://jama.ama-assn. 

rg/cgi/content/abstract/290/19/2581. 

Yayın resmi yayın olarak gösterilecekse; 

• American Nurses’ Association. Statement on psychiatric mental health 

nursing practice and standards of psychiatric-mental health clinical 

practice. Washington: American Nurses’ Publishing; 1994. 

Kaynakların doğruluğundan yazarlar sorumludur. Doğrudan yararlanılmayan 

ya da başka kaynaklardan aktarılmış kaynaklar belirtilmemeli, basılmamış eserler, 

kişisel haberleşmeler, Medline taramalarından ulaşılan makalelerin özetleri kaynak 

gösterilmemelidir.

E.Ü. Hemşirelik Fakültesi Dergisi Cilt 29 - Sayı 1 - 2013

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?