E. Kiram

nürken, Cebrâîl gelip, Yâ Resûlallah! Ebû Bekri b›rakma! Kâfirler
gelip, Ebû Bekri tutarak, senin ard›nca gelip, seni bulur, öldürürler
dedi. Hazret-i Resûl nâçar kal›p, Ebû Bekri ma¤araya götürdü.
Çünki, hazret-i Resûlün kâfirlerden ve Ebû Bekrden emniyyeti
yok idi. Hak teâlâ, Ebû Bekrin ve Eshâb›n nifâk yapaca¤›n› haber
vermifl, Ebû Bekrden vukû’a gelecek fleyleri bildirmifldir ve (Kalblerinde
olm›yanlar› söyliyorlar) buyurmufldur. Bunlar›n nifâklar›n›
bildiren âyetler çokdur. Resûlullah, enîs ve celîse muhtâc de¤ildi.
(Görmedi¤in askerler ile Allah seni kuvvetlendirdi) âyeti, bunu
gösteriyor. Ebû Bekr hiçbir gazâda bulunmam›fl, firâr etmifldir.
Mü’minin kâfire, kâfirin mü’mine sâhib [arkadafl] oldu¤unu gösteren
âyetler çokdur. Arabcada, efle¤in insana sâhib oldu¤unu söylemek
çok olmufldur. O hâlde, Ebû Bekre sâhib denilmesi bir meziyyet
olamaz. Ma¤arada Resûlullah için korkdu ise, bu korkusu ibâdet
olur. Ona korkma demek, ibâdetden men’etmek olur. Resûlullah
bir kimseyi ibâdetden men’etmez. Korkusu günâhdan ise ve
Allahü teâlân›n Peygamberine inanmam›fl oldu¤undan ise, sâhiblikden
ona ne fâide olur Korkma demek, ona fâide vermez. Resûlullah,
elbette günâh› men’eder. Resûl ona, düflmanlardan mahfûz
kalaca¤›m demifldi. Buna i’timâd etmedi. Ba¤›r›p ça¤›rmakdan
maksad›, kâfirlere haber vermek idi denilse yerinde olur. Îmân› olsayd›,
Allahü teâlâ onu da, y›lan sokmas›ndan korurdu. Allah bizimle
berâberdir demek de ona k›ymet vermez. (Üç kimse gizli konuflsa,
onlar›n dördüncüsü Allahü teâlâd›r) buyuruldu ki, gizli konuflan
kâfirler de k›ymetli olmak lâz›m gelir. Ebû Bekrin rüsvâl›¤›-
n› ve îmândan mahrûm oldu¤unu, bu âyet-i flerîfe aç›kca gösteriyor.
Âyet-i kerîmede, ona sekîne, râhatl›k verdim diyor. Onlara
verdim demiyor. Bu da îmân› olmad›¤›n› gösteriyor. Böyle fâs›klar›,
fâcirleri, belki kâfirlerden dahâ kötü olanlar› efdal deyip, hânedân-›
nübüvvetin ma’sûmlar› üzerine tercîh gösteriyor ki, Resûlullahdan
sonra hicret edenlere, Muhâcir denir. Berâber veyâ önce
gidenler, muhâcir olmaz) yaz›yor.
Hâlbuki ma¤arada berâber bulundu¤unu bildiren, Tevbe sûresinin
k›rk›nc› âyet-i kerîmesi, hazret-i Ebû Bekr-i S›ddîk›n “rad›-
yallahü anh” fazîletini, flerefini göstermekdedir. Çünki, o gece,
Cebrâîl aleyhisselâm gelip, (Bu gece, kâfirler seni öldürme¤e karâr
verdi. Bu gece, Alîyi “rad›yallahü anh” yata¤›na yat›r ve Ebû
Bekr-i S›ddîk ile, Medîne-i münevvereye hicret et!) dedi. O gece,
hazret-i Alînin “rad›yallahü anh” yafl› küçük idi demesi de yanl›fld›r.
Yirmiüç yafl›nda idi. Alî “rad›yallahü anh”, bin cân›m da olsa,
senin yoluna fedâd›r diyerek yata¤a girdi. Resûlullah “sallallahü
aleyhi ve sellem” Safer ay›n›n yirmiyedinci perflembe gecesi kap›-
– 98 –