E. Kiram

ESHÂB-I K‹RÂM
“aleyhimürr›dvân”
Herhangi bir kimse, herhangi bir zemânda, herhangi bir yerde,
herhangi bir kimseye, herhangi bir fleyden dolay›, herhangi bir sûretle
hamd eder, onu medh ederse, bu hamdlerin hepsi Allahü teâlâya
mahsûsdur. Çünki, her fleyi yaratan, terbiye eden, yetifldiren,
her iyili¤i yapan, gönderen ancak Odur. Kuvvet, kudret sâhibi
yaln›z Odur. ‹nsan bir fleyi yaratd› demek, yaratd› kelimesini
Allahü teâlâdan baflkas› için söylemek, sivrisine¤in apartman yapmas›n›
veyâ otomobil kullanmas›n› söylemek gibidir ve çok çirkin
günâhd›r. Söylenen kimse ile alay etmek, onu küçültmek demekdir.
Bütün düâlar, iyilikler, Onun Peygamberi ve sevgilisi olan (Muhammed)
aleyhisselâma ve Onun Ehl-i beytine ve Eshâb›n›n hepsine
“r›dvânullahi teâlâ aleyhim ecma’în” olsun!
(Mir’ât-i kâinât) ismindeki büyük târîh kitâb›n›n sâhibi Niflânc›zâde
Muhammed bin Ahmed “rahime-hullahü teâlâ” buyuruyor
ki, (Eshâb-› kirâm, çeflidli fleklde ta’rîf edilmifldir. (Mevâhib-i ledünniyye)de
diyor ki, Peygamberimizi “sallallahü aleyhi ve sellem”
diri iken ve Peygamber iken bir ân gören, e¤er kör ise, bir ân
konuflan, büyük veyâ küçük, her mü’mine (Sâhib) veyâ (Sahâbî)
denir. Birkaç dânesine (Eshâb) veyâ (Sahâbe) yâhud (Sahb) denir.
Kâfir iken görüp, Resûlullah›n “sallallahü aleyhi ve sellem” vefât›ndan
sonra îmâna gelen veyâ mü’min olarak görüp de, sonra meâzallah
mürted olan kimse, sahâbî de¤ildir. Eshâb-› kirâm aras›nda
bulunan Ubeydullah bin Cahfl ve Sa’lebe bin Ebî Hât›b kâfir,
ya’nî mürted oldular. Mürted oldukdan sonra tekrâr îmâna gelirse,
yine sahâbî olur demifllerdir). Vahflî “rad›yallahü anh” de Sahâbedendir
ve Sahâbî olarak vefât etdi. Meflhûr Muhammediyye kitâb›nda
ismi de vahflî, cismi de vahflî demesi, îmân etmeden evvelki
cismini bildirmekdedir. Seksen senelik kâfirler îmâna gelip, bir
kerre Peygamber efendimizin “sallallahü aleyhi ve sellem” mubârek
yüzünü görürse, sahâbî oluyor da, Vahflî “rad›yallahü anh” sahâbî
olmaz m› Bu flartlar› tafl›yan Cinnîler de sahâbî olur. Vahflî
hakk›nda fazla bilgi almak için, (Se’âdet-i Ebediyye) kitâb› 1187.ci
sahîfeye bak›n›z!
– 9–