E. Kiram

fl›nda iken fetvâ verirdi. Zemân›n›n en büyük âlimi olan ve üçyüzbin
hadîsi ezber bilen imâm-› Ahmed ibni Hanbel “rahime-hullahü teâlâ”,
ondan ders alma¤a gelirdi. Çok kimse, imâm-› Ahmede, (Böyle
büyük bir âlim iken, kendin gibi bir genç karfl›s›nda nas›l oturuyorsun)
dediklerinde, (Bizim ezberlediklerimizin ma’nâlar›n› o biliyor.
E¤er onu görmeseydim, ilmin kap›s›nda kalacakd›m. O, dünyây›
ayd›nlatan bir günefldir, rûhlara g›dâd›r) derdi. Bir kerre de,
(F›kh kap›s› kapanm›fld›. Allahü teâlâ, bu kap›y›, kullar›na, fiâfi’î vâs›tas›
ile tekrâr açd›) demifldir. Bir kerre de, (‹slâmiyyete, flimdi fiâfi’îden
dahâ çok hizmet eden birini bilmiyorum) dedi. ‹mâm-› Ahmed,
yine buyurdu ki, (Allahü teâlâ, her yüz y›lda bir âlim yarat›r,
benim dînimi, herkese onun ile ö¤retir!) hadîs-i flerîfinde bildirilen
âlim, imâm-› fiâfi’îdir. [Bu hadîs-i flerîf, bu âlimlerin Dâr-ül ‹slâmda
zuhûr edece¤ini bildirmekdedir.] Süfyân-› Sevrî “rahime-hullahü teâlâ”
diyor ki, (fiâfi’înin akl›, zemân›ndaki insanlar›n yar›s›n›n akllar›
toplam›ndan fazlad›r). Abdüllah-i Ensârî “rahime-hullahü teâlâ” diyor
ki, (fiâfi’î mezhebini iyi bilmiyorum. Fekat, imâm-› fiâfi’îyi çok
severim. Çünki, hangi makâma baksam, onu herkesin önünde görüyorum).
‹mâm-› fiâfi’î birgün ders verirken, yerinden birkaç kerre
kalkd›, oturdu. Sebebini sorduklar›nda, (Bir seyyid çocu¤u, kap›n›n
önünde oynuyordu. Karfl›mdan geçdikçe, ona sayg› olarak kalk›yorum.
Resûlullah›n “sallallahü aleyhi ve sellem” torununu görüp de,
kalkmamak câiz olmaz) dedi. [Her zemân, her yerde, her müslimân›n,
seyyidlere hürmet etmesi lâz›md›r.] Hüsniyye kitâb›n› yazan›n
bundan haberi olsayd›, (imâm-› fiâfi’î, Ehl-i beytin düflman› idi) demekden
hayâ etmesi lâz›m gelirdi. Rebî’ bin Haysem “rahime-hullahü
teâlâ” diyor ki, (Rü’yada, Âdem aleyhisselâm› ölmüfl gördüm.
Zemân›m›z›n en büyük âlimi vefât edecekdir dediler. Çünki, âyet-i
kerîmede, ilmin Âdem aleyhisselâm›n hâssas› oldu¤u bildirildi. Birkaç
gün sonra, imâm-› fiâfi’î vefât etdi).
3 — (Hüsniyye, mezhebini izhâr edip, muhabbet-i Ehl-i beyt-i
Resûl oldu¤unu beyân edip, bir derece mücâdele ve mübâheseye
bafllad›. Ulemâ cevâb verme¤e kâdir olamad›lar) diye yaz›yor.
Ehl-i beyt-i Resûlün ve Eshâb-› kirâm›n hepsinin i’tikâd› ayn› idi.
Hepsi Kur’ân-› kerîmin ve hadîs-i flerîflerin bildirdi¤i yolda idi.
Nitekim, Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”, (Eshâb›m,
gökdeki y›ld›zlar gibidir. Hangisine uyarsan›z, do¤ru yolda gitmifl
olursunuz!) buyuruyor. Eshâb›m›n ba’z›s› veyâ yaln›z Ehl-i beytim
y›ld›zlar gibidir demiyor. Eshâb›m buyurarak, hepsinin ayn› i’tikâdda
oldu¤unu bildiriyor. Bunlar ise, kendi yanl›fl hikâyelerine, bozuk
inan›fllar›na, (Ehl-i beyt-i Resûl mezhebi) diyerek, yurdumuzdaki
müslimânlar› aldatma¤a çal›fl›yorlar. O meclisde, bir âlim bulunsay-
– 84 –