E. Kiram

ir ân önce yapd›rmak istiyorlard›. Muhârebe etmek, hât›rlar›na
bile gelmemifldi. Cemel muhârebesi, hazret-i Osmân›n “rad›yallahü
anh” flehâdetine sebeb olan, Abdüllah bin Sebe’ yehûdîsinin ve
adamlar›n›n sald›rmalar› ile bafllad›. Bu muhârebede onüçbin kifli
ve Talha ile Zübeyr “rad›yallahü anhümâ” da öldürüldü. Mu’âviye
“rad›yallahü anh”, sonradan fiâmdan ifle kar›fld›, bunlarla birlefldi.
S›ffîn muhârebesi yap›ld›. ‹mâm-› Gazâlî diyor ki, bu muhârebeler,
halîfe olmak için de¤ildi. Hazret-i Emîrin “rad›yallahü anh”,
hilâfeti bafllang›c›nda kâtillere k›sâs yap›lmas› içindi. Allâme ‹bni
Hacer-i Mekkî hazretleri de, Ehl-i sünnet böyle buyuruyor diyor.
Hanefî âlimlerinin büyüklerinden olan, Ebû fiekûr Muhammed
Sülemî diyor ki, hazret-i Mu’âviyenin, hazret-i Emîr ile muhârebesi,
hilâfet için idi “rad›yallahü anhümâ”. Çünki, Peygamber “aleyhissalâtü
vesselâm” ona, (‹nsanlar›n bafl›na geçdi¤in zemân, onlara
yumuflak davran!) buyurmufldu. Bunu iflitdi¤i günden beri, içinde
hilâfet arzûsu uyanm›fld›. Fekat ictihâd›nda hatâ etmifldi. Hazret-i
Emîrin “rad›yallahü anh” ictihâd› do¤ru idi. Çünki, onun hilâfeti
zemân›, hazret-i Emîrin “rad›yallahü anhümâ” hilâfetinden
sonra idi. Bundan anlafl›l›yor ki, kar›fl›kl›¤›n bafllamas›na, k›sâs›n
gecikmesi sebeb oldu. K›sâs yap›lmay›nca, halîfe olmak fikri de,
ortaya ç›kd›. Her ne olursa olsun, ictihâd yeri idi. Hatâ eden bir derece,
do¤ru olan iki derece sevâb kazand›. Bu iflde, bize düflen en
iyi yol, Peygamber efendimizin “sallallahü aleyhi ve sellem” Eshâb›n›n
“rad›yallahü anhüm” kavgalar›na kar›flmamakd›r. Bunlar›
konuflmamal›y›z. Peygamberimiz “sallallahü aleyhi ve sellem” buyuruyor
ki, (Eshâb›m “r›dvânullahi aleyhim ecma’în” aras›nda
olan ifllere kar›flmay›n›z!) Yine buyurdu ki, (Eshâb›m “aleyhimürr›dvân”
konuflulurken dilinizi tutunuz!) ve bir hadîs-i flerîfde, (Eshâb›m
için, Allahü teâlâdan korkunuz! Eshâb›ma dil uzatmay›n›z!)
buyurdu.
Evet, alçak Yezîd inâdc› ve fâs›k idi. Ona da la’net edilmemesi
Ehl-i sünnetin, kâfir bile olsa, bir kifliye la’nete izn vermedi¤i içindir.
Ancak kâfir olarak öldü¤ü bilinen kimseye la’net etmek câizdir
demifllerdir. Ebû Leheb ve efli gibi. Yoksa Yezîde la’net edilmemeli,
demek de¤ildir. Allahü teâlây› ve Onun Resûlünü “sallallahü
aleyhi ve sellem” incitenlere dünyâda ve âh›retde, Allah
la’net eylesin!
Zemân›m›zda birçok kimse, hilâfet mes’elesini dillerine dolam›fllar.
Sözü evirip çevirip Eshâb-› kirâm aras›ndaki muhârebelere
getiriyorlar. Câhillerin yazd›¤› târîhleri okuyarak ve bid’at sâhiblerinin
yalanlar›na inanarak, Eshâb-› kirâm›n “aleyhimürr›dvân” ço-
¤unu kötülüyorlar. Onun için, bu bak›mdan bildi¤im hakîkatleri
– 77 –