E. Kiram

in, ya’nî zan ve hayâl ile konuflanlar›n sözüdür. Ya’nî geri dönmiyen,
Peygamberlik makâm›n›n kemâlât›ndan haberi olm›yan Evliyân›n
sözüdür. Bu fakîr, birçok mektûblar›mda, uzun uzad›ya bildirdim
ki, Peygamberlik, vilâyetin üstündedir. Hattâ, Peygamberin
kendi vilâyetinin de üstündedir. Sözün do¤rusu da budur. Bunun
aksini söyliyen, Peygamberlik makâm›n›n yüksekli¤ini bilmiyendir.
Evliyâl›k yollar› aras›nda, (Silsile-tüzzeheb) yolu, S›ddîk-i ekberin
“rad›yallahü anh” yolu oldu¤undan, bu yolun yolcular› uyan›k
olur. Onun için de, yollar›n en üstünüdür. Baflka yoldaki Evliyâ,
bunlar›n kemâlât›na nas›l yetiflebilir Onlar›n iç yüzünü nas›l
anl›yabilir Bu yolun yolcular›n›n, bu iflde kârlar› müsâvîdir demek
istemiyorum. Belki, milyonda biri böyle olabilirse, ni’metdir,
se’âdetdir. Peygamberimizin “sallallahü aleyhi ve sellem” haber
verdi¤i hazret-i Mehdî “rahime-hüllahü teâlâ”, vilâyetin en yüksek
derecesinde olaca¤›na göre, o da bu yoldan yetiflmifl ve bu yolu temâmlam›fl
ve düzeltmifl olacakd›r. Çünki, bütün vilâyet yollar›, bu
yoldan afla¤›d›r ve ulafld›klar› vilâyetlerde, Peygamberlik makâm›-
n›n kemâllerinden az birfley vard›r. Bu yoldan kazan›lan Evliyâl›kda
ise, S›ddîk-› ekberin yolu oldu¤u için, o kemâlâtdan pek çok bulunur.
Hazret-i Emîr “rad›yallahü anh” Peygamberimizin “sallallahü
aleyhi ve sellem” vilâyetini ald›¤›, tafl›d›¤› için, geri dönmiyen,
ya’nî halk aras›na kar›flm›yan ya’nî vilâyetin kemâlât› kendilerinde
fazla bulunan Evliyân›n, meselâ kutblar›n, ebdâlin ve evtâd›n terbiyeleri,
onun imdâd› ve yard›m› iledir. Kutbül-aktâb, ya’nî kutb-i
medâr, onun emrinde ve terbiyesindedir. Ya’nî vazîfesini onun imdâd›
ve yard›m› ile yapar. Fât›ma-tüzzehrâ ile Hasen ve Hüseyn
“rad›yallahü anhüm” de, bu makâmda, hazret-i Emîr ile ortakd›rlar.
Peygamberimizin “sallallahü aleyhi ve sellem” Eshâb›n›n hepsi
“rad›yallahü anhüm” büyükdür. Her birini büyük bilmek ve söylemek
lâz›md›r. Enes bin Mâlik “rad›yallahü anh” buyuruyor ki,
Peygamberimiz “sallallahü aleyhi ve sellem” buyurdu ki, (Allahü
teâlâ, bütün insanlar aras›ndan beni seçdi, ay›rd›. ‹nsanlar›n en iyisini
bana eshâb olarak seçdi. Bunlar›n aras›ndan da, bana akrabâ
ve yard›mc› olarak en üstünlerini ay›rd›. Bir kimse, beni sevdi¤i
için, bunlara hürmet ederse, Allahü teâlâ, onu her tehlükeden korur.
Onlara hakâret ederek beni incitenleri de incitir). Abdüllah
ibni Abbâs “rad›yallahü teâlâ anhümâ” buyuruyor ki, Resûlullah
“sallallahü aleyhi ve sellem” buyurdu ki, (Eshâb›ma dil uzatanlara,
onlar› sö¤enlere, Allah la’net eylesin! Bütün meleklerin ve insanlar›n
la’netleri, onlar›n üzerine olsun!) Âifle-i S›ddîka “rad›yal-
– 74 –