E. Kiram

d›yallahü anhümâ” mubârek kuca¤›nda oturuyorlard›. Buyurdu ki:
(Bu ikisi, benim o¤ullar›md›r ve kerîmemin o¤ullar›d›r. Yâ Rabbî!
Ben bunlar› seviyorum. Sen de sev ve bunlar› sevenleri de sev!).
Enes “rad›yallahü anh” diyor ki, Resûlullaha “sallallahü aleyhi
ve sellem” Ehl-i beytin “rad›yallahü teâlâ anhüm ecma’în” içinden
en çok kimi seviyorsunuz diye sordular. Buyurdu ki, (Hasen ile
Hüseyni) “rad›yallahü anhümâ”.
Bir hadîs-i flerîfde buyurdu ki, (Fât›ma “rad›yallahü anhâ” benim
bir cüz’ümdür. [Ya’nî benden bir parçad›r.] Onu k›zd›ran, beni
incitir.) Ebû Hüreyre “rad›yallahü anh” diyor ki: Peygamberimiz
“sallallahü aleyhi ve sellem” imâm-› Alîye “rad›yallahü anh”
karfl› buyurdu ki, (Fât›ma bana senden dahâ sevgilidir. Sen bana,
ondan dahâ azîzsin! [ya’nî k›ymetlisin]).
Hazret-i Âifleden nakl edildi¤ine göre, müslimânlar, Peygamberimize
“sallallahü aleyhi ve sellem” hediyye takdîm etmek istediklerinde,
ancak Âifle-i S›ddîkan›n “rad›yallahü anhâ” hucre-i ismetinde
bulunduklar› zemân getirirlerdi ve bu vâlidemizin tavassut
ve delâleti ile Peygamber efendimizin “sallallahü aleyhi ve sellem”
r›zâs›n› kazanma¤a çal›fl›rlard›. Yine Âifle “rad›yallahü anhâ”
diyor ki: Resûlullah›n “sallallahü aleyhi ve sellem” Zevcât-› tâhirât›
iki k›sma ayr›lm›fld›. Bir k›sm› ben ve Hafsa ve Safiyye ve Sevde,
ikinci k›sm› Ümm-i Seleme ve di¤erleri idi “rad›yallahü anhünne”.
Bu ikinci k›smdakiler, kendi aralar›nda konuflup Eshâb-› kirâm›n,
hediyyelerini, Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” nerede ise,
oraya getirmelerini, yaln›z Âifle-i S›ddîkan›n evine teflrîf edecekleri
zemân› beklememelerini istirhâm etmek için, Ümm-i Selemeyi
huzûr-i se’âdete gönderdiklerinde, (Bana eziyyet vermeyiniz. Bana
vahy ancak Âiflenin “rad›yallahü anhâ” elbisesi ile örtülü iken
geliyor). Ya’nî di¤er Ezvâc-› mütahherât›n yataklar›nda iken, bana
vahy gelmedi. Yaln›z Âiflenin “rad›yallahü anhünne” yata¤›nda
iken geldi, buyurdu. Bunu iflitince, Ümm-i Seleme “rad›yallahü anhâ”:
Seni bundan sonra incitmeme¤e and›m olsun, tevbeler olsun
yâ Resûlallah! dedi. Baflka bir zemân, yine bunun için, Fât›mat-üzzehrây›
“rad›yallahü anhâ” gönderdiklerinde, (Ey k›z›m! Niçin benim
sevdi¤imi sevmezsin Benim mahbûbem, senin dahî mahbûben
de¤il midir) buyurduklar›nda, Fât›ma “rad›yallahü anhâ”,
evet dedi. (Öyle ise, sen de onu sev!) buyurdular.
Yine Âifle-i S›ddîka “rad›yallahü anhâ” diyor ki: Peygamber
efendimizden “sallallahü aleyhi ve sellem” ne zemân Hadîcenin
“rad›yallahü anhâ” ismini iflitsem gayretime dokunurdu. Bununla
berâber, Onu görmemifldim. Onu çok sevdikleri için, onun akra-
– 69 –