E. Kiram

vecheh” buyurdu ki, (Kardefllerimiz bizi dinlemedi. Onlar kâfir de-
¤ildir. Günâha da girmedi. Çünki, dinden, islâmiyyetden anlad›klar›n›
yap›yorlar). ‹ctihâdda yan›lmak kabâhat de¤ildir ve birfley
söylenemez. Onlar›n Eshâb oldu¤unu düflünerek, hepsini iyi bilmeliyiz!
Allahü teâlâ, hepimizi, do¤ru yoldan ay›rmas›n! Din büyüklerinin
kitâblar›ndan haberi olmay›p, dînin vesîkalar›n›, islâmiyyetin
delîllerini ve senedlerini iflitmeyip de dînini, sonradan meydâna ç›-
kan târîhlerden ö¤renenleri ve yaln›z hayâl ve inâd ile konuflanlar›
ve yazanlar› iflitmekden, yaz›lar›n› okumakdan ve onlara aldanmakdan
muhâfaza buyursun! Âmîn. Îmân› olanlar, îmân›n tad›n›
tadanlar, Ehl-i sünnet âlimlerinin “rahime-hümullahü teâlâ” kitâblar›ndan
al›nan sözlere ve yaz›lara sar›l›r. Bunlardan zevk al›r. Din
adam› geçinen câhillerin, sözlerinden ve yaz›lar›ndan nefret eder,
kaçar.
‹mâm-› Rabbânî “kuddise sirruh” ikinci cildde, otuzalt›nc›
mektûb sonunda buyuruyor ki, Sahâbe-i kirâm›n üstünlü¤ünü anlatan
“r›dvânullahi aleyhim ecma’în” mektûbu, (Ehl-i beyt-i Resûl)ün
“sallallahü aleyhi ve sellem” medh ve senâs› ile bitirelim:
Seyyid-i kâinât “aleyhi ve alâ âlihissalevâtü vesselâm” buyurdu
ki, (Alîyi “rad›yallahü anh” seven, muhakkak, beni sevmifldir. Ona
düflmanl›k eden, muhakkak bana düflmanl›k etmifldir. Onu inciten,
muhakkak beni incitmifldir. Beni inciten, muhakkak Allahü teâlây›
incitmifl olur.)
Bir hadîs-i flerîfde buyurdu ki, (Allahü teâlâ, bana dört kimseyi
sev diye emr etdi. Onlar› kendisinin de sevdi¤ini bildirdi). Onlar›n
ismlerini bize söyler misiniz, denildikde, (Alî onlardand›r, Alî
onlardand›r, Alî onlardand›r, Ebû Zer, Mikdâd ve Selmân) buyurdu.
Bir hadîs-i flerîfde, (Alînin “rad›yallahü anh” güzel yüzüne,
belki mubârek vücûd-i flerîfine severek bakmak ibâdetdir) buyurdu.
Berâ’ bin Âzib “rad›yallahü anh” diyor ki, Resûlullah “sallallahü
aleyhi ve sellem”, birgün oturmufldu. Buyurdu ki, (Yâ Rabbî!
Ben Haseni seviyorum) “rad›yallahü anh”.
Hazret-i Ebû Bekr “rad›yallahü anh” diyor ki, Resûlullah›n
“sallallahü aleyhi ve sellem” yan›nda imâm-› Hasen vard›. Bir kerre
bize, bir kerre Hasene “rad›yallahü anh” bakarak: (Benim bu
o¤lum seyyiddir, efendidir. Ümmîd ederim, beklerim ki, Allahü teâlâ,
onun ile, müslimânlardan iki f›rkan›n aras›n› bulur). Ya’nî
müslimânlardan iki f›rka sulh ederler buyurdu.
Üsâme bin Zeyd “rad›yallahü anh” diyor ki: Peygamber efendimizi
“sallallahü aleyhi ve sellem” gördüm. Hasen ve Hüseyn “ra-
– 68 –