E. Kiram

sonsuz felâket ve piflmânl›kdan kurtulmal›y›z! Evet, islâmiyyeti,
i’tikâd› ve ibâdetleri ö¤renmek, her erke¤e ve her k›za farzd›r, lâz›md›r.
Fekat, bunlar› içki masalar›nda, husûsî maksadlarla yaz›lan
ve din düflmanlar›n›n kitâblar›ndan terceme edilen yaz›lardan ve
sözlerden de¤il, mezheb imâmlar›m›z›n bildirdiklerinden ö¤renmeliyiz.
Dedelerimizin yolundan ayr›lmamal›y›z!
Ba’z› kimseler, (Hiçbir müslimân, çocu¤una, Mu’âviye ismini
koymam›fld›r. Bu da, bu ismin ve ism sâhibinin sevilmedi¤ine alâmetdir)
diyor. Bu düflünce pek yanl›fld›r. Câhil bile buna, ancak güler.
Büyük Peygamberlerin “aleyhimüssalevâtü vetteslîmât” fiît,
Hûd, fiuayb, Elyesa’ gibi ismleri ve imâm-› Alî “rad›yallahü anh”
efendimizin torunlar›ndan ve oniki imâm›m›zdan Bâk›r, Hasen Askerî
ismleri ve eshâb-› Bedrden olup Cennet ile müjdeli üçyüzonüç
kifliden olan, Bera’, Evs, ‹yâs, Buhayr, Besbese, Temîm, Sa’lebe,
Sekaf, Cebr, Hâris, Hât›b, Hârise, Hubâb, Haram, Hureys, Hasîn,
Hârice, Hâbbab, Hubeyd, H›ras, Hureym, Hallâd, Huneys, Huleyd,
Havvât, Havli, Zükeys, Râfi’, Reb’î, Ruhayle, Refâ’a gibi ve
dahâ yazamad›¤›m›z birçok ismleri, bugün hiçbir müslimân kullanmad›¤›
için bu ismlerin sâhibleri olan, Peygamberler “aleyhimüsselâm”
ve Eshâb-› kirâm›n en büyükleri ve k›ymetlileri, sevilmez mi
diyecekler Hâlbuki, bu ismlerin sâhiblerinin hepsi, hazret-i
Mu’âviyeden “rad›yallahü anh” dahâ yüksek olduklar› ve Allahü
teâlân›n ve Resûlullah›n “sallallahü aleyhi ve sellem” ve bütün
müslimânlar›n sevgilileri oldu¤u, günefl gibi âflikârd›r. Hazret-i
Mu’âviyeyi “rad›yallahü anh” sevmemek, Onu tan›mamak, tehlükeli
bir câhillikdir. Fekat, Onu kötülemek, gençleri kand›rmak
için, böyle çürük ve gülünç düflünceler söylemek, bu câhilli¤i ve iftirây›
meydâna ç›karmakdan baflka, birfleye yaramaz.
Hazret-i Alî “rad›yallahü anh” ile muhârebe eden Eshâb-› kirâm›n
“aleyhimürr›dvân” bize hiçbir yak›nl›¤› ve hiçbir tan›fl›kl›¤›
yok. Hattâ bu muhârebeleri, bizi üzüyor, incitiyor. Fekat, Peygamberimizin
“sallallahü aleyhi ve sellem” Eshâb› olduklar› için, onlar›
sevmekle emr olunduk. Herbirini incitmekden, Onlara düflmanl›k
etmekden men’ olunduk. O hâlde, hepsini sevme¤e mecbûruz. Onlar›,
Peygamberimizi “sallallahü aleyhi ve sellem” sevdi¤imiz için
severiz. Onlara düflmanl›kdan ve eziyyet etmekden kaç›n›r›z. Çünki,
Onlar›n incitilmesi ve düflmanl›¤›, Peygamber “sallallahü aleyhi
ve sellem” efendimize gider. Yaln›z, hakl› olan› ve yan›lan› söyleriz.
Ya’nî hazret-i Emîr “rad›yallahü anh” hakl› idi. Ona karfl› gelenler,
hatâ etmifl idi. Bundan fazla birfley söylemek do¤ru de¤ildir.
‹smâ’îl Kemâleddîn Karamânî “rahime-hullahü teâlâ”, (fierh-i
akâ’id) kitâb›n› aç›klarken, yaz›yor ki, imâm-› Alî “kerremallahü
– 67 –