E. Kiram

sellem”, ona düâ edip, (Yâ Rabbî! Mu’âviyeye ilm ve hesâb ö¤ret!
Onu Cehennemden koru!) buyurdu. Kur’ân-› kerîmi yazmak vazîfesi
ile meflhûrdur.)
Muhammed fiemseddîn Sâmî be¤ (Kâmûs-ül a’lâm)da diyor ki,
(Mu’âviye “rad›yallahü anh”, Eshâb-› kirâm›n büyüklerinden idi.
Babas› Ebû Süfyân, kardefli Yezîd ve anas› Hind ile birlikde, Mekkenin
al›nd›¤› gün îmâna gelmifldir. Kendisi dahâ evvel müslimân
olmufl, babas›n›n korkusundan gizlemifldi. Babas› da, kendisi de,
hâlis ve sa¤lam müslimân olup, Huneyn gazâs›nda, Resûlullah›n
“sallallahü aleyhi ve sellem” önünde harb etmifllerdir. Ebû Süfyân›n,
Tâif gazâs›nda bir gözü kör olmufl, hazret-i Ebû Bekr-i S›ddîk›n
hilâfeti zemân›nda, onüç senesindeki Yermük muhârebesinde
de di¤er gözü ç›km›fld›. Hazret-i Mu’âviye “rad›yallahü anh”,
Fahr-i âlem “sallallahü aleyhi ve sellem” efendimizin kâtibli¤inde
bulunmak flerefine de nâil olmufldu. Hazret-i Ebû Bekr “rad›yallahü
anh” fiâma asker gönderdikde, a¤abeysi Yezîd ile birlikde Hâlid
ibni Velid “rad›yallahü anh” kumandas› alt›nda harb etmifllerdir.
Hicretin k›rkbirinci [41] senesinde, Kûfede hilâfetle kendisine
bî’at olunarak, yirmi sene halîfelik etmifldir. Hazret-i Mu’âviye
“rad›yallahü anh” fevkalâde akll›, çok zekî, fasîh, tatl› ve te’sîrli
söz sâhibi idi. Gâyet sabrl› ve halîm, kerem ve ihsân sâhibi bir zât
idi. fiâmda vâlî iken, halîfe Fârûk-› a’zam “rad›yallahü anh”, Romal›lar›
hayretde b›rakan ve meflhûr olan, sâde ve mütevâd›’ k›yâfeti
ile, fiâm› flereflendirdikde, onun muntazam, zarîf hâlini görünce,
(Bu, Îrân flâhlar› gibidir) buyurmufldu. Hazret-i Mu’âviye “rad›yallahü
anh” halîfe iken, dîn-i islâm›n, dünyâya yay›lmas›na ve
terakkîsine çok hizmet edip, çok memleketler alm›fld›r. Din âlimlerimiz,
kendisinden çok hadîs-i flerîf alarak kitâblara yazm›fllard›r,
[ki bu, büyüklü¤ünü, i’timâd ve emniyyet olundu¤unu gösteren,
kuvvetli bir flâhiddir]. Fahr-i kâinât “sallallahü aleyhi ve sellem”
efendimizin, kendisine vermifl oldu¤u bir gömle¤e sar›p; saklam›fl
oldu¤u Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” efendimizin t›rnak
kesiklerini de gözlerine ve a¤z›na koyarak, defn etmelerini vasiyyet
etmifldi). Kâmûs-ül a’lâm yaz›s› burada bitdi.
(Mecelle) ismindeki çok k›ymetli kitâb› hâz›rlamakla, dîn-i islâma
büyük hizmet eden ve en do¤ru oniki cild Osmânl› târîhini
yazm›fl olan, Lofcal›, meflhûr Ahmed Cevdet Pâfla “rahime-hullahü
teâlâ” (K›sas-› Enbiyâ)s›n›n yedinci cüz’ü, yüzdoksanikinci
[192] sahîfesinde diyor ki: Hicretin altm›fl›nc› senesinde Mu’âviye
“rad›yallahü anh”, hutbe okudukdan sonra, (Ey müslimânlar! Ü-
zerinizde hâkimli¤im uzun sürdü. Sizi usand›rd›m. Ben de sizden
usand›m. Sizden ayr›lmak isteme¤e bafllad›m. Siz de benden ayr›l-
– 64 –