E. Kiram

Hanîfenin talebesi olan imâm-› Ebû Yûsüfün ve imâm-› Muhammedin
ve yine imâm-› Muhammed fiâfi’înin talebesinden olan Ebû
Sevrin ve Müzenînin, üstâdlar›n›n re’ylerine uym›yan ne kadar ictihâdlar›
var. Onlar›n harâm dediklerine halâl, halâl dediklerine
harâm demifllerdir. Bunlara, günâh iflledi, hatâ etdi denilemez.
Kimse de böyle dememifldir. Zîrâ, ayr›lmalar›, ictihâd yüzündendir.
Kendileri de müctehiddir. Eshâb-› kirâm›n her biri de böyle
müctehiddi. Vahflîden “rad›yallahü anh” hazret-i Ebû Bekre “rad›-
yallahü anh” kadar hepsi, hazret-i Mu’âviye de “rad›yallahü anh”,
müctehid idiler. Her biri, Peygamberimizin “sallallahü aleyhi ve
sellem” kalblere iflliyen mubârek nazarlar›na ve düâlar›na kavuflmakla
flereflenmifldir. Meselâ, hazret-i Mu’âviye “rad›yallahü teâlâ
anh”, (Yâ Rabbî! Onu hâdî ve mehdî k›l!) düâs›na kavuflmufldu.
Hâdî, do¤ru yolu bulmufl, hidâyete ermifl, Mehdî, hidâyete getirici
demekdir. Düflünülürse, bu düâ, dünyâ ve âh›retin en yüksek derecesini
göstermekdedir. fiübhe eden, Server-i âlemin “sallallahü
aleyhi ve sellem” düâs›n›n kabûl olm›yaca¤›n› iddi’â etmifl olur.
Server-i âlem “sallallahü aleyhi ve sellem” Sahâbenin büyüklerini
sayarken, hazret-i Ebû Bekr-i S›ddîk “rad›yallahü teâlâ anh” için,
(Ümmetimin en merhametlisidir) buyurduklar› gibi, hazret-i
Mu’âviye “rad›yallahü anh” için de, (Ümmetimin en halîmi ve en
cömerdidir) buyurmufllard›. ‹yi düflünmelidir ki, bu iki k›ymetli
huy ve s›fat›n derecesi, nerelere kadar yükselmekdedir
‹bni Hacer-i Mekkî “rahime-hullahü teâlâ” (Tathîr-ül-cenân)
kitâb›n›n yirmiyedinci sahîfesinde flöyle yaz›yor: Abdüllah ibni
Abbâs “rad›yallahü anhümâ” buyuruyor ki: Cebrâîl “aleyhisselâm”
Peygamber “aleyhissalâtü vesselâm” efendimize geldi. Yâ
Muhammed “sallallahü aleyhi ve sellem”! Mu’âviyeyi “rad›yallahü
anh” sana tavs›ye ederim. Kur’ân-› kerîmi yazd›rmakda ona emniyyet
et, güven! dedi. Yine ayn› sahîfede yaz›yor ki, Resûl-i ekrem
“sallallahü aleyhi ve sellem”, birgün mubârek zevcesi Ümm-i Habîbenin
“rad›yallahü anhâ” odas›na geldi. O esnâda hazret-i
Mu’âviye “rad›yallahü anh” bafl›n›, k›z kardefli Ümm-i Habîbenin
“rad›yallahü anhâ” kuca¤›na koymufl uyuyordu. Resûl-i ekrem “sallallahü
aleyhi ve sellem” bu hâli görünce, buyurdu ki, (Yâ Ümm-i
Habîbe! Kardeflini bu kadar çok mu seviyorsun) Kardeflimi çok
seviyorum, dedi. Peygamberimiz “sallallahü aleyhi ve sellem” buyurdu
ki, (Onu Allahü teâlâ ve Resûlü de seviyor).
O kitâbda yine yaz›yor ki, hazret-i Mu’âviye “rad›yallahü anh”
Peygamber efendimize “sallallahü aleyhi ve sellem”, yak›n akrabâ
olmak ile flereflenmifldir. Çünki, k›z kardefli Ümm-i Habîbe “rad›-
yallahü anhâ”, Peygamber efendimizin “sallallahü aleyhi ve sel-
– 59 –