E. Kiram

unu da almak harâm olur. Herkes, kendi kusûrlar›n› görmeli, Allahü
teâlâya karfl› yapd›¤› kabâhatleri düflünmelidir. Allahü teâlân›n,
kendisine cezâ vermekde acele etmedi¤ini, r›zk›n› kesmedi¤ini
bilmelidir. Anan›n, baban›n, hükûmetin, islâmiyyete uygun
emrlerine itâ’at etmeli, islâmiyyete uygun olmayanlara isyân etmemeli,
karfl› gelmemeli, fitneye sebeb olmamal›d›r. [K›sacas›, hakîkî
müslimân, medenî, ilerici insand›r. (Mektûbât-› Ma’sûmiyye)
ikinci cild, 123. cü mektûba bak›n›z!]
‹’tikâd› düzeltdikden ve (islâmiyyet)in emrlerine ve yasaklar›-
na uydukdan sonra, bütün zemânlar›, Allahü teâlân›n zikri ile geçirmelidir.
Zikre büyüklerin bildirdi¤i gibi, devâm etmelidir.
(Zikr)e, ya’nî kalbin, Allahü teâlân›n ismini (S›fât-› zâtiyye)sini
hât›rlamas›na, anmas›na mâni’ olan herfleyi, kendine düflman bilmelidir.
‹slâmiyyete ne kadar çok yap›fl›l›rsa, Onu anman›n lezzeti
artar. ‹slâmiyyete uymakda, gevfleklik, tenbellik artd›kca, o lezzet
de azal›r ve kalmaz olur. ‹slâm düflmanlar›n›n yalanlar›na, iftirâlar›na
aldan›p da, onlar›n tuzaklar›na düflmeme¤e çok dikkat etmelidir.
‹hlâs ile yap›lmayan ibâdetin fâidesi olmaz, sevâb› olmaz. (‹hlâs),
herfleyi yaln›z Allah r›zâs› için yapmakd›r. ‹hlâs, Allahü teâlâdan
baflka hiçbir fleyi sevmemekle, yaln›z Onu sevmekle, kendili-
¤inden hâs›l olur. Kalbin yaln›z Onu sevmesine (Kalbin tasfiyesi),
(Kalbin itmînân›) veyâ (Fenâ fillâh) denir. Kalbin itmînâna kavuflmas›,
ancak Onu çok hât›rlamakla, büyüklü¤ünü, ni’metlerini düflünmekle
olaca¤›n›, Ra’d sûresinin yirmisekizinci âyeti bildirmekdedir.
‹nsanda, (akl), (kalb) ve (nefs) denilen üç kuvvet vard›r. Akl›n
ve nefsin yeri dimâgd›r. Kalbin yeri yürekdir. Akl, mekteb dersleri,
fen bilgileri, san’at hesâblar›, mal sâhibi olmak, âhireti kazanmak
yollar› gibi fleyleri düflünür. ‹sterse düflünür. ‹stemezse düflünmez.
Akl›n bu düflünceleri ve insan›n bunlara kavuflmak için çal›flmas›
câizdir. Hattâ, çok sevâb olur. Bunlar›n kalbe sirâyet etmeleri
zararl›d›r. Nefs, dâimâ harâmlar›, zararl› fleyleri yapma¤› düflünür.
Kalbin kendinde hiç düflünce yokdur. Onu akl›n ve nefsin ve
his uzvlar›ndan dimâga ve dimâgdan kalbe ulaflan harâm fleylerin
düflünceleri gelerek, hasta yapar. Kalbi bu hataralardan kurtarmak
gücdür. Bu düflünceler gelmezse Allahü teâlây› hât›rlar, düflünür.
Ya’nî kalb, hiç düflüncesiz kalmaz. Kalbin Allahü teâlây› hât›rlamas›,
ismini çok söylemekle veyâ bir Velîyi severek görmekle olur.
Bir Velîyi bulamazsa, ismini iflitdi¤i bir Velînin hayât›n› okuyup
ö¤renir, onu çok sever. Ona (Râb›ta) yapar. Ya’nî hep onu düflünür.
Bir Velîyi görmek, Allahü teâlây› hât›rlama¤a sebeb olaca¤›
hadîs-i flerîfde bildirilmifldir.
– 414 –