E. Kiram

HAKÎKÎ MÜSL‹MÂN NASIL OLUR
Nasîhatlerin birincisi, Ehl-i sünnet âlimlerinin, kitâblar›nda
bildirdiklerine göre, i’tikâd› düzeltmekdir. Bu âlimler, kitâblar›nda
Eshâb-› kirâmdan iflitdiklerini bildirmifller, kendi kafalar›ndan
hiçbirfley yazmam›fllard›r. Cehennemden kurtulan, yaln›z bu
âlimlere tâbi’ olanlard›r. Allahü teâlâ, o büyük insanlar›n çal›flmalar›na,
bol bol mükâfât versin! Dört mezhebin ictihâd derecesine
yükselmifl âlimlerine ve bunlar›n yetifldirdikleri büyük âlimlere
(Ehl-i sünnet) âlimi denir. ‹’tikâd› (Îmân›) düzeltdikden sonra, islâmiyyete
uymak, ya’nî f›kh kitâblar›n›n bildirdi¤i ibâdetleri ö¤renmek
ve yapmak ve yasak etdiklerinden kaç›nmak lâz›md›r.
Befl vakt nemâz›, üflenmeden, gevfleklik yapmadan, flartlar›na ve
ta’dîl-i erkâna dikkat ederek k›lmal›d›r. Nisâb mikdâr› mal› ve paras›
olan, zekât vermelidir. ‹mâm-› a’zam buyuruyor ki, (Kad›nlar›n
süs olarak kulland›klar› alt›n ve gümüflün de zekât›n› vermek
lâz›md›r.)
K›ymetli ömrü, lüzûmsuz mubâhlara bile harcamamal›d›r. Harâm
ile geçirmemek, elbette lâz›md›r. Tegannî ve flark› ve çalg› âletleri
ile meflgûl olmamal›, bunlar›n nefse verecekleri lezzete aldanmamal›d›r.
Bunlar bal kar›fld›r›lm›fl, flekerle kaplanm›fl zehr gibidir.
(Gîbet) etmemelidir. Gîbet harâmd›r. [Gîbet, bir müslimân›n
veyâ zimmînin gizli bir kusûrunu, arkas›ndan söylemekdir. Harbîlerin
ve bid’at sâhiblerinin, mezhebsizlerin ve aç›kca günâh iflliyenlerin
bu günâhlar›n› ve zulm edenlerin ve al›fl veriflde aldatanlar›n
bu fenâl›klar›n› duyurarak, müslimânlar›n, bunlar›n flerrinden sak›nmalar›na
yard›m etmek ve müslimânl›¤› yanl›fl söyliyenlerin ve
yazanlar›n bu iftirâlar›n› herkese söylemek lâz›md›r. Bunlar› söylemek,
gîbet olmaz (Redd-ül muhtâr: 5-263).]
(Nemîme) yapmamal›, ya’nî müslimânlar aras›nda söz tafl›mamal›d›r.
Bu iki günâh› iflliyenlere çeflidli azâblar yap›laca¤› bildirilmifldir.
Yalan söylemek ve iftirâ etmek de harâmd›r, sak›nmak
lâz›md›r. Bu iki fenâl›k, her dinde de harâm idi. Cezâlar› çok a¤›rd›r.
Müslimânlar›n ayblar›n› örtmek, gizli günâhlar›n› yaymamak
ve kusûrlar›n› afv etmek çok sevâbd›r. Küçüklere, emr alt›nda bulunanlara
[zevceye, çocuklara, talebeye, askere, iflçiye] fakîrlere
merhamet etmelidir. Kusûrlar›n› yüzlerine vurmamal›d›r. Olur olmaz
sebeblerle o zevall›lar› incitmemeli, dövmemeli ve sövmemelidir.
Hiç kimsenin dînine, mal›na, can›na, flerefine, nâmûsuna sald›rmamal›,
herkese ve hükûmete olan borclar› ödemelidir. Rüflvet
vermek ve almak harâmd›r. Yaln›z, zâlimin zulmünden kurtulmak
için ve ikrâh, tehdîd edilince vermek, rüflvet olmaz. Fekat
– 413 –