E. Kiram

götürmüfldü. Kervan gelmifl, Yûsüfü ç›karm›fllar görünce, bu bizim
kölemiz idi. Kaçd› dedi. Ucuz satd›. O zemân, onsekiz yafl›nda
idi. Kardefllerinden korkup susdu. M›sra götürüp mâliyye vekîline
satd›lar. Çok güzel idi. Yüzünde nûr parl›yordu. Vekîlin zevcesi
Zelîha [Fârisîde Züleyhâ denir] buna âfl›k oldu. Fekat, iftirâ
etdi. Habse konuldu. Zindânda, Fir’avn›n ekmekcisi ve flerbetçisi
de vard›. Bunlar, bir gece rü’yâ gördüler. Yûsüfe anlatd›lar. fierbetçi
kurtulacak, ekmekci as›lacak dedi. Öylece oldu. Fir’avn, bir
rü’yâ gördü. Kimse, bunu çözemedi. fierbetçi, gelip Yûsüf aleyhisselâma
anlatd›. Yedi sene bolluk, sonra yedi sene k›tl›k olacak.
Bollukda saklay›n, k›tl›kda bunlar› yirsiniz buyurdu. Fir’avn, Yûsüfü
istedi. Çok be¤endi. Mâliyye vekîli öldü. Yûsüfü vekîl yapd›.
Zelîhay› ona verdi. Bundan, iki o¤lu ve Rahmet ad›nda bir k›z› oldu.
Bollukda, çok zahîre toplad›. K›tl›kda, her memleketden M›sra
gelip, zahîre sat›n ald›lar. Vesîka ile veriyordu. Kardeflleri de,
Ken’ân ilinden, ya’nî fiâm taraf›ndan, zahîre alma¤a geldiler. En
küçükleri olan Bünyâmin, Yûsüfe çok benzerdi. Bunu, babas›
göndermemifldi. Yûsüf “aleyhisselâm”, kardefllerini tan›d›. Siz
kimsiniz, câsûs olm›yas›n›z dedi. Söylediler. Bunlara ziyâfet verdi.
Bir dahâ gelirken, öteki kardeflinizi de getirin! Onu getirmezseniz,
size zahîre vermem dedi. Paralar›n› da gizlice, zahîrenin aras›na
koydurdu. Geri gelince, (Baba! Bünyâmini de götürece¤iz) dediler.
(Evvelce Yûsüfe olan› biliyorsunuz. Fekat, Allahü teâlâ, en iyi
koruyucudur. Merhametlilerin en merhametlisidir) dedi. Paralar›-
n› da, geri gelmifl görünce, yine gidip alal›m dediler. Bünyâmini
gözeteceklerine kuvvetli söz verdiler. Yûsüf “aleyhisselâm”, ziyâfet
ve çok ikrâm eyledi. Bünyâmine gizlice kendini tan›td›. Seni
göndermiyece¤im, üzülme dedi. Bunun yüküne bir alt›n tas koydurdu.
Giderlerken arkadan, h›rs›z var diye sesler geldi. Biz h›rs›z
de¤iliz dediler. Sözünüz yalan ise, ne yapal›m dediler. Hangimizde
ç›karsa, onu tutun. Biz, böyle yapar›z dediler. Tas, Bünyâminin
yükünde bulundu. Bunu yakalamak, M›sr kanûnlar›nda yok idi.
Babas›n›n dînini kardefllerine söyletdi. Böylece, Bünyâmini ellerinden
ald›. Babam›z ihtiyârd›r. Bunu çok sever. Bunun yerine bizim
birimizi al dediler. Biz, sizin sözünüzle bunu tutukluyoruz.
Baflkas›n› al›rsak, zâlim oluruz dedi. Utanarak, s›k›larak, babalar›na
geldiler. Ya’kûb “aleyhisselâm” çok üzüldü. Bunda bir ifl var!
M›sr sultân›, bizim dînimizi ne bilir Sabr güzel fleydir. Cenâb-›
Hak, beni çocuklar›ma kavufldurabilir buyurdu. Yûsüf, Yûsüf diye
a¤lamakdan, gözlerine perde geldi. Kuyuya at›lal› yirmibir y›l olmufldu.
Kardeflleri ondan ümmîdi kesmifldi. Babas› ise, Allahdan
– 403 –