E. Kiram

onun anas›ndan hayrl›d›r. Ceddim Resûlullah, onun dedesinden
hayrl›d›r. Ben de, ondan hayrl›y›m. Hilâfet, benim hakk›md›r dedi.
Allah için söyliyorum ki, Fât›ma, elbette benim anamdan hayrl›d›r.
Ceddine gelince, Allaha ve âh›ret gününe inanan kimse, Resûlullaha
“sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” kimseyi müsâvî göremez.
Lâkin Hüseyn bunu f›kh ve ictihâd› ile söyledi. (Herfleyin sâhibi
Allahü teâlâd›r. Mülkünü diledi¤ine verir) âyet-i kerîmesini düflünmedi).
K›sas-› enbiyâda, bundan sonra diyor ki:
Kerbelâdan getirilen kad›nlar ve Zeynel’âbidîn, Yezîdin önüne
ç›kar›ld›. Hazret-i Hüseynin k›z› Fât›ma, (Yâ Yezîd! Resûlullah›n
k›zlar› esîr midir) dedi. Yezîd, (Ey kardeflimin çocu¤u! Ben
bunu istemezdim) dedi. Kad›nlar›, Yezîdin kad›nlar›n›n yan›na
götürdüler. Serây kad›nlar› ta’ziyet verdi. Al›nan mallar›n› sordular.
Katkat ödediler. Hazret-i Hüseynin k›z› Sükeyne, (Yezîdden
hayrl› günâhkâr görmedim) derdi. Yezîd, Zeynel’âbidîni yan›na
ald›. Akflâm sabâh berâber yidi. Yezîd Ehl-i beytin yol paralar›n›
bol bol verip, korumak için yanlar›na asker kat›p, Medîneye gönderdi.
Zeynel’âbidînle vedâ’ ederken, (Allahü teâlâ, ibni Mercâneye
la’net eylesin! Vallahi ben olsayd›m, baban›n her istedi¤ini
kabûl ederdim. Lâkin kader-i ilâhî böyle imifl ne çâre. Her ne istersen
bana yaz! Kabûl olunur) dedi. Mercâne, ibni Ziyâd›n anas›n›n
ad›d›r.
Yezîd, Kerbelâ vak’as›ndan sonra: (Allah, o ibni Mercâneye
la’net eylesin! Hüseynin isteklerini kabûl etmeyip de, onu katl etdirdi.
Onun katli ile, herkesi bana gücendirdi. ‹yi kötü herkes, Hüseynin
katl olay›n› fliflirerek anlat›p bana düflman oldu) derdi. Yezîd,
64 [m. 683] senesinde vefât etdi.
Büyük âlim El-Kâdî Ebû Bekr ‹bnül’arabî (El-Avâs›m) kitâb›nda
diyor ki: (Buhârî)nin Kitâb-ül-fiten k›sm›nda diyor ki, (Medîne
halk›, Yezîdi hilâfetden hal’ etmek istedikleri zemân, Abdüllah
ibni Ömer, yak›nlar›n› ve çocuklar›n› toplay›p, buna, Allah›n
ve Resûlullah›n halîfesi olarak bî’at etdik. Allah›n ve Resûlullah›n
halîfesi ile harb etmekden dahâ büyük gadr olmaz dedi). Abdüllah
bin Ömer, Yezîde bî’at ederken, (Bu bî’at hayrl› ise, râz› oluruz.
Kötü olursa, sabr ederiz) dedi. Hamîd bin Abdürrahmân diyor
ki, Yezîde bî’at olunurken, bir Sahâbînin yan›na gitdim. Bana,
(Yezîd bu ümmetin hayrl›s› de¤ildir. Ondan dahâ âlimler, ondan
dahâ flerefli kimseler var diyorsunuz. Ben ise, bu ümmetin birlik
olmas›n› ayr›l›klar›ndan dahâ çok severim. Ümmet-i Muhammedin
girip râhat etdi¤i bir yere giren kifli, râhats›z olur mu Elbette
– 400 –