E. Kiram

unlar›n neresinde iyilik kal›r Hangi sözlerine inan›labilir Ebû
Hüreyreye “rad›yallahü anh” dil uzat›yorlar, sö¤üyorlar. Hâlbuki,
bilmiyorlar ki, onu kötüleyince, ahkâm-› islâmiyyenin yar›s› kötülenmifl
olur. Çünki, ictihâd derecesine varm›fl olan büyük âlimlerimiz
buyuruyor ki, ahkâm-› islâmiyyeyi bildiren üçbin hadîs-i flerîf
vard›r. Ya’nî üçbin ahkâm-› islâmiyye, sünnet ile belli olmufldur.
Bu üçbinden binbeflyüzünü haber veren Ebû Hüreyredir. O hâlde,
onu kötülemek, ahkâm-› islâmiyyenin yar›s›n› kötülemek olur.
‹mâm-› Muhammed bin ‹smâ’îl Buhârî buyuruyor ki, Ebû Hüreyreden
“rad›yallahü anh” hadîs-i flerîf iflitip de söyliyenler, sekiz
yüzden fazlad›r. Bunlar›n hepsi de, Eshâbdan ve Tâbi’îndendir.
Bunlardan biri Abdüllah ibni Abbâs ve biri Abdüllah ibni Ömer,
birisi Câbir bin Abdüllah, birisi de Enes bin Mâlikdir “rad›yallahü
anhüm ecma’în”. Bunlar›n söyledi¤i, Ebû Hüreyreyi “rad›yallahü
anh” kötüleyen söz, hadîs-i flerîf de¤ildir. Uydurmad›r. Hâlbuki,
onun ilmini ve anlay›fl›n› bildiren hadîs-i flerîf meflhûrdur. Kendi
düflüncesi ile böyle büyük zât›, hazret-i Alîye “rad›yallahü anh”
düflman sanarak, ona karfl› a¤z›na geleni söylemek, ne büyük insâfs›zl›kd›r.
Bu sap›tmalar›n sebebi, hep sevginin taflk›nl›¤›d›r. Az kals›n
îmânlar› gidecek. Hazret-i Alî “rad›yallahü anh” için de, iki
yüzlülük yap›p, susdu diyorlar. Onun fieyhayn›, ya’nî hazret-i Ebû
Bekrle Ömeri “rad›yallahü anhümâ” medh eden sözlerine acabâ
ne diyecekler. Halîfe iken, birçok insan aras›nda söyledi¤i, üç halîfenin
hilâfetlerinin do¤rulu¤unu bildiren sözleri karfl›s›nda ne yapacaklar
Çünki, iki yüzlülükle, hilâfet kendi hakk› oldu¤unu ve
üç halîfenin hilâfetlerinin haks›z oldu¤unu söylemedi diyorlarsa
da, onlar›n hilâfetlerinin do¤ru oldu¤unu ve kendisinden dahâ
yüksek olduklar›n› söylemesi lâz›m de¤ildi. Bundan baflka, üç halîfenin
üstünlü¤ünü bildiren hadîs-i flerîflere ve bunlar› ve baflkalar›n›
Cennet ile müjdeliyen hadîs-i flerîflere ne diyecekler Çünki,
Peygamber efendimiz “sallallahü aleyhi ve sellem” de, iki yüzlülük
yapd› demeleri câiz de¤ildir. Peygamberlerin do¤ruyu bildirmeleri
lâz›md›r. Dahâ, dahâ! Bunlar› medh eden âyet-i kerîmelere ne diyecekler
Allahü teâlâya da m› dil uzatacaklar
Allahü teâlâ, Kur’ân-› kerîmde Tevbe, Mâide ve Mücâdele ve
Beyyine sûrelerinde buyuruyor ki, (Biz onlar›n her birinden râz›-
y›z. Onlar›n herbiri de, Allahü teâlâdan râz›d›rlar). Demek ki, hem
sevmifl, hem de sevilmifllerdir.
A’râf ve Hicr sûrelerinde meâlen, (Biz azîmüflflân, onlar›n
kalblerindeki g›l ve g›flfl› nez’ etdik) buyuruyor. Ya’nî kalblerindeki
kin, h›yânet ve birbirlerine düflmanl›k gibi fleyleri kökünden
ç›kar›p atd›k. Bu âyet-i kerîme gösteriyor ki, hiçbir sahâbî, hiçbir
– 40 –