E. Kiram

ir memleketde nas›l durabileceklerini sabâha kadar düflünür.
Ertesi gün Resûlan köyüne gelirler. S›bgatullah efendi, buradakilere
vâlînin nas›l oldu¤unu sorar. ‹yi adam oldu¤unu söylerler.
Seyyid Fehîm, hemen (Amcam o¤lu! O, serhofldur. Nas›l iyi denilir)
der.
Nehrîye gitmek için Baflkal’adan ayr›l›rken, seyyid Muhammed
efendi, seyyid Fehîmi bir kenâra çekerek, (Yavrum Fehîm! Huzûruna
ç›kaca¤›n seyyid Tâhâ, çok büyük zâtd›r. Vilâyet derecelerinin
en yükse¤indedir. Feyz almad›kça, kemâle ermedikçe, ondan
sak›n ayr›lma!) der. Nehrîden ayr›l›rken, seyyid Tâhâ, câmi’ önünde
ayakda duruyor. Herkes elini öpdükden sonra, S›bgatullah
efendi, seyyid Fehîmin geride kald›¤›n› görüyor. Seyyid Tâhâdan
bunun da geri dönmesi için izn istiyor. Seyyid Tâhâ, izn vermiyor.
O burada kals›n diyor. Yolcular ayr›l›nca, hemen orada, ayakda
iken, seyyid Fehîme vazîfe verip, ta’lîm buyuruyor. S›cak bir günde,
anlatd›klar›n› tekrâr etdiriyor. Hepsini, oldu¤u gibi söyleyip,
yaln›z (hatt-› tûlânî) yerine (hatt-› tûlî) diyor. Seyyid Tâhâ, hemen
düzeltmifldir. O zemân, seyyid Fehîm pek genç idi. Medrese derslerini,
henüz bitirmemifldi. Seyyid Tâhâ, birgün, câmi’ d›var›na dayanarak
otururken, seyyid Fehîm gelir. Mubârek eli ile iflâret ederek,
yan›na ça¤›r›r. Yan›na gelir. (Sen zekî bir talebesin. Mutavveli
okumal›s›n!) der. Efendim kitâb›m yok. Hem de, memleketimizde
okunan bir kitâb de¤ildir, diyor. Seyyid Tâhâ, kendi kitâb›n› veriyor.
Seyyid Fehîm tahsîlini bitirmek için, Muflun Bulan›k kazâs›,
Âbiri köyünde, molla Resûl-i Sübkînin yan›na gidiyor. Mutavveli
bunun huzûrunda okuyup, bitiriyor. Vilâyet derecelerinde yükselmek
için de her y›l iki kerre Nehrîye ya’nî fiemdinana geliyor. Her
geliflinde, seyyid Tâhâdan çeflidli iltifâtlarla flerefleniyor. Meselâ,
birgün câmi’ sofas›nda (Mektûbât) okuyordu. Çok kalabal›kd›.
Seyyid Fehîm uzakda, ayakda dinliyordu. Seyyid Tâhâ, kitâbdan
bafl›n› kald›rarak, (Molla Fehîm! Acaba flimdi, hiç üstâd yok mu)
diyor. Seyyid Fehîm, cevâb vererek (fiimdi bulunan üstâd gibi, hiç
gelmemifldir) diyor. Seyyid Tâhâ, hemen Mektûbât› kapay›p, odas›na
gidiyor.
Seyyid Fehîm, kemâl ve tekmîle erip mutlak izn verilince, bu ifli
görme¤e lây›k olmad›¤›n› bildiriyor. Seyyid Tâhâ, ›srârla kabûl etdirmifldir.
Memleketi olan Arvâsa teflrîf etmesini emr buyurmufldur.
Seyyid Fehîm Nehrîdeki da¤›n tepesine ç›karak giderken, tekrâr
ça¤›r›yor. Kitâblar›n içindeki mektûblar›n› kendisine göstererek,
(Bu ihlâs ve sevgi, sizin de¤il midir Niçin bu iflden kaç›n›yorsun)
buyuruyor. ‹câzet ile flereflendikden sonra da, eskisi gibi, her
y›l Nehrîye giderdi.
– 394 –