E. Kiram

uyurdu. Biri sa¤›nda, biri solunda, ötekiler tetikde olarak içeri
girdi. Cebrâîl “aleyhisselâm”, dahâ önce, Ömerin îmân etdi¤ini,
yolda oldu¤unu haber vermifldi. Resûlullah, Ömeri tebessüm buyurarak
karfl›lad› ve (B›rak›n›z, yan›ndan ayr›l›n›z) buyurdu. B›-
rakd›lar. Resûlullah›n önünde diz çökdü. Resûlullah, Ömerin kolundan
tutup, (Îmâna gel yâ Ömer!) buyurdu. O da temiz kalb ile
kelime-i flehâdeti söyledi. Eshâb-› kirâm, sevinçlerinden yüksek
sesle tekbîr getirdi. O zemâna kadar gizli îmâna gelirlerdi. Hazret-i
Hamzan›n ve üç gün sonra hazret-i Ömerin müslimân olmas› ile,
müslimânlar kuvvetlendi. Ömer “rad›yallahü anh” (Kardefllerimiz
ne kadard›r) dedi. (Seninle k›rk olduk) dediler. (Öyle ise, ne duruyoruz
Haydi ç›kal›m, Harem-i flerîfe gidelim. Aç›kça okuyal›m!)
dedi. Resûlullah kabûl buyurdu. Önde Ömer, sonra Alî, ondan
sonra Resûlullah, sa¤›nda Ebû Bekr, solunda Hamza, arkas›nda
öteki Sahâbîler yürüyerek Harem-i flerîfe gitdiler. Kureyflin ileri
gelenleri, orada Ömerden müjde bekliyorlard›. Ömer Muhammedîleri
toplam›fl getiriyor dediler. Sevindiler. Ebû Cehl, zekî, cin
fikrli oldu¤undan, bu gelifli be¤enmedi. ‹leri var›p (Yâ Ömer! Bu
ne) dedi. Hazret-i Ömer hiç ald›r›fl etmeden (Eflhedü en lâ ilâhe
illallah ve eflhedü enne Muhammeden resûlullah) dedi. Ebû Cehl,
ne diyece¤ini flafl›rd›. Dona kald›. Hazret-i Ömer “rad›yallahü
anh” bunlara dönerek, (Beni bilen bilir. Bilmiyen bilsin ki, Hattâb
o¤lu Ömerim. Kar›s›n› dul, çocuklar›n› yetim b›rakmak istiyen, yerinden
k›p›rdas›n!) dedi. Hepsi geriye çekilip da¤›ld›lar. Ehl-i islâm,
Harem-i flerîfde saf olup, yüksek sesle tekbîr ald›. ‹lk olarak
meydânda nemâz k›ld›lar. Hazret-i Ömer, o günden sonra, day›s›
Ebû Cehle ve kâfirlerin ileri gelenlerine meydân okudu.
Eshâb-› kirâm, Medîneye gizli hicret etmifldi. Ömer “rad›yallahü
anh” silâhlar›n› kuflanarak, aç›kca hicret etdi. Medîneye dahâ önce
var›p, Resûlullah›n teflrîf etmekde oldu¤unu müjdeledi. Bütün gazâlarda
bulundu. Arslan gibi dö¤üfldü. Uhudda Resûlullah›n yan›ndan
ayr›lmad›. Dâimâ do¤ru söyledi¤i için (Fârûk) buyuruldu. Resûlullah›n
vefât›nda kar›fl›kl›k ç›kmas›n› önledi. Halîfeye, her iflinde yard›m
etdi. Halîfe Ebû Bekr, vefât edece¤i zemân, Eshâb-› kirâm›n ileri gelenlerini
ça¤›r›p, görüfldükden sonra, hazret-i Ömeri halîfe ta’yîn etdi.
Onüçüncü y›lda halîfe oldu. Emîrülmü’minîn ismini ald›. Az zemânda
o kadar çok yer ald› ki, târîhcileri flafl›rtd›. Kudüse gidip, adâleti
ile rumlar› hayrân b›rakd›. Kadsiye zaferini kazanarak, ordular›
Azak denizine kadar ilerledi. Tunusa kadar feth olundu.
Dörtbinden ziyâde câmi’, mescid yap›ld›. Hazret-i Mu’âviyeyi
“rad›yallahü teâlâ anh” fiâm vâlîsi yapd›. Kendi de fiâma geldi.
Her sene hac yapd›. On buçuk sene ve yedi gün, dünyâda hiç gö-
– 381 –